Jessica's boek: "1000 plaatsen 1 thuis."
Hersenspinsels
Maak dit weekend even pas op de plaats.
Krul je op op de bank, maak een wandeling of ga naar het strand om uit te waaien.
Nee, de familie mag niet mee.
Nou ja, als je een hond hebt is dat ok 🤣
Kan dat niet?
Hebben man en kinderen je nodig?
Weet je dat zeker?
Misschien vinden ze het heerlijk te zien dat jij “me-time” neemt.
Dat geeft hen toestemming hetzelfde te doen.
Goed voorbeeld doet immers goed volgen.
Neem de tijd jezelf en je leven van een afstandje te bekijken.
Als uit een helikopter.
Welke kant wil je op?
Wat wil je nou echt met je kostbare leven doen?
Wat zijn jouw eigen behoeften en verlangens?
En komen die aan bod?
Zo nee, waarom niet?
ELKE POEPLUIER nam ik aan.
Ik smeerde me van top tot teen in met de poep.
❓ ❓ ❓
Overdrachtelijk dan. 😃
De poep is de woede, teleurstelling, irritatie en frustratie die de ander op me afvuurde.
Daar smeerde ik me zonder nadenken mee in.
Ik dompelde me onder in negatieve emoties die niet van mezelf waren.
Die emoties haalde ik naar binnen.
Op de automatische piloot.
Niet echt handig, om het eufemistisch uit te drukken.
Want wat is het nut daarvan?
Denken we dat het aannemen van de negatieve emoties van anderen een teken van empathie is?
Denken we dat we anderen helpen door ons net zo miserabel te voelen als zij?
Nee, het is schadelijk voor zowel de persoon die deze emoties overneemt als voor degene die ze uit.
Herken je dit?
Loop je nog weken te malen over wat hij/ zij tegen je heeft gezegd.
Blijft het borrelen van binnen?
Krijgen je kinderen, partner, vrienden en collega´s het voor hun kiezen, misschien met een snauw omdat jij je rot voelt?
Daarom is het van cruciaal belang om emotionele GRENZEN te stellen en deze te respecteren.
Er is logischerwijs een groot verschil tussen meevoelen met een verdrietige vriendin uit compassie en het overnemen van haar negatieve emoties.
Compassie betekent dat je er bent voor iemand.
ZONDER jezelf te verliezen in hun emoties.
Wanneer je je eigen negatieve emoties kunt beheersen en niet automatisch de emoties van anderen overneemt, ben je beter in staat om de ander daadwerkelijk te helpen, mocht dat je intentie zijn.
Emotionele onafhankelijkheid vergroot de kans op een positieve interactie.
Misschien hoor je nog wat waar je wat mee kunt, als je luistert zonder aangeslagen te zijn.
Vieze poepluiers zijn …vies.
Binnenhalen van de negatieve emoties van anderen is fysiek en mentaal ongezond..
En wie houdt er nu van vieze poepluiers ❓
Ben jij een Queenbee of zit je op de apenrots?
Eerlijk antwoorden: word je daar gelukkig van?
Je kunt ook kiezen een inspirerende leider te worden.
Jouw keus.
Zou je daar gelukkiger van worden?
Check eens of deze punten voor jou opgaan:
1. Blijf je kalm in stressvolle situaties?
2. Laat je je altijd als mens zien?
3. Luister je?
4. Ben je veerkrachtig?
5. Ben je integer?
6. Heb je oog voor talent en help je dat te ontwikkelen?
Het is niet makkelijk in deze complexe wereld je staande te houden en aan al die hoge verwachtingen te voldoen.
Aspireer jij een inspirerende leider te worden en wil je daartoe je kwaliteiten nog verder ontwikkelen?
Zodat je je eigen passie en kracht (terug)vindt en die dingen gaat doen die bij jou passen.
🔥 “Waarom ik als leider IEDEREEN Irriteerde
De godganse dag was ik bezig mijn gedachten en (voorgenomen) acties “uit te leggen.”
Waarom?
Omdat IK wist dat wat ik dacht, zei en deed het ENIGE juiste was. 🤯
En daarmee moest iedereen het DUS eens zijn.
Op het werk en thuis.
Als ze het niet met me eens waren ging ik “uitleggen” tot ze er bij neer vielen.
Herkenbaar?
Het duurde niet lang voordat mensen begonnen mijn aanwezigheid te ontlopen, alsof ik een menselijk mijnenveld was. 🚷
Tot op een dag een moedige collega haar innerlijke krijger wakker maakte, en me recht in mijn gezicht zei: “Jessica, we worden letterlijk GEK van jouw eindeloze uitleggen.
Jij wilt gewoon GELIJK hebben, en dat noem jij ‘uitleggen.'” ❌
🤯 Eerst voelde ik me verward en begon ik te razen: “Wat bedoel je? Ik leg gewoon dingen uit, dat is toch normaal communiceren!” 🗣️
Maar geleidelijk drong het tot me door dat het probleem niet bij hen lag – het was MIJN onvermogen om een andere mening te tolereren dan de mijne. 😃
Maar laten we eerlijk zijn, doen we dat niet allemaal, ook als leiders?
(Misschien een tandje minder dan ik. 🤣 )
Leg jij ook de hele dag uit?
Liefs, Jessica
PS: Die ene moedige medewerker die mijn gedrag niet pikte en dat durfde te zeggen, is directeur geworden.
En ik ben haar eeuwig dankbaar. 🙏
————-✨De grootste mythe van leiderschap?
Dat je het allemaal alleen moet doen.
Hoe hoger de positie, hoe groter de eenzaamheid. 😔
De oorzaak?
Het traditionele beeld van de onverstoorbare leider.
Toen ik met topmanagers, directeuren, succesvolle ondernemers, hoogleraren en advocaten sprak, zagen ze één constante:
Een gevoel van leegte.
Een roep: “Is dit het nou?”
Leiderschap is niet solitair.
Sterker nog, de beste leiders weten dat kwetsbaarheid een kracht is, geen zwakte.
Zie coaching dus niet als een teken van zwakte, maar als een kans om je succes te optimaliseren.
Sta jezelf toe om ondersteuning te zoeken, angsten te delen, en groei te bevorderen.
Het resultaat?
Meer rust in je hoofd.
Meer vertrouwen in jezelf en je intuïtie.
Harmonie tussen werk en privé.
Herwonnen zingeving.
En de kracht om niet alleen jezelf, maar ook je team naar ongekende hoogtes te tillen.
Echte leiders erkennen hun behoeften.
En ze nemen de stappen om ze te vervullen.
Gisteren heb ik je verteld dat ik mijn doelgroep heb uitgebreid met mannen.
Vandaag vertel ik je vol trots en enthousiasme meer over mijn nieuwe coachingsprogramma…
Fire & Force: mijn NIEUWE Programma voor topmanagers, directeuren en succesvolle ondernemers, hoogleraren en advocaten.
Leiderschap kan een eenzame en veeleisende reis zijn.
Daarom is mijn nieuwe programma ontworpen om jou als leider te ondersteunen bij je uitdagingen en behoeften..
Je vindt balans tussen werk en persoonlijk leven, ontwikkelt je emotionele intelligentie, leert authentiek te communiceren en moeiteloos verbinding te maken.
Zodat je een positieve bedrijfscultuur kweekt, controle krijgt over complexe situaties en je mensen zich intrinsiek gemotiveerd voelen…
Het is mijn passie om jou te helpen groeien, zowel professioneel als persoonlijk.
Samen kunnen we werken aan nieuw leiderschap dat niet alleen succesvol is, maar ook vervullend en duurzaam.
Authentiek en impactvol.
Dus ben je klaar om DE leider te worden?
De leider die niet alleen invloedrijk is, maar ook in harmonie is met zijn/ haar ware zelf?
De leider die een positieve stempel drukt op je organisatie en de wereld daarbuiten?
De leider die anderen inspireert om hun potentieel ten volle te benutten?
Dan is Fire & Force het antwoord dat je zoekt.
“Ze noemen me een bitch.
Terwijl ik toch echt mijn best doe om verbinding te maken.
Ik heb de hele dag hoofdpijn en ik voel me eenzaam”
Dit vertrouwde Marijke, een briljante CEO, me toe.
“Ik ben bang om m’n emoties te tonen.
En boos worden mag ik al helemaal niet.
Misschien heb ik daardoor wel die buikpijn.”
Bekende Mark, een toegewijd directeur, aan me.
Zomaar twee fragmenten uit gesprekken met leiders aan de top.
In ruim 600 gesprekken luisterde ik naar hun verhalen.
Verhalen over de worstelingen, het isolement en de unieke uitdagingen die zij dagelijks ondervinden.
Elke dialoog onthulde een nieuw facet van hun ervaring.
Een diepere laag van hun behoeften.
De onthullende waarheid?
Elk lid van mijn focusgroep gaf aan dat er momenten zijn waarop ze zich radeloos voelen.
Zoekend naar een veilige haven, een luisterend oor.
Of het nu gaat om executive kader, topmanagers, directeuren, succesvolle ondernemers, hoogleraren of advocaten.
En ja, zowel vrouwen als mannen voelen deze druk.
Deze eenzaamheid.
En de behoefte aan begeleiding en ondersteuning.
Daarom heb ik een NIEUW COACHINGSTRAJECT ontwikkeld
EN…[tromgeroffel] 📣 :
Ik heb mijn doelgroep uitgebreid met mannen.
Voorbij gendergrenzen. 🙏
Dus vanaf nu verwelkom ik niet alleen vrouwen met open armen, maar ook mannen.
Want elke leider heeft eigen uitdagingen en behoeften, of je nu man of vrouw bent.
Daarom is mijn coaching ook altijd alleen met jou, 1 op 1 – en online.
Het is mijn missie om jouw baken te zijn in een complexe wereld met nieuwe eisen aan leiderschap.
Als leider vind je bij mij een veilige plek, een BAKEN waar je jouw innerlijke kracht ontdekt, je kwetsbaarheid leert omarmen en een onwankelbaar zelfvertrouwen cultiveert voor een leiderschapsstijl die zowel authentiek als impactvol is.
Voelen we ons soms niet allemaal gevangen tussen verwachtingen en realiteit?
Dus als jij ook op zoek bent naar een veilige plek waar je gehoord, gezien en begrepen wordt, weet dan dat je niet alleen bent.
Morgen onthul ik meer details over mijn vernieuwde coachingstraject, speciaal ontworpen om jou te begeleiden naar het volgende niveau van authentiek en impactvol leiderschap.
Maar nu ben ik wel heel benieuwd…
❓Wat is jouw go-to strategie om als leider authentiek en impactvol te blijven?
Wat heb ik veel fouten gemaakt!
Ik had als leider geen tijd om bij te leren, laat staan “aan persoonlijke ontwikkeling te doen.”
Dat vond ik zonde van mijn tijd.
Ik had wel wat beters te doen.
Vond ik.
Coaches? Dat waren wollen sokken lui, zweverig, nutteloos en uitvreters.
Vond ik.
Mijn team?
Geen kans voor bijleren, zich ontwikkelen, groeien.
En als je je naar, slecht, leeg voelde, dan moest je jezelf maar een schop onder je achterste geven.
Geen tijd voor “flauwekul.”
Vond ik.
Wat was dat kortzichtige korte termijn planning!
Als je denkt alles al te weten word je op den duur een gevangene van een wereld die niet meer bestaat.
Als jij persoonlijk niet groeit en je hebt geen zin om iets nieuws (over jezelf) te ontdekken, is het misschien tijd voor een portie “soulsearching.”
Net zoals je je spieren traint met fysieke inspanning , groeien de zenuwcellen in je brein met mentale training.
En deze neuronen ontwikkelen een grotere verbinding en voelsprieten voor saamhorigheid en empathie.
Daarom blijven succesvolle leiders open voor nieuwe inzichten en ontdekkingen.
En nemen en geven ze tijd voor persoonlijke ontwikkeling.
Ze verwaarlozen zichzelf en hun team niet.
Ze investeren in zichzelf, met tijd, energie en geld.
Ook als het bedrijf maar een schijntje meebetaalt…
Ben je geregeld “een beetje moe?”
Dat kan zijn omdat je teveel eisen aan jezelf stelt, jezelf kwijt bent geraakt en weigert hulp te vragen, want dat is “zwak.”
Het kan ook zijn omdat je je te weinig bezighoudt met wat het doet waaien in je hart.
Wil je “bijleren”?
Echt weten wie je bent en hoe je je leven wilt leven?
Hoe transformeer je tot een leider die niet alleen respect afdwingt, maar ook harten wint?
Een leider die met haar/zijn natuurlijke kracht mensen motiveert en inspireert?
Het antwoord ligt niet in nóg harder werken of in het aanleren van nieuwe trucjes.
Misschien voel je dat de traditionele benaderingen van leiderschap simpelweg niet resoneren met wie jij in essentie bent.
Dan ben je hier op de juiste plek.
Met mijn unieke en onorthoxe leiderschapsprogramma nodig ik je uit om een diepe duik te nemen in de rijke wereld van mindshift en ontdekken wie je werkelijk bent.
Samen creëren we een pad dat je helpt om:
Een onwrikbare innerlijke kracht en zelfvertrouwen op te bouwen
Authentiek te communiceren en moeiteloos verbinding te maken
Controle te krijgen over complexe situaties met intuïtie en empathie
Een omgeving te creëren waar mensen zich intrinsiek gemotiveerd voelen om je te volgen
Ruimte te maken in je agenda voor wat écht telt, met een gevoel van balans, rust en voldoening
Resultaten te bereiken die niet alleen indrukwekkend, maar ook diep vervullend zijn
Een evenwicht tussen werk en privé te vinden dat energie en vreugde brengt in plaats van stress
Als dit klinkt als de transformatie waar je naar verlangt, zou ik niets liever willen dan je op dit pad begeleiden.
Laten we samenwerken om het soort leiderschap te creëren dat resoneert met jouw diepste, meest authentieke zelf.
————-
Waarom zou je jezelf uitdagen? 🤼♀️
Omdat groei en succes zelden uit de lucht komen vallen
Als we groei, succes en impact willen, zullen we moeten opstaan, risico’s nemen en voorbij die comfortzone gaan.
Net als een enthousiaste peuter op de speelplaats die nergens bang voor is en alles wil onderzoeken. 🧒
Jezelf uitdagen is een MENTALE SPORTSESSIE. 💪
Daar werk je die zelftwijfels uit, tilt zware obstakels op en laat die “vastberadenheidsspieren” zien.
Natuurlijk krijg je spierpijn.
Maar dat is een teken dat je sterker wordt en dichter bij je doelen komt.
Begin met het stellen van mini-uitdagingen aan jezelf.
Volg die cursus “spreken in het openbaar, netwerk als een leider, of leer een nieuwe vaardigheid die je de superheld van jouw branche maakt.
En als je het ECHT goed wilt doen, kom dan met mij samenwerken!
Succes verzekerd.
Hoe zou je je voelen als je:
😸 je kracht, zelfvertrouwen, zelfwaardering van binnenuit (terug)vindt,
😺 helemaal oké bent met jezelf, handelt vanuit je eigen kracht en trouw bent aan jezelf.
😸 je ambities waarmaakt in een baan met impact, voldoening en invloed.
😽 je in zelfrespect en zelfwaardering jezelf niet langer links laat liggen en klein houdt.Je
komt op voor je eigen behoeften en stelt je grenzen.
😻 je een rustig en vredig hoofd hebt zonder dat eeuwig ratelende stemmetje.
😽 je het lef hebt je authentiek en zonder masker te laten zien en niet langer te leven volgens andermans mening.
😼 je onzekerheid en zelfonderschatting, perfectionisme, please gedrag ( en wat je verder ook hindert en saboteert) achter je laat.
Omdat het niet meer bij je hoort.
Wat heb je ervoor over om dat te bereiken?
———
Soms ben ik wel eens jaloers op mannen.
Is dat nou echt zelfvertrouwen of is het toch fake?
In de Commissievergaderingen van het Europees Parlement hoorden de meeste mannen zichzelf zo graag praten en bleven zolang aan het woord dat ik op een dag een collega per motie van orde onderbrak en zei: “Voorzitter, ik ben de volgende spreker op uw lijst. Ik vertel even dat ik nu snel op en neer naar Amsterdam ga voor een korte meeting ( vanuit Brussel). Ik reken erop dat als ik terugben de huidige spreker zijn verhaal heeft afgerond.”
De paar vrouwen klopten hard op hun tafel ter instemming, de tolken verslikten zich van het lachen, de andere mannen keken gepikeerd – een enkeling lachte- en de spreker rondde meteen zijn verhaal af.
Maak jij dat ook mee?
——–
JE ERFENIS
Ze herinneren zich de tijd dat je hen aan het lachen maakte, de momenten waarop je hen troostte toen ze zich ellendig voelden, en de vriendelijke woorden die je sprak toen ze een luisterend oor nodig hadden.
Ze onthouden de humor die je bracht in saaie vergaderingen en de manier waarop je hen motiveerde wanneer ze het moeilijk hadden.
ZE HERINNEREN ZICH HET GEVOEL DAT JE ZE GAF.
Dus maak je niet te veel zorgen over het perfecte werk dat je levert of de indrukwekkende prestaties die je hebt bereikt.
Focus in plaats daarvan op het creëren van positieve ervaringen voor de mensen om je heen.
Wees vriendelijk, attent en laat je gevoel voor humor zien.
Dat is wat echt blijft hangen en wat mensen zich zullen herinneren, zelfs lang nadat het werk is vergeten.
Dan ben je een succesvolle leider.
–
Is dt ook een reden dat je op zoek ging/gaat naar een andere baan?
Ik was bang voor mijn baas. 😨
In tegenstelling tot nu was het moeilijk een andere baan te vinden.
En ik moest de kost verdienen voor mij en mijn baby dochtertje.
Ik had er maar mee te dealen.
Het was een rottijd.
Heeft gebruik maken van angst nog steeds een plaats in de wereld van management en leiderschap?
Keer op keer wordt in onderzoek bevestigd dat op angst gebaseerd leiderschap niet werkt.
Het is contraproductief en schadelijk.
Het belemmert de persoonlijke ontwikkeling van medewerkers, verlamt ze, schaadt hun gezondheid en ondermijnt hun energie en motivatie.
Bovendien leidt het tot een gebrek aan vertrouwen, samenwerking en innovatie binnen teams, en veroorzaakt het een hoog verloop van personeel.
Niemand wil werken in een omgeving van voortdurende intimidatie.
Beseffen de grote bazen wel hoeveel geld en middelen dit alleen al kost door ziekteverzuim en verloop?
Nieuwe medewerkers aannemen en opleiden kost bakken geld, tijd en energie.
Niet zo best voor bedrijfsprestaties en productiviteit.
Hoe is het dan toch in hemelsnaam mogelijk dat er nog steeds leiders rondlopen die specialist zijn in het creëren van een angstige werkomgeving?!
Hoe komt het dat ze niet tot de orde worden geroepen?
——–
In de zoektocht naar succes is talent de sleutel die de deur opent en je toegang geeft tot nieuwe kansen.
Maar eenmaal binnen is het je karakter en #persoonlijkeontwikkeling die bepalen of je blijft hangen op je oude plek of die leider wordt.
Zij zijn het fundament waarop blijvend succes wordt gebouwd.
Het omvat:
💗 Integriteit
💜 Eerlijkheid
💚 Veerkacht
(Om er een paar te noemen)
Deze eigenschappen leveren je het vertrouwen en respect van anderen op.
Ze vormen de banden die je in de kamer houden.
Maar #leiderschap gaat nog een stap verder, het houdt je niet alleen in de kamer, maar bezorgt je ook een plek aan het hoofd van de tafel.
Wil je dat?
Dan is het urgent je blinde vlekken te ont-dekken en op te ruimen.
Ik noem dat BREINBLUBBER.
Die houdt je tegen, beperkt je en saboteert je.
Zolang je die hebt, word je geen echte leider.
Ik help je die op te ruimen, zodat je echt door het glazen plafond stoot.
Het plafond buiten je en in je eigen hoofd.
Ja, investeren in jezelf kost tijd, energie en geld.
Zelfstandige ondernemers weten dat meestal en investeren in zichzelf.
Van anderen hoor ik geregeld:”Jessica, ik wil verschrikkelijk graag, maar ik kan het niet betalen en mijn bedrijf/organisatie betaalt maar een schijntje mee.”
Ik snap dat.
Ik vind het erg voor je dat je niet kunt doen wat je wilt om echt gelukkig te worden, in je werk en prive.
Maar hoe graag wil je het?
Wat is het je waard?
Wat vind je belangrijker? Geregeld uit eten gaan? Een extra vakantie? Een nieuwe auto? Een nieuwe garderobe? Verbouwen? Of investeren in jezelf?
It´s up to you.
——–
“Mijn advies: stuur elke maand (of elk kwartaal) een overzicht naar je leidinggevende van jouw werkprestaties en/of de waarde die jij hebt toegevoegd aan de organisatie.
Probeer dit te kwantificeren.
Voorbeeld: ‘Increased the number of newsletter subscribers with 25%.
Dit maakt meer indruk dan ‘wrote the newsletter’.
Door je werkprestaties bij te houden dwing je jezelf om resultaatgericht te werken en je hebt tijdens je voortgangsgesprekken concrete voorbeelden van de waarde die jij toevoegt aan de organisatie.
Dat helpt enorm bij salarisonderhandelingen en promotiekansen.
Zet hem op! 💪 “
Vinden jullie dit niet een fantastisch concreet advies van Marie Weijler ?
Ik geef het graag door.
Diegenen die er geen moeite mee hebben hun waarde duidelijk aan te geven, volgen haar advies misschien al lang op..
Maar juist als je je (te) bescheiden opstelt en nog met een mindset zit van ” je hoort bescheiden te zijn, anders schep je op” , is dit een mooie oefening om mee te beginnen en te ont-dekken dat het je veel kan opleveren als je het aandurft voor je waarde te gaan staan!
“Ik ben hier niet om gemiddeld te zijn; ik ben hier om geweldig te zijn.
“Mijn doel is uitzonderlijk te zijn, mijn potentieel te overtreffen en mijn dromen waar te maken.
Ik wil een zinvolle bijdrage leveren.
Ik omarm uitdagingen en ga voorbij aan beperkingen.
Met vastberadenheid en passie zal ik mijn voetstap op deze wereld achterlaten.
I’m here to be awesome!”
Ik vind dat we alles en iedereen veel te serieus nemen.
Vooral ONSZELF nemen we naar mijn smaak veel te serieus.
Voor de duidelijkheid: ik heb het nu niet over echte rampen!
Maar: Waarom is het zo erg af en toe ongelukkig te zijn?
Maar: Waarom is het zo erg om kritiek te krijgen?
Maar: Waarom is het zo erg als het tegenzit en je dus niet je zin krijgt in je plannen?
Maar: Waarom zijn we zo snel beledigd en gefrustreerd?
Maar: Waarom nemen we alles persoonlijk?
Lach erom en ga verder. 😄
Het leven is te kort om je over alles druk te maken en je macht weg te geven aan Jan en alleman.
Met die houding wordt alles lichter, luchtiger, heb je veel meer plezier.
Claire Dubbelaar weet dat ook.
En jij natuurlijk…❓
Ze schreef me onder andere:
“Ik gebruik mijn netwerk zowel TOPFEM als collega’s en oud-collega’s vaak als klankbord en ben inmiddels best goed geworden in rolmodellen uitzoeken en gedrag kopiëren.
Ik zie het als een SPEELTUIN: ik probeer uit of wat ik prettig vind aan een ander wellicht ook bij mij past.
Hierdoor sta ik anders in onderhandelingen, ben ik meer geneigd mij uit te spreken en kreeg ik ineens veel vaker wat ik graag wilde.
Hiermee doe ik mij dus absoluut niet anders voor dan ik ben, maar door het te benaderen als een speeltuin hoeft het allemaal niet zo serieus, mag ik fouten maken van mijzelf en heb ik enorm veel geleerd.
Dit probeer ik andere vrouwen dan ook mee te geven.”
Gelukkig ben ik niet de enige die onze lasten relativeert.
Het komt wel weer goed.
En: het leven is niet eerlijk.
Deal with it en pick your battles.
——–
Denk jij dat het altijd belangrijk is om te handelen?
Nou, soms is het antwoord: nee.
Ja, je hoort het goed.
Soms is het beter om niet meteen in de actie te schieten.
Soms is het wijsheid om rustig af te wachten, vooral als je het gevoel hebt dat je verdwaald bent in het doolhof van het leven. 🙏
Het is begrijpelijk dat de angst om stil te blijven staan je naar alle kanten wil doen schieten.
Maar op die momenten kan het waardevol zijn om jezelf de tijd en ruimte te geven om dingen te verwerken, om te herstellen van een heftige gebeurtenis.
Om even niets te doen en stil te staan, in woorden en in daden.
Om vanuit een helikopter naar jezelf en je leven te kijken.
Het is niet altijd gemakkelijk, want je moet vertrouwen hebben dat je uiteindelijk weer je weg zult vinden.
Maar hier is het mooie: het antwoord ligt altijd BINNEN in jou.
En de keuze die je maakt, is altijd de juiste – simpelweg omdat het jouw keuze is. 🤪
———
Er is zoveel wat je los kunt laten zonder iets te verliezen…
Inclusief mensen.
Het heet groei.
Zo schep je ruimte en licht.
Ik heb afscheid genomen van “stilstaande mensen.”
“Stilstaande mensen” noem ik degenen die vastzitten in het verleden, blijven hangen in negatieve ervaringen of weigeren zich los te maken van oude gewoonten of patronen die hen niet langer dienen.
Vaak hebben ze geen interesse in anderen en een fascinatie met zichzelf en hun problemen.
Ze geven anderen de schuld van hun problemen in plaats van zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen acties en te werken aan zelfverbetering.
Ze zijn uitputtend.
Daarvoor is het leven te kort.
Dat alles is hun eigen (onbewuste) keuze en die RESPECTEER ik.
Ik oordeel niet.
Iedereen kiest zijn/haar eigen pad.
Ik stel alleen dat het niet mijn mensen zijn.
Deze stilstaande mensen heb ik losgelaten.
Uiteindelijk is het belangrijk om jezelf te omringen met mensen die ondersteunend zijn, een groeimentaliteit hebben en positief zijn.
Door afstand te nemen van “stilstaande mensen” creëer je ruimte voor meer betekenisvolle en bevredigende relaties met degenen die jouw waarden en doelen delen.
——–
Ben jij authentiek?
I hope so!
Dan neemt de kans dat jij een gelukkig mens bent, met 90% toe.
Toch is het, in een wereld die maskers en schijn aanmoedigt, een zeldzaam en kostbaar geschenk om iemand tegen te komen die jou zijn/haar authentieke kleuren laat zien.
Iemand die de druk en drang weerstaat zich te laten “herschilderen” is goud waard en en een prachtig rolmodel.
Als je ook nog eens moeder bent, geef je daarmee het allerbeste voorbeeld dat een kind zich kan wensen..
Dan doet die vergeten lunchtrommel er echt niet toe.
Misschien ben jij wel dat gelukkige voorbeeld.
Of wil je het worden.
Ga er dan voor!
Heb het lef.
Authenticiteit betekent volgens het woordenboek:
1) Echtheid 2) Eigenheid 3) Geloofwaardigheid 4) Oorspronkelijkheid
✅ Omarm #Authenticiteit: Wees jezelf, zonder schroom.
Authenticiteit resoneert met mensen en zet je apart.
👉 Omarm je eigenaardigheden, laat je oprechte passies zien en laat je unieke persoonlijkheid stralen.
Waarom in hemelsnaam durven we dan vaak niet authentiek te zijn?
Waarom lopen we met maskers op, spelen toneel en verbergen we wie we zijn
Waar zijn we bang voor?
——–
Mijn cliënte Barbara vindt het lastig zich open te stellen.
Ze voelt weinig verbinding.
“Mijn rationele hoofd” houdt me tegen om te voelen.”
Ze heeft het gevoel “ in schone schijn” te leven.
Naar buiten toe lijkt ze een ideaal leven te leiden.
Herken je dat?
Ze heeft een fijne partner.
Maar die praat ook niet, zegt ze berustend.
Ze wil heel graag af en toe “uit haar hoofd” en gaan VOELEN.
Ze vraagt: “Komt dat omdat ik zo gewend ben in mijn werk om de controle te houden en doe ik dat thuis dus ook?”
Ik raad haar aan om klein te beginnen, om bij haar dierbaren de touwtjes wat te laten vieren en zich wat kwetsbaarder op te stellen.
Laten gebeuren wat gebeurt.
We doen tijdens de coaching ook oefeningen daarvoor.
Een maand later vertelt ze me dat ze een paar mooie momenten heeft beleefd en dat ze meer verbinding voelde.
Ze vond het wel heel spannend.
Maar het begin is er.
Barbara is pas kort geleden begonnen aan haar jaartraject met mij.
Ik geef haar als huiswerk een paar videos en podcasts die ik voor haar heb gemaakt.
Kan ze lekker op een door haar gekozen moment en plek doen.
Want al mijn cliënten zijn drukbezette vrouwen.
Ik heb er alle vertrouwen in dat ze HAAR TOP bereikt in velerlei opzichten!
En zij ook.
——–
———
Hoe zou jij je voelen als je alles kon zien als EEN UITING VAN LIEFDE OF EEN ROEP OM LIEFDE?
Hoe zou jij je voelen als je minder vanuit angst gaat denken en kijken en meer vanuit liefde en mededogen?
Hoef je dan nog te oordelen, te roddelen en je pissig en teleurgesteld te voelen?
De wereldse wetten zorgen wel dat foute daden worden bestraft.
Anders doet karma dat wel.
Daar hoef jij jezelf niet mee te belasten.
——–
Wie heeft gezegd dat het leven eerlijk is?
Echt waar, ik zou graag eens met die persoon praten.
Laten we eerlijk zijn, vervelende dingen gebeuren gewoon, soms heel nare.
Daar ontkomt niemand aan.
Het gaat er om hoe je er mee omgaat.
Toch?
Je kunt je verzetten tegen de dingen die je niet kunt veranderen.
TIP: Het is minder vermoeiend om ze te accepteren.
Ja, ik weet het, dat klinkt als zo’n clichématig advies op een geborduurd kussen van je tante.
Maar serieus, het werkt.
Accepteer “gewoon” de realiteit, omarm het en leer het verschil te zien tussen wat je wel en niet kunt veranderen.
En als je dat eenmaal onder de knie hebt, kun je verdergaan naar het volgende deel: veranderen wat je wel kunt veranderen.
Neem de controle in eigen handen en doe iets constructiefs met de situatie.
Soms heb je het nodig jezelf onder te dompelen in een ijsbad van zelfmedelijden.
Be my guest.
Doe het dan wel goed en kies er BEWUST voor.
Maak er een mooi drama van.
Gooi jezelf op de bank, accepteer troost, eet de koelkast leeg en laat jezelf helemaal gaan.
Maar weet wel dat je uiteindelijk weer opstaat en verdergaat.
We krijgen allemaal te maken met tegenslagen en uitdagingen.
Het is onvermijdelijk.
Waarom dus niet accepteren dat het erbij hoort en er een gewoonte van maken om er constructief mee om te gaan?
Elke moeilijke situatie brengt waardevolle lessen met zich mee.
Het is als een soort gratis workshop voor persoonlijke groei.
Dus leer die lessen, gebruik ze als brandstof en groei als persoon.
Want uiteindelijk is dat waar het om draait: het leven omarmen, met al zijn ups en downs.
——–
Hoe zou je je voelen als je:
😸 je kracht, zelfvertrouwen, zelfwaardering van binnenuit (terug)vindt,
😺 helemaal oké bent met jezelf, handelt vanuit je eigen kracht en trouw bent aan jezelf.
😸 je ambities waarmaakt in een baan met impact, voldoening en invloed.
😽 je in zelfrespect en zelfwaardering jezelf niet langer links laat liggen en klein houdt.Je komt op voor je eigen behoeften en stelt je grenzen.
😻 je een rustig en vredig hoofd hebt zonder dat eeuwig ratelende stemmetje.
😽 je het lef hebt je authentiek en zonder masker te laten zien en niet langer te leven volgens andermans mening.
😺 je een rustig en vredig hoofd hebt zonder dat eeuwig negatieve stemmetje.
😼 je onzekerheid en zelfonderschatting, perfectionisme, please gedrag ( en wat je verder ook hindert en saboteert) achter je laat.
Omdat het niet meer bij je hoort.
Wat heb je ervoor over om dat te bereiken?
——–
Heb jij ook last van gedachten, overtuigingen en aannames die je saboteren en beperken?
GELOOF ZE NIET.
——–
“Meisje, je zult nooit meer kunnen lopen.”
Ik was 19 en tweedejaars student rechten.
De lol kon niet op.
Een collegezaal had ik nog niet vaak van binnen gezien.
Want ik tenniste fanatiek, ten minste 10 uur per dag, 90% prof.
Toen, op mijn brommer op weg naar de zoveelste tenniswedstrijd, sloeg het noodlot toe.
Ik knalde tegen een dronken autobestuurder op die op de verkeerde weghelft zat.
Ruim een jaar ziekenhuis volgde, daarna een jaar revalidatiecentrum.
Lopen kon ik nog steeds niet maar ik gaf de moed niet op.
Tot …de artsen me vertelden dat het einde verhaal was en ze niks meer voor me konden doen.
Ik droop af in mijn rolstoel.
In die tijd had niemand me moeten vertellen dat deze ervaring “goed voor me was.”
Toch bleek deze tijd uiteindelijk een zegen te zijn.
➡ Ik heb geleerd mijn angsten te confronteren en los te laten.
Is mijn leven voorbij als ik nooit meer kan lopen?
Waar gaat het uiteindelijk om in je leven?
➡ Ik ben weer gaan studeren.
Plat liggend in bed, heb ik alle tentamens gedaan.
Met een scherm om het bed – op zaal met 25(!) andere vrouwen,- kwamen de professoren tentamens afnemen.
Zonder dat ongeluk had ik geen mooie carriere gemaakt en misschien tennisballen verkocht.
➡ De slechte relatie met mijn ouders werd beter
Ik genoot van dat nieuwe contact en we konden veel rechtzetten.
➡ Ik leerde levenslessen van al die vrouwen op zaal.
En heel veel over mannen…
Ik leerde verder te kijken dan ras, afkomst en uiterlijkheden.
➡ Ik leerde de slachtofferrol los te laten, niet zielig te zijn en door te zetten.
➡ Ik leerde dat in een rolstoel zitten geen ramp is en ik snapte wat mensen met een handicap nodig hadden.
Die kennis gebruikte ik later in de politiek.
En nog veel en veel meer…
Twee jaar later behaalde ik mijn doctoraal, lopend.
Heb jij ook rampen meegemaakt die je achteraf voor geen goud had willen missen?
——–
MOETEN VROUWEN NAAR- EN AAN DE TOP ZICH IN HETZELFDE KEURSLIJF DRUKKEN ALS MANNEN?
Moeten ze door dezelfde hoepels springen?
Moeten vrouwen zich aanpassen aan het door de eeuwen heen door mannen bedachte systeem?
Voor mij een retorische vraag.
Voor jou?
Ergens las ik: “Het systeem moet anders!
Natuurlijk onderschrijf ik deze oproep.
Wie niet?
Maar gaan we dan zitten wachten tot het systeem is veranderd?
Als je wacht tot alles in orde is, kun je wachten tot je een ons weegt.
Te veel van de ruim 300 vrouwen die ik het laatste jaar heb gesproken, bleken zich berustend te hebben teruggetrokken omdat ze wel carriere wilden maken maar geen zin in strijd hadden.
Ze lieten hun droom voor wat het was.
Doodzonde!
Ga alsjeblieft niet zitten wachten “tot het systeem is veranderd.”
Laten we doorzetten, onszelf sterk maken!
Zodat je door dat glazen plafond, ook en eerst in je hoofd, stoot!
Zodat je je innerlijke kracht en vertrouwen vindt, er tegen kunt, jezelf niet omver laat blazen, onverstoorbaar doorgaat en glimlacht om apenrots gedrag.
En als je dan die leider bent geworden kun je echt je invloed en macht gebruiken om het systeem te veranderen.
Of nemen we er genoegen mee HET STAPHORST VAN EUROPA te blijven?
——–
Wat heb je aan je leven als je je er niet voor openstelt?
Daar weet ik alles van.
Ik had echt alles, een prachtig kind, een lieve partner, een mooie zinvolle baan, status, geld, invloed, mooie reizen.
Mijn hemel, hoe vaak heb ik niet te horen gekregen: “ Wat ben jij een geluksvogel, jij hebt echt alles wat je hartje begeert.”
En dan zweeg ik en voelde me ondankbaar en schuldig.
Want ik was een angstige vrouw.
Ik was niet gelukkig, voelde een leegte en wist niet waarom
Nu weet ik wel waarom.
Want 1 ding had ik niet: MEZELF.
Ik had mijn hart gesloten.
Ik gebruikte alleen mijn hoofd.
Het leven is een avontuur dat intense betrokkenheid vereist, en ik zal je aanmoedigen om jezelf niet af te sluiten.
Ja, er bestaat een kans om (weer) gekwetst te worden wanneer je je openstelt, maar bedenk eens wat je te winnen hebt.
Wat heb je aan het leven als je je er niet voor openstelt?
Samen zullen we je angsten overwinnen en je zult zien dat de beloning van innerlijke vrede, oprechtheid, vrijheid en zelfontdekking de moeite waard is. ❤️
Wil je ont-dekken wie je werkelijk bent en wat je werkelijk wilt, verbondenheid met jezelf en de wereld ervaren?
Investeer dan in jezelf, met tijd, geld en energie.
Dan word je werkelijk gelukkig.
En dat is niet in geld uit te drukken.
“Nee joh, doe toch niet zo stom, niemand wil lezen over confronterende zaken, zoals verandering, perfectionisme en aanverwante “enge” zaken.
Dan scrollen ze door,” zei mijn business coach tegen me en keek me dreigend aan. 😝
Het is waar: als ik veel likes, shares en betrokkenheid wil moet ik niet over dit soort zaken schrijven, maar het gezellig houden.
Maar dat is niet mijn keuze.
Ik weet best dat de meeste mensen panisch zijn voor verandering en geen zin hebben in confronterende teksten.
Behalve jij dan.
En om jou gaat het me.
De meeste mensen verlangen naar een voorspelbare wereld waarin zo min mogelijk verandert.
Onze primitieve hersenen houden van routine en vaste patronen.
Waarom schrijf ik er dan toch over?
💪 Omdat ik hoop jou nieuwe ideeën en inzichten te geven, zodat je beseft dat jij de schepper van je eigen leven bent.
💪 Omdat ik door mijn posts de fijnste cliënten vind die samen met mij hun BREINBLUBBER opruimen en hun top bereiken.
👩💻 💪 In je werk.
Je wilt je talenten benutten en een bijdrage leveren aan de samenleving.
💇♀️ 🙌 In je prive leven.
Ook daar of juist daar wil je naar JE TOP en optimaal gelukkig zijn en maken.
Je bent voor de duvel niet bang.
Je bent niet bang voor verandering, confrontatie en uit je comfortzone gaan.
Door die houding en mentaliteit ben jij een leider.
Nu of binnenkort.
En daarom hoop ik dat het me lukt je dat steuntje in de rug te geven.
Voila.
——-
JE KIND EN/OF PARTNER GELUKKIG.
HOE DAN?
Toen mijn man een mooi aanbod kreeg voor een baan in Luxemburg, aarzelde ik wel even.
Toch zei ik vrolijk mijn goede baan in Brussel op.
Want…dit was mijn kans om eindelijk een goede moeder en echtgenote te worden!
Ik ging er altijd voor ze zijn, het huis gezellig maken, lekker koken, gastvrouw zijn, op school helpen, lief zijn en niet meer moe en gestrest…
Het werd een lijdensweg.
Het paste niet bij mij.
Misschien wel bij jou, maar niet bij mij.
Ik werd kribbig en boos. 😠
Gefrustreerd en verdrietig. 😿
Na drie maanden vroeg “een kleine delegatie” om een gesprek.
Ik was net aan het strijken, ja, de theedoeken ook.
Man en kind wilden met me praten.
“Mamma, waarom ga je niet weer een baan zoeken?
Vroeger was je zo leuk en blij,” zei mijn dochter van 6.
Ze aarzelde:” En nu ben je kattig. Zo vind ik je niet meer lief.”
Mijn man deed ook een duit in het zakje. ” Schat, laten we een schoonmaakster nemen en ga jij lekker weer werken.
Iedereen blij.
Een au pair is ook geen slecht idee.”
Mijn kind knikte enthousiast.
Ik voelde me beledigd.
Maar ook opgelucht.
Uiteindelijk heb ik hun dringende advies opgevolgd.
En iedereen was weer gelukkig…
Het beste wat je als moeder en partner kunt doen, is JEZELF gelukkig maken.
Dat werkt duizendmaal beter dan eindeloos je best te doen HEN gelukkig te maken.
Als jij nou laat zien hoe jij jezelf gelukkig maakt en houdt, kunnen zij van jou leren hoe je dat doet en zichzelf gelukkig maken.
Twee vliegen in een klap.
——–
Als mijn moeder gelukkig was geweest, zou ik niet zo´n rot jeugd hebben gehad.
Dus ik had het kunnen weten…
Zijn je kids het je waard om in jezelf te investeren?
Is je relatie dat waard?
Ben JIJ het waard?
Ja toch?!
Je familie zal je daarvoor dankbaar zijn.
Net als je baas, je collega´s en je vriendinnen.
Samen je saboterende BREINBLUBBER opruimen en ontdekken wie je werkelijk bent en wat je werkelijk wilt?
Zodat jij je innerlijke vrede en geluk vindt?
Uit puur altruïsme dus. 😘
En zo lever je, zegt de Dalai Lama, ook nog eens een bijdrage aan de wereldvrede…
———
Wie voor zichzelf een vreemde is, kan geen thuis vinden waar hij/zij ook zoekt.
Het is voor mij een lange tocht geweest, die ik beschrijf in mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis.”
Ik wil je dolgraag helpen om je thuis te vinden en ook vrede en geluk te ervaren.
Zodat je in je privéleven en in je werk naar jouw top springt, je talenten gebruikt en weet waarom je op deze planeet vertoeft.
———
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden.
Dat is mijn taak.
“Nou zeg, Jessica, dat weet ik wel. Je trapt open deuren in.”
O ja?
Denk eens door als je durft!
Waarom besteed je er dan zoveel tijd en energie aan om aardig te worden gevonden?
Waarom heb je er dan zo verschrikkelijk de pest in als iemand je niet aardig vindt?
Waarom zeg je JA als je eigenlijk NEE wilt zeggen?
Waarom speel je toneel en ben je niet jezelf?
Waarom doe je dingen waar je helemaal geen zin in hebt?
Waarom ben je een perfectionist en/of een pleaser?
Is dat niet omdat je zo graag die waardering en goedkeuring wilt?
Nou, ik ben er mooi mee opgehouden!
De angst dat dat mijn kop en mijn carriere zou kosten, bleek volkomen onterecht.
Integendeel, alles ging alleen maar beter.
En ik werd er heel gelukkig van.
Vind jij de hele wereld aardig?
Nou dan.
Waarom moet de hele wereld jou dan wel aardig vinden?
Natuurlijk vind ik het super fijn als jij mij aardig vindt.
Absoluut.
Maar ik ben er niet meer AFHANKELIJK van en wring me niet meer in alle bochten.
Dat is het verschil.
Omdat ik mezelf aardig vind, hoef ik het niet meer bij jou te halen.
Wil jij dat ook?
——–
Volgens Lencioni zijn er zes werktalenten.
Iedereen zou er twee hebben.
Welke hiervan passen het best bij jou? (uit het boek: de 6 talenten voor teamwork – Patrick Lencioni):
1. Reflectie: het vermogen om te overdenken, te speculeren en vragen te stellen die tot antwoorden en acties leiden.
2. Vindingrijkheid: hierbij draait het volledig om het aanbrengen van nieuwe ideeën en oplossingen.
3. Oordelingsvermogen: het instinct, de intuïtie en de goede kijk op dingen.
4. Aansporing: hierbij gaat het om het vinden, motiveren en prikkelen van mensen om in actie te komen voor een bepaald idee of initiatief.
5. Ondersteuning: mensen de hulp en steun bieden die zij nodig hebben.
6. Doorzettingsvermogen: hierbij gaat het om de voldoening van het voltooien van een project.
Welke zijn jouw 2 werktalenten?
Of heb je er meer?
——–
De roep groeit om een nieuw type leiderschap: INCLUSIEF LEIDERSCHAP.
De Australische wetenschapper Juliet Bourke heeft zes onderscheidende eigenschappen van deze leider geïdentificeerd.
1. Commitment (Toewijding): Ze zetten zich actief in voor meer diversiteit en inclusie.
Ze durven de status quo uit te dagen, tolereren geen seksistisch of racistisch gedrag en maken zich druk om de positie van vrouwen en andere ondervertegenwoordigde groepen.
2. Moed: Ze zijn moedig, niet in de zin van grote risico’s nemen, maar door kwetsbaar en feilbaar te durven zijn.
Ze geven fouten toe en creëren daarmee ruimte voor anderen om fouten te maken en ervan te leren.
Ze zijn eerlijk over hun eigen grenzen en vragen anderen om hulp.
3. Bewustzijn van bias: Ze zijn zich BEWUST van de vooroordelen die we hebben ten opzichte van anderen, of ze nu op ons lijken of heel anders zijn.
Ze WAKEN tegen deze vooroordelen.
Omdat ze weten dat die vaak de beoordeling van vrouwen op de werkvloer negatief beïnvloedt.
4. Openheid: Ze zijn nieuwsgierig en ruimdenkend.
Ze beseffen dat je op vele manieren naar de werkelijkheid kunt kijken.
Ze tonen begrip en luisteren zonder oordeel.
5. Culturele intelligentie: Inclusieve leiders begrijpen dat diversiteit een gegeven is en dat er mensen uit verschillende culturen, generaties en achtergronden op de werkvloer samenwerken.
Ze hebben respect voor verschillende normen en gebruiken en zorgen indien nodig voor aanpassing en inclusie.
6. Teamspeler: Inclusieve leiders willen niet de baas spelen, maar effectieve samenwerking.
Ze zetten elk teamlid in zijn of haar kracht, zorgen ervoor dat iedereen gehoord wordt en creëren een psychologisch veilige omgeving.
Hun teams kenmerken zich door teamspirit en collectieve intelligentie, wat essentieel is voor het bedenken van innovatieve en creatieve oplossingen.
Dit zijn de leiders van de toekomst, vrouwen en mannen.
Ze hebben niet alleen een hoog IQ nodig maar ook een hoog EQ.
Als jouw droom is ook een GROOT INCLUSIEF leider te zijn, denk dan aan een investering bij mij.
We kunnen deze zomer al beginnen!
En…..Ik heb een zomeraanbieding.
Een ding is zeker volgens Juliet Bourke: hoe meer aandacht je besteedt aan inclusief leiderschap en #persoonlijkegroei, hoe effectiever en gelukkiger je wordt als leider.
——–
4 “LEVENSADVIEZEN” van Jessica
1. Bescherm je hart tegen mensen die het hunne hebben opgegeven.
2. Zorg dat je zelf gerepareerd bent voordat je iemand anders gaat repareren.
3. Wees trouw aan jezelf en kies je eigen pad, niet dat van een ander
4. Zonder je fysieke en mentale gezondheid heb je niets.
Investeer erin.
——–
Keep going. 💪
Luister niet naar je eigen smoezen en begin vandaag.
Ga door.
Krijg je prioriteiten op een rijtje.
Keep going 💪
Over twintig jaar maakt het echt niet meer uit welke schoenen je vandaag droeg, hoe je haar eruit zag of welk merk kleding je kocht.
Waar het om gaat, is hoe je hebt #geleefd en #geliefd, wat je hebt #geleerd en hoe je deze #kennis hebt toegepast.
Dus hou maar op indruk te maken op iedereen.
Wees in plaats daarvan echt.
Als je indruk op iemand wilt maken, maak dan indruk op jezelf.
Boek vooruitgang met iets waar je oprecht trots op bent.
Investeer in jezelf.
Het is echt verbazingwekkend wat je kunt bereiken als je je niet constant zorgen maakt over wat iedereen in de wereld over je denkt.
Keep going 💪
——–
Zij: ik heb een nieuwe auto gekocht en…..
De ander: welke kleur?
Zij: blauw
Zij: oh, ik heb een nieuwe blauwe jurk gekocht, wil je hem zien?
Heb jij bij ieder verhaal dat iemand je vertelt een soortgelijk verhaal dat je meteen wilt vertellen?
En ga je dat ook zitten spuien?
Zodra iemand, midden in het verhaal, even adem haalt?
Zet af en toe je Zendmodus even uit en zet je Luistermodus aan
Dan hoor je ook nog eens wat nieuws.
Want je eigen verhalen ken je toch al?
Dus dat is leuk voor iedereen
En pas een beetje op dat je je eigen verhalen niet te vaak vertelt…
Dan loop je ook nog eens het risico dat je ze gaat geloven…
——–
“Gewone” leiders zijn gek op volgelingen.
Hoe meer hoe beter.
De echt grote bezielde leiders bezitten het unieke vermogen een “leiderschapscultuur” op te bouwen.
Zij begrijpen dat een sterke organisatie draait om het ontwikkelen van mensen en het cultiveren van leiderschap op elk niveau.
Zij zorgen dat een nieuwe generatie van grote leiders in hun hele organisatie wordt opgeleid.
Dat betekent extra veel aandacht aan het middle management.
Zij zien het als hun prioriteit mensen op te leiden die geïnspireerd en gemotiveerd zijn om een verschil te gaan maken in het leven van de mensen die zij gaan dienen.
Zij weten dat hun erfenis niet alleen afhangt van hun eigen prestaties, maar ook van het vermogen anderen te inspireren en leiden.
Zo bouwen ze aan een duurzame nalatenschap die verder reikt dan hun eigen leiderschap.
Grote leiders verzamelen geen volgelingen.
Zij maken nieuwe leiders.
——–
Ik was een waardeloze leider.
Ik nam vrouwen aan die ik aardig vond.
Geen mannen, op een keer na.
Ik bezweek voor zijn krachtige visie die al gauw uit lucht bleek te bestaan.
Met zijn leren koffertje en haantjesgedrag heb ik hem na zijn proefmaand veel geluk in zijn carriere gewenst.
Maar niet bij mij.
Mijn assistentes haalden opgelucht adem.
Alle sollicitanten, -soms wel 50- hadden goede papieren, een mooie babbel en minstens 3 talen.
Daar kon ik niet op schiften.
Ik was niet duidelijk over mijn verwachtingen.
Dat vond ik lastig onder woorden te brengen: “we zouden gaandeweg wel zien, je werkt zelfstandig, ik ben zeker de helft van de maand niet op kantoor, op reis en in Straatsburg.”
Ik denk dat ik gewoon lui was en verwachtte dat ze wel zelf ontdekten wat te doen.
Een slechte leider dus.
Het werd meestal een catastrofe.
Tot ik doorkreeg dat duidelijkheid cruciaal is.
Zo gedetailleerd mogelijk.
En communiceren, feedback geven, overleg, luisteren, motiveren.
Ja, dat kost tijd en geduld.
En van beide had ik niet veel, vond ik.
Met een goede of slechte leider staat of valt die nieuwe baan.
Al bieden ze nog zo’n mooi salaris.
Toch?
Je kunt heel wat ellende voorkomen door tijdens de interviews gerichte vragen te stellen.
Vraag bijvoorbeeld of en hoe de leider haar/zijn verwachtingen over de prestaties van het team heeft vastgelegd en of er ruimte is tijdens de (maandelijkse) 1 op 1 gesprekken het over meer te hebben dan status updates.
Vraag hoe hij/zij jouw rol ziet, wat je verantwoordelijkheden en taken zijn.
Als je vage nietszeggende antwoorden krijgt, zoals “oh, dat zien we wel”, is dat een rode vlag.
Over algemene onderwerpen praten tijdens een interview zoals over de bedrijfscultuur is nu wel geaccepteerd, maar als ik jou was ik zou dieper graven en specifieke vragen stellen waar de ander niet onderuit kan.
Vergeet niet dat werkgevers op dit moment zitten te springen om goede werknemers, jij bent niet de vragende partij.
Daarnaast zou ik toekomstige collega´s vragen hoe zij hun leider zien.
Heeft hij/zij hun groei gesteund en krijgen ze waardering, motivatie en credit voor hun werk?
Let goed op waarschuwingssignalen.
Volg niet alleen je hoofd, maar ook je intuïtie.
Succes!
——–
Wist je dat 1 op de 3 Nederlandse vrouwen overweegt te vertrekken als ze werken voor een organisatie met voornamelijk mannelijke managers?
Dit blijkt uit recent onderzoek van Motivaction.
Dit percentage daalt naar 16% als er evenveel of meer vrouwen in het management zitten!
De enige conclusie die ik dan kan trekken is: meer vrouwen in de top leidt ertoe dat ambitieuze vrouwen eerder blijven.
Denken ze: goed voorbeeld doet goed volgen?
Vinden ze het prettig een rolmodel en eventuele mentor binnen het eigen bedrijf te vinden?
Dit gegeven zou bedrijven die streven naar een inclusieve werkomgeving en het behoud van talent, achter de oren moeten doen krabben.
Zeker gezien de krappe arbeidsmarkt.
Dus bedrijven: Promoot evenveel vrouwen als mannen, stimuleer vrouwen om leidinggevende posities te bekleden en zorg voor gelijke beloningen en salarissen.
Helaas tonen de resultaten ook aan dat veel organisaties daaraan nog te weinig doen.
64% van de ondervraagde vrouwen geeft aan dat er geen duidelijke initiatieven zijn binnen hun organisatie.
Diversiteit en inclusie moeten strategische thema’s zijn om talent te behouden en de “leaking leadership pipeline” te dichten.
Tenzij je het best vindt dat die goede getalenteerde vrouwen elders hun heil gaan zoeken.
En jij weer tijd en geld moet steken in nieuwe sollicitatieprocedures en inwerken van nieuwe mensen…
Hoelang houden jullie nog je kop in het zand?
——-
Denk je dat je kinderen naar je woorden luisteren?
Vergeet het maar.
Ze kijken naar je voorbeeld en doen dat na.
Ze kijken naar je daden, ze zien alles, hoe je omgaat met je partner, hoe je omgaat met stress, of jij over je heen laat lopen, of jij angstig bent of jij liegt of je fouten toegeeft.
Vul maar in…
En dat doen ze na.
Kinderen luisteren niet naar je woorden, maar kijken naar wat je doet en hoe je het doet.
Dat doen ze na. (Ja ik weet dat ik dat nu al voor de 3e keer zeg)
Als jij op je werk bijvoorbeeld constant bang bent om fouten te maken, perfectionist of onzeker bent over jezelf, ben je ook zo thuis.
Je kinderen kijken ernaar en doen het na.
En sorry, je mooie verhalen over in jezelf geloven en zeggen wat je voelt, horen ze niet.
Ze kijken hoe jij het doet, of jij in jezelf gelooft, echt zelfvertrouwen hebt en doen dat na.
Ze nemen het op in hun systeem.
Herinner jij je nog hoe je vroeger alles van je ouders als zoete koek in je opnam?
Je hebt er nog altijd last van.
Ik weet trouwens best dat je vast ook veel goede dingen van je ouders hebt overgenomen, hoor.
En dat doen jouw kids ook van jou.
Zeker weten.
Maar ik heb het nu even over het “slechte” voorbeeld dat je misschien ook geeft.
Als je kinderen bijvoorbeeld het gevoel hebben wel fouten te mogen maken, omdat ze dat bij jou zien, help je ze vrije mensen te worden.
Vrije mensen die zich later veilig genoeg voelen om hun hand op te steken en te zeggen:” Ik heb een fout gemaakt” of “Ik heb hulp nodig.”
Dus is het egoistisch om geld en tijd te nemen om te werken aan jouw persoonlijke groei?
Nee, je kinderen zullen je er later dankbaar voor zijn.
——–
Als jonge vrouw liet ik mijn oren hangen naar de mening van anderen.
Bij mij was het uit onzekerheid toen ik mijn 1e campagne voerde voor de Europese verkiezingen.
Het is bizar hoeveel mensen weten hoe een politicus, vooral een vrouw, zich dient te gedragen en te praten.
Misschien daarom heb ik zoveel mededogen met politici.
Het is nooit goed.
Als iemand tegen me zei: je zwaait te veel met je armen hield ik ze meteen stijf tegen mijn lichaam.
Mijn speech werd daar ook stijf van.
Of als ze commentaar op mijn enthousiasme hadden, ging ik praten als een saaie professor waar je bij in slaap viel. ( excuses aan alle enthousiaste professoren)
Ik gedroeg me als een kameleon om iedereen maar tevreden te stellen.
Tot ik doorkreeg dat hun kritiek meer zegt over henzelf, hun eigen vooroordelen, projecties en verwachtingen, dan over mij.
Ik besloot: take it or leave it.
Dan maar niet verkozen.
Ik blijf mezelf.
Ik voldoe aan mijn eigen normen.
Basta.
Ik begrijp het best als je aan de verwachtingen van anderen wilt voldoen.
We floreren met acceptatie en waardering.
Je kunt echter ook te ver gaan, dan wordt het gevaarlijk.
Dan verlies je jezelf in je verlangen naar goedkeuring.
Stop er dan mee!
Blijf jezelf trouw en geloof in je eigen waarden en kwaliteiten.
Authentiek zijn betekent dat je je eigen stem en unieke persoonlijkheid laat zien, en dat is wat mensen uiteindelijk echt waarderen.
Dan word je een echte leider.
Ja, het is lastig om tegen de stroom in te gaan.
Maar uiteindelijk ben je gelukkiger en succesvoller wanneer je trouw blijft aan jezelf.
En weet je wie me veel zelfvertrouwen gaf?
#EricaTerpstra!
Ze zei:” Joh, volg je eigen hart en trek je van niemand iets aan.
Je bent precies goed zoals je bent.”
Die heb ik er in gehouden…
Dus wees trots op jezelf en STOP je te laten ontmoedigen door de meningen van anderen.
Perslot ben ik ook 3x herverkozen…
“Nee hoor, schat, die broek maakt je helemaal niet dik.”
Dat is een leugentje om bestwil, zeggen we dan.
Oke.
Maar wist je dat we allemaal flink liegen, de hele dag door? 😲
In een interessant boek van Pamela Meyer genaamd “Liespotting” las ik waarom.
“De kern van liegen ligt in onze verlangens.
We verlangen naar bepaalde eigenschappen, status, uiterlijk of relaties die we niet echt hebben.
Liegen stelt ons in staat om de kloof tussen onze wensen en de realiteit te overbruggen.”
Mee eens?
Als jonge vrouw liet ik mijn oren hangen naar de mening van anderen.
Bij mij was het uit onzekerheid toen ik mijn 1e campagne voerde voor de Europese verkiezingen.
Het is bizar hoeveel mensen weten hoe een politicus, vooral een vrouw, zich dient te gedragen en te praten.
Misschien daarom heb ik zoveel mededogen met politici.
Het is nooit goed.
Als iemand tegen me zei: je zwaait te veel met je armen hield ik ze meteen stijf tegen mijn lichaam.
Mijn speech werd daar ook stijf van.
Of als ze commentaar op mijn enthousiasme hadden, ging ik praten als een saaie professor waar je bij in slaap viel. ( excuses aan alle enthousiaste professoren)
Ik gedroeg me als een kameleon om iedereen maar tevreden te stellen.
Tot ik doorkreeg dat hun kritiek meer zegt over henzelf, hun eigen vooroordelen, projecties en verwachtingen, dan over mij.
Ik besloot: take it or leave it.
Dan maar niet verkozen.
Ik blijf mezelf.
Ik voldoe aan mijn eigen normen.
Basta.
Ik begrijp het best als je aan de verwachtingen van anderen wilt voldoen.
We floreren met acceptatie en waardering.
Je kunt echter ook te ver gaan, dan wordt het gevaarlijk.
Dan verlies je jezelf in je verlangen naar goedkeuring.
Stop er dan mee!
Blijf jezelf trouw en geloof in je eigen waarden en kwaliteiten.
Authentiek zijn betekent dat je je eigen stem en unieke persoonlijkheid laat zien, en dat is wat mensen uiteindelijk echt waarderen.
Dan word je een echte leider.
Ja, het is lastig om tegen de stroom in te gaan.
Maar uiteindelijk ben je gelukkiger en succesvoller wanneer je trouw blijft aan jezelf.
En weet je wie me veel zelfvertrouwen gaf?
#EricaTerpstra!
Ze zei:” Joh, volg je eigen hart en trek je van niemand iets aan.
Je bent precies goed zoals je bent.”
Die heb ik er in gehouden…
Dus wees trots op jezelf en STOP je te laten ontmoedigen door de meningen van anderen.
Per slot ben ik ook 3x herverkozen…
——–
Hoe vang je een leugenaar? 😖
1. Taaltrucs: Leugenaars gebruiken vaak formeler taalgebruik dan normaal om afstand te creëren tussen zichzelf en het onderwerp van hun leugen.
Denk aan Bill Clinton die benadrukte: “Ik wil dat je naar me luistert. Ik zal het nogmaals zeggen: ik heb geen seksuele betrekkingen gehad met die vrouw.”
2. Overdosis details: Leugenaars wikkelen hun leugens vaak in nutteloze details die het verhaal alleen maar verwarrender maken.
3. Lichaamstaal: Als iemands woorden iets anders vertellen dan zijn lichaamstaal, is er een grote kans dat die persoon liegt.
Een stoer verhaal met een ingedoken houding?
4. Raar gedrag: Wetenschappers hebben ontdekt dat je een leugenaar kunt herkennen aan zijn gedrag. Ze knipperen veel met hun ogen, plaatsen objecten tussen zichzelf en hun gesprekspartner, of richten hun lichaam naar de uitgang.
En vaak fluisteren ze om hun leugen te verkopen.
En wist je dit al over liegen? 😮
– Onderzoek suggereert dat we dagelijks 10 tot 200 keer worden voorgelogen.(!)
– Vreemden vertellen gemiddeld drie leugens aan elkaar in de eerste 10 minuten van hun ontmoeting.
-We liegen vaker tegen onbekenden dan tegen collega’s.
– Extroverte mensen hebben de neiging om meer te liegen dan introverte types.
– Mannen liegen acht keer vaker over zichzelf dan over anderen.
– Vrouwen liegen juist vaker om anderen te beschermen.
– In een getrouwd stel komt er minstens één leugen voor in elk 10 gesprekken.
En ongetrouwde stellen doen dit zelfs één keer per drie gesprekken.
Zelf ben ik te dom gebleken om te liegen.
Ik viel steeds door de mand omdat ik me mijn leugen niet goed herinnerde.
En eerlijk is eerlijk: ik voel me er ook niet goed mee.
Zelfs niet bij leugentjes om bestwil.
Want waar ligt de grens?
Dan zeg ik liever niets.
O ja, als je vermoedt dat iemand niet de waarheid vertelt vraag dan om kleine details.
” Goh, wie waren er nog meer bij? Waar gebeurde het? Hoe reageerden de anderen?”
Zelfs bij een goede voorbereiding kan het zijn dat de leugenaar gedetailleerde vragen niet voorzien heeft.
Dan reageert hij/ zij ongemakkelijk. 😵
En jij?
Hoe sta jij tegenover leugens van jezelf en anderen?
Of lieg jij nooit?
——–
Beste Peter,
Ik wil jou ook eens in het zonnetje zetten.
Je wordt namelijk constant aangevallen, en dat is gewoon niet eerlijk.
Je doet je best op jouw eigen manier, en laten we eerlijk zijn, jij kunt het toch ook niet helpen dat je 7 vinkjes hebt?
Het is gewoon wie je bent.
Maar raad eens?
Op de een of andere manier wordt het je wel kwalijk genomen.
Ik begrijp dat je dat onredelijk vindt.
Je begrijpt vrouwen misschien niet altijd, soms heb je echt geen idee waar het over gaat, maar je bent wel van goede wil.
Je staat er helemaal achter dat ambitieuze vrouwen hun plek opeisen.
Waarom ook niet?
Iedereen verdient gelijke kansen, toch.
Maar je vindt wel dat ze soms doorslaan en vergeten dat ze vrouw zijn.
Wat je met dat laatste bedoelt, moet je maar eens een keer uitleggen.
En laten we niet vergeten wat je thuis doet.
Je doet echt je best.
Ja, misschien niet zo veel als je vrouw, maar je hebt een drukke baan en je bent ´s avonds best moe.
Je vrouw ook, dat besef je wel, maar zij kan het huishouden en de kinderen zoveel beter, efficiënter en sneller dan jij.
Je zou het wel prettig vinden als ze duidelijker zou aangeven wat ze van je verwacht.
Want vaak vindt ze dat je je er met een Jantje van Leiden vanaf maakt en dat snap je niet.
Ze wil dat je het uit jezelf begrijpt, maar “zo zit je als man nu eenmaal niet in elkaar.”
Je weet best dat dat een waardeloos excuus is, toch?
Je kunt altijd beter je best doen, zowel thuis als op het werk.
En ik vind dat je vrouw inderdaad duidelijker moet zijn in wat ze van je verwacht.
Dus laten we, met eerlijk geven en nemen, samenwerken aan een eerlijke maatschappij waar iedereen de kans krijgt om kansen te nemen.
Want dat is wat we nodig hebben, toch?
Laten we streven naar gelijkheid, gelijkwaardigheid en begrip tussen mannen en vrouwen.
Jij kunt daar een belangrijke rol in spelen.
Peter, ik geloof in je!
——–
Je kunt je hele leven met anderen concurreren.
Je kunt je hele leven proberen te bewijzen dat je iemand bent en je toch niemand voelen.
Maar je hoeft aan niemand je waarde te bewijzen.
Dat is een vergissing.
Je hebt alles al in je, alleen ben je het vergeten.
Wanneer je het zelfvertrouwen ont-dekt om je hart en je dromen te volgen, zul je worden wie je werkelijk bent.
Natuurlijk zijn er momenten dat je twijfelt aan jezelf en dat de angst je bij de keel grijpt.
De waarheid is dat je veel sterker bent dan je weet.
We kunnen onszelf “omscholen” om onze angsten en zelftwijfel te overwinnen.
We kunnen onszelf “omscholen” om ons gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen te ont-dekken.
Echt, dat kan.
Ik heb het ook gedaan en 96% van mijn cliënten ook.
Geloof in jezelf.
Jij bent zelf iemand.
Liefs,
Jessica Larive. Ik help je graag je eigen kracht te ont-dekken.
——–
Jij bent intelligent, zelfbewust en financieel onafhankelijk.
Je hebt alles “wat je hartje begeert.”
Wat wil een mens nog meer?
Weet je: je vraagt niet teveel, je vraagt te weinig.
Mijn cliente Mira wist dat.
“Nou”, zei ze, ik wil veel meer, “ik wil zelfliefde, geloof en vertrouwen in mezelf. Ik wil innerlijke vrede en me goed voelen over mezelf.”
Ze was eerlijk tegen zichzelf.
Ben jij dat ook?
Ik heb een half leven lang geleden onder mijn nare zelfbeeld, waardoor ik rare sprongen maakte.
Pas toen ik doorhad waarom ik niet gelukkig was, kon ik er wat aan doen.
Het kostte een tijdje, energie en geld.
Maar het was de moeite waard.
Toen ik de stemmen in min hoofd niet meer geloofde die me vertelden dat ik niet goed genoeg was en het toch niet kon…
… was ik eindelijk gelukkig.
Kun jij ook doen!
Wat heb je te verliezen als je bedenkt wat er te winnen valt?
——–
Word je tegengewerkt door een vrouwelijke manager?
Misschien is het een Queen Bee! 🐝👑
Ze bestaan al zolang ik me kan herinneren.
Ik zei het lang geleden al in Straatsburg: “ Laten we samenwerken en solidair met elkaar zijn! Als we ons tegen elkaar laten uitspelen lachen de mannen in hun vuistje..Samen zijn we een grote kracht. Waarom gedragen vrouwen die “het gemaakt hebben” zich vaak als bijenkoninginnen die de ladder onder zich wegtrappen zodat geen andere vrouw naar boven kan.”
Beetje manke vergelijking, kunnen bijen trappen? Maar toch…
Hoewel het door sommigen smalend “catfights” wordt genoemd, schuilt er meer achter deze situaties dan oppervlakkige conflicten.
Bijenkoninginnen zijn vooral te vinden in beroepen en organisaties waar nog maar weinig vrouwen de top hebben bereikt.
Onderzoek in Nederland en België wijst uit dat deze bijenkoninginnen vooral gedijen in competitieve omgevingen die gedomineerd worden door mannen. Ze hebben zo hun eigen bijenkorven gecreëerd. 🐝🏢
Waarom gedragen ze zich zo?
Ze kunnen behoorlijk veeleisende karakters hebben, nooit tevreden zijn en 24/7 beschikbaarheid verwachten.
Alsof ze denken dat ze als koningin constant bediend moeten worden. 🙄👸🏼
Maar wacht, er is meer!
Ze negeren hun vrouwelijke collega’s, maken denigrerende opmerkingen en kunnen zelfs keihard tegenwerken.
Omdat niemand zo goed kan steken als een bijenkoningin! Ouch! 🐝💥
Uit veel onderzoek blijkt dat vrouwen vaker neerbuigend worden behandeld door andere vrouwen dan door mannen.
Maar waarom?
Deze bijenkoninginnen beschouwen het feit dat ze vrouw zijn als een nadeel. Ze willen niet geassocieerd worden met de veronderstelde achterstand van vrouwen in het bedrijfsleven.
Dus ze doen er alles aan om de dominante groep te behagen. 🤷♀️💼
Ook blijkt dat bijenkoninginnen vaak vinden dat ze keihard hebben moeten werken voor hun succes.
Dus als ze zien dat hun vrouwelijke collega’s niet dezelfde tomeloze inzet tonen, versterkt dat in hun ogen het stereotype dat vrouwen minder competent en ambitieus zijn dan mannen.
Ze denken dat ze de enige hardwerkende bijenkoningin in de bijenkorf zijn! 🐝
——–
Voel jij je weleens egoïstisch?
Laten we eens een licht werpen op deze paradox van egoïsme.
Want is het niet ironisch dat we vaak worden veroordeeld als egoïstisch wanneer we voor onszelf kiezen en ons eigen geluk najagen?
Maar laten we eerlijk zijn, wie kan er beter voor ons zorgen dan wijzelf?
Stel je voor dat je in een vliegtuig zit en de stewardess geeft de veiligheidsinstructies. Wat zegt ze ook alweer over zuurstofmaskers? “Zet eerst je eigen masker op voordat je anderen helpt.” Klinkt dat egoïstisch? Nee, het is pure logica. Als je niet voor jezelf zorgt, ben je niet in staat anderen te helpen.
Dus is het echt egoïstisch om ons eigen geluk na te streven? Moeten we onszelf wegcijferen en anderen altijd voor laten gaan? Ik denk van niet. Het is tijd om onze eigen behoeften serieus te nemen, onze eigen grenzen te stellen en op te komen voor wat we echt willen.
Het is niet egoïstisch om te kiezen voor geluk, het is een teken van zelfliefde en zelfrespect. Als we gelukkig zijn, stralen we dat uit naar anderen en kunnen we oprecht vanuit ons hart geven. Het is een win-win situatie.
Dus laten we die oude overtuigingen overboord gooien, die wonden genezen en onszelf toestaan om gelukkig te zijn.
Want uiteindelijk is het de mooiste gift die we aan onszelf én aan anderen kunnen geven.
Dus wees moedig, sta op voor je eigen geluk en wees trots op de prachtige egoïst die je bent.
——–
Je bent goed genoeg
“Toen ik in 2014 het aanbod kreeg om hoogleraar te worden, heb ik dat twee jaar afgehouden”, zei Ellen Laan, de onlangs overleden baanbrekende seksuoloog.
Ze gaf uitleg: “Omdat ik mezelf niet goed genoeg vond.
Laat het maar over aan mensen over die het echt kunnen, hoorde ik mijn vader in mijn hoofd zeggen.”
Herken je dit?
Laat je kansen lopen uit angst om door de mand te vallen?
Hoe voelt dat?
Je bent het waard om gelukkig te zijn en JOUW TOP in je leven te bereiken, prive en in je werk.
Hoe zou het zijn als je je rustig, voldaan en in vrede voelt en een fijn leven leidt?
Hoe zou het zijn als je JOUW TOP bereikt met impact, geloof in jezelf, voldoening, veerkracht en plezier?
Hoe zou het zijn als je ontdekt wie je werkelijk bent en wat je werkelijk wilt?
Heerlijk toch?
Doe er dan ook iets voor!
——–
WAT STAAT JOU IN DE WEG OM JEZELF TE KUNNEN ZIJN?
Hoe urgent is het voor jou om door te groeien naar je toppotentieel?
Hoe urgent is het voor jou om door te groeien naar wie je werkelijk bent?
In je privé leven en in je werk?
Stop met jezelf voor de gek te houden.
Je hebt mij even nodig om de crap, flauwekul en BREINBLUBBER uit je hoofd te krijgen.
Want de enige belemmering ben je zelf.
Stop de smoezen.
Natuurlijk is de wereld en je omgeving vaak lastig en oneerlijk.
Zo is het en zo zal het voorlopig wel blijven.
Jij kunt zorgen dat je die leider wordt die onverstoord doorgroeit en in een positie komt om impact te maken en, als je dat wilt, onrecht recht te zetten.
Je wordt niet serieus genomen?
Neem je jezelf wel serieus?
Nee?
Kun je dat dan van een ander verwachten?
Niet gewaardeerd?
Waardeer je jezelf wel?
En hoe zit het met je echte zelfliefde en geloof in jezelf?
Heb je geen zin meer in je eentje aan te modderen, wil je authentiek zijn en je veilig en gelukkig voelen?
BUITEN WINNEN IS BINNEN BEGINNEN.
Dus laat je niet kisten en investeer nu maar eens in jezelf.
——–
Hoe komt het volgens jou dat er best veel vrouwen zijn die zich als krabben gedragen en andere vrouwen met bizarre middelen terugtrekken in de krabbenmand als ze proberen er uit te klimmen?
Hoe vaak komt het in je familie voor dat je je geïrriteerd voelt, niet gezien en onbegrepen?
De kans dat er nu meteen een speciaal iemand bij je boven komt schat ik rond de 70%
Naar voelt dat, he?
Mijn cliente Yvonne worstelde al jaren met haar schoonzus.
Ze kon het nooit goed bij haar doen, hoe ze ook haar best deed.
Ze voelde zich oneerlijk behandeld en machteloos.
In haar beleving koos haar familie ook partij voor haar schoonzus.
Dit gedoe verpestte behoorlijk haar leven.
Ze was geraakt toen ik haar vertelde dat er maar 2 basisemoties zijn: angst en liefde.
Er is maar 1 kwaad in de wereld: angst.
Er is geen enkel kwaad in de wereld dat niet te herleiden is op angst.
Alleen als je bang bent word je boos.
Er is maar 1 goed in de wereld: liefde.
Zij heeft soms andere namen.
Soms heet ze geluk of vrijheid of vrede of vreugde of God of wat dan ook.
De bron: angst of liefde die je kiest bepaalt wat en hoe je hoort, wat en hoe je ziet en wat en hoe je je voelt.
Heus, je kunt kiezen.
Op een moment dat ze niet wilde vechten en zich liefdevol voelde, ging Yvonne het gesprek aan met haar schoonzus.
“Hoe komt het volgens jou dat wij samen zoveel problemen hebben?”
Schoonzus keek haar verbaasd aan en zei:” Dat weet je toch. Ik sta 10-0 achter t.o.v jou, dat vind ik naar en dan doe ik naar.
“Je moet het je niet aantrekken, het niet persoonlijk nemen.”
Opeen zag Yvonne het kleine onzekere bange meisje dat haar schoonzus was.
En ze leefden nog……
Zweverig?
Nee, hoor.
Simpel en praktisch.
——–
Als ik een man zou zijn, zou ik dan vrijwillig mijn mooie plaats afstaan aan een vrouw?
Zelfs als ze meer “punten” heeft dan ik?
Nee hoor.
Ik zou vechten voor mijn hachje en zelf die hoge post binnen hengelen.
Met goede voorbereiding, met een plan, met een strategie.
Met alle middelen die fatsoenlijk zijn.
Dat heb ik inmiddels als vrouw ook geleerd.
En dat heeft me geen windeieren gelegd. 💪
DISCRIMINATIE
Als ik een man zou zijn, zou ik me dan laten tegenhouden door verdekte discriminatie, oneerlijke stereotypen en vooroordelen?
Nee, hoor.
Ik zou gemene opmerkingen niet persoonlijk nemen.
Ik weet zelf immers wat ik waard ben.
Dat gedrag en dat gekonkel zegt meer over de ander dan over mij.
Ik ben bezig met mijn doel en laat me door dat geneuzel niet afleiden.
Ik laat me daardoor, hoe irriterend het ook is, mijn macht niet afpakken.
Ik kijk wel mooi uit.
Dat heb ik inmiddels als vrouw ook goed geleerd.
Terwijl ik nog steeds veel meer over me heen krijg dan een man.
Maar…Ik laat me niet meer kisten! 💪
SOLLICITEER JIJ MAAR
Als ik een man zou zijn, zou ik dan tegen een vrouw zeggen ( of zelfs maar denken): ” Nee hoor, ik hoef die baan niet, solliciteer jij maar, je kunt het beter, bent slimmer en hebt meer ervaring.”
Nee, dat zou ik niet doen.
Ik zou wel gek zijn.
Als vrouw doe ik dat allang niet meer. 💪
NETWERK
Als ik een man zou zijn, zou ik dan mijn netwerk niet gebruiken en geen beroep doen op de solidariteit van mijn manlijke collega´s en meerderen?
Natuurlijk wel.
Dat netwerk heb ik zorgvuldig in jaren opgebouwd en er veel tijd in gestoken.
Dat heb ik als vrouw ook gedaan en er al vele vruchten van geplukt. 💪
GELOOF IN MEZELF
Als ik een man zou zijn ,zou ik dan mijn licht onder de korenmaat laten schijnen?
Nee, natuurlijk niet.
Dat doe ik ook nooit en te nimmer als vrouw. 💪
SALARISONDERHANDELINGEN
Als ik een man zou zijn, zou ik dan geen harde salarisonderhandelingen voeren?
Natuurlijk wel.
Ik zou er keihard in gaan.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
Dat JA krijgen doe ik ook prima als vrouw. 💪
DE KRABBENMAND
Als ik een man zou zijn, zou ik dan tegen vrouwen zeggen:” Waarom halen jullie elkaar naar beneden? Waarom steunen jullie elkaar niet? Dat is toch veel effectiever.”
Ik ben bang van niet.
Eigenlijk zou ik dan vinden dat ze daar zelf maar achter moeten komen.
Het verbaast me wel.
Maar gelukkig hoor ik tot de groep vrouwen die geloven in elkaar en elkaar steunen waar ze kunnen. 💪
VINDBAARHEID
Als ik een man zou zijn, zou ik dan tegen vrouwelijke collega´s zeggen:” Maak jezelf beter vindbaar, schrijf je in bij SER- Topvrouwen en al die andere vrouwen gremia?”
Dan zouden mannen de smoes niet meer hebben om te zeggen:” We willen wel, maar kunnen geen vrouwen vinden.”
Misschien zou ik ze die tip geven.
Misschien ook niet.
Per slot zijn we gelijkwaardig en kunnen vrouwen wel voor zichzelf opkomen.
Toch? 💪
——–
Je (leidinggevende) hoofd is erg slim.
Daarmee heb je tot nu toe een mooie carrière gemaakt.
Dit hoofd met zijn hoge IQ heeft je ver gebracht.
Maar op een of andere manier stagneert het nu in je loopbaan.
Welke volgende stap wil je nemen?
Daarom heb ik voor jou, de ambitieuze vrouw die prive en in haar werk naar HAAR TOP wil, de PASSIETEST gemaakt.
Deze test is een leuk en krachtig tool om in korte tijd jouw TOP 10 passies helder te krijgen.
Je passies zijn die dingen waar je van houdt, die belangrijk voor je zijn en betekenis geven aan je leven.
Je krijgt helder wat je nu werkelijk wilt.
– Wat doe je heel graag?
– Waar ben je goed in?
– Wat zijn jouw unieke vaardigheden en talenten?
– Hoe ziet je ideale leven eruit?
Leven volgens je passies is de sleutel tot een gelukkig en voldaan leven.
Je passies zitten al in je, en ik zal je helpen ze te voorschijn te halen.
Het is mijn passie jou te helpen om jouw passies te vinden én te leven.
Dan word je, samen met je slimme hoofd, onoverwinnelijk.
Link: www.gelukacademy.com/passietest
——–
“Ik verschool me achter mijn gezin!”
Dit riep mijn cliënte Marja opeens uit tijdens de coaching.
We hadden het over heel iets anders.
Belangstellend wachtte ik af.
Ze liep al lang rond met de vraag waarom ze zichzelf zo lang ondergeschikt had gemaakt aan haar gezin, terwijl ze heel ongelukkig werd van haar “kleine deeltijdbaantje.”
“En mijn volwassen kinderen vertellen me nu dat ik destijds heel ongeduldig en vaak kribbig was”, had ze me verteld.
Ze hadden ook gezegd:”Mam, waarom ga je niet meer werken, dan ben je veel liever.”
Maar dat geloofde ze niet. “Nee, dat hebben ze nooit gezegd.
“Of ik ben het vergeten”, zei ze bedremmeld.
Uitvoerig ging ze me uitleggen hoe ze destijds tot haar besluit was gekomen:
“We zeggen dat in ons land vrouwen en mannen gelijk zijn.
Dat zal boven de wateroppervlakte misschien zo zijn, maar er zit een hele grote IJSBERG onder die niemand bespreekbaar maakt.”
Ze struikelde over haar woorden, terwijl ze doorging over de vroegere rol van de vrouw, met veel historische uitleg. En over mannelijk denken dat centraal stond.
Tot het moment kwam dat ze haar schouders ophaalde en zei: “Tja, dat weten we zo langzamerhand wel.
Daar kan ik me niet langer achter verschuilen.
Het moet maar eens afgelopen zijn met die oude rolpatronen en ideeën.
Ik ben er klaar mee!
Ik wil een beter voorbeeld geven”, besloot ze.
Ze is nu een voorbeeld voor de vrouwen in haar organisatie.
Ze helpt ze om op een nieuwe manier, zonder die oude overtuigingen en rolpatronen, naar hun eigen werk, behoeften en positie te kijken.
Ik geloof niet in “wij arme vrouwen.
Ik geloof er wel in wat we zelf anders kunnen doen om het verschil te maken.
En jij?
——–
Waarom zijn we in hemelsnaam zo bang voor verandering?
Waarom stoppen we zo vaak al onze energie in het vasthouden van de bestaande situatie?
Zelfs als die situatie stik vervelend en akelig is.
Maar ze is wel vertrouwd…
En je weet waar je aan toe bent.
Daarom belandde ik na een jeugd met een agressieve vader, bij een agressieve echtgenoot.
Speciaal uitgezocht…
“Lekker “vertrouwd.
Vervelend of naar is immers ook vertrouwd.
En als je niet oppast klamp je je daar onbewust aan vast.
Doe jij dat ook?
Hoe komt het dat we niet vertrouwen dat er iets veel beters op ons wacht?
Is het angst voor het onbekende?
Zijn we banger voor het licht dan voor de duisternis?
Maar weet je, precies op het moment dat jij besluit dat je een ander, beter leven wilt, begint het universum mee te werken.
Het is nooit te laat om je leven te veranderen en te zijn wie je wilt zijn.
Het is nooit te laat daar hulp bij te vragen.
Dan vind je het doel waarvoor je op deze planeet bent.
Dan vind je vervulling.
Nee, ik ben geen zweefteef, ik heb het ondervonden.
Ik ben praktisch, met beide benen op de grond.
Ik heb ontdekt dat, als je verlangen groot genoeg is er geen belemmeringen zijn die je niet aankunt.
Ben je er klaar voor je authentieke kracht te vinden?
Forever VRIJ te zijn?
Doe dan mee aan mijn jaartraject en sluit je aan bij de vrouwen die in zichzelf investeren.
——–
Blijf uit de buurt van mensen die je ambities proberen te kleineren.
Hoe goed ze het (soms) ook bedoelen. 🤔
Je kunt ervan uitgaan dat mensen die je ambities willen onderuithalen zelf klein en onzeker zijn. 😫
Of dat ze behoren tot het soort dat vindt dat vrouwen “hun plaats moeten weten.”
Als je aan hen je macht hebt weggegeven, pak die dan terug. 💪
Je hoeft ze niets te zeggen of uit te leggen.
Gewoon doen!
En als je niet uit de buurt kunt blijven?
Omdat het bijvoorbeeld om (goedbedoelende) familieleden gaat?
Bedenk dan dat het om jouw leven gaat, niet om het hunne.
Bedenk dan dat iedereen mag denken wat hij/ zij wil.
Jij ook.
Blijf dan niet je gelijk halen, je verdedigen en uitleggen.
Pick your battles.
Bedenk dan dat iedereen recht heeft op zijn/haar eigen mening.
En dat je dan nog net zo veel van elkaar kunt houden. 💖
Zij ook.
Jij ook.
Bedenk dan dat jij niet op aarde bent om hun plannen uit te voeren, maar de jouwe.
Bedenk dan dat niet iedereen jou hoeft te begrijpen en het met je eens te zijn.
—————
Zoek het gezelschap van Gelijkgestemden, van mensen die jou begrijpen, die ambitie, motivatie en bezieling geen vieze woorden vinden.
Deze Grote mensen laten je voelen dat jij ook Groots kunt worden en je doelen en dromen bereiken.
Ik ben een van hen en zal je met hart en ziel bijstaan om je dromen te verwezenlijken.
Gewoon omdat je daarom op aarde bent.
——–
Authentiek zijn is de sleutel tot succes.
Wat staat je in de weg om jezelf te kunnen zijn?
Hoe urgent is het voor jou om te groeien naar je toppotentieel?
In je privé leven en in je werk?
Stop met jezelf voor de gek te houden.
Je hebt mij even nodig om de crap, flauwekul en BREINBLUBBER uit je hoofd te krijgen.
Want de enige belemmering ben je zelf.
Stop de smoezen.
Natuurlijk is de wereld en je omgeving vaak lastig en oneerlijk.
Zo is het en zo zal het voorlopig wel blijven.
Jij kunt zorgen dat je die leider wordt die onverstoord en onverstoorbaar doorgroeit en in een positie komt om onrecht recht te zetten.
Is dat je niet een investering in tijd, geld en energie waard?
Je wordt niet serieus genomen?
Neem je jezelf wel serieus?
Nee?
Kun je dat dan van een ander verwachten?
Niet gewaardeerd?
Waardeer je jezelf wel?
Geen gelijk salaris’?
Hoe doe je je salarisonderhandelingen?
Heb je geen zin meer in je eentje aan te modderen, wil je authentiek zijn en je veilig en gelukkig voelen?
Buiten winnen is binnen beginnen.
Dus laat je niet kisten en investeer nu maar eens in jezelf.
It’s up to you.
——–
“Hindernissen zijn slechts vermomde kansen”
Een les die ik heb geleerd, is dat de meeste goede dingen niet gemakkelijk komen en zelden snelkoppelingen in het leven opleveren.
En dat is oke.
Want de andere kant van makkelijk is moeilijk.
En moeilijk is waar de echte groei begint.
Makkelijk is om na te denken over verbeteren.
Moeilijk is om deze gedachten in daden om te zetten.
Makkelijk is struikelen en vallen.
Moeilijk is om weer op te staan.
Makkelijk is om de fouten van anderen te beoordelen.
Moeilijk is om je eigen fouten te herkennen.
Makkelijk is om te geven.
Moeilijk is om te ontvangen.
(Ja, dit is geen typfout)
Makkelijk is om iets te beloven.
Moeilijk is om die belofte waar te maken.
Makkelijk is om te zeggen: “Ik hou van je.”
Moeilijk is om het elke dag te laten zien.
Zoals je kunt zien, zijn de meeste dingen die we nodig hebben in het leven eenvoudig, maar niet gemakkelijk.
De moeilijkheid is echter vaak een aanwijzing dat het de moeite waard is.
——–
Je kunt niet de hele wereld redden, hoe lief je het ook bedoelt.
Mijn cliënte Jacqueline noemde zichzelf een “zorgmuts.”
En stiekem was ze daar best trots op.
Maar ze stevende af op een fikse oververmoeidheid en zelfs een burn-out.
En dat wilde ze nu ook weer niet.
Dan kun je niemand meer helpen…
We onderzochten hoe het kwam dat ze iedereen op de 1e plaats zette, behalve zichzelf.
Toen ze dat in de gaten had- we gingen op zoek in de coachings- , wilde ze leren duidelijk te zijn over haar grenzen.
Dat vond ze heel ongemakkelijk en doodeng.
Na een tijdje vallen en opstaan lukte het haar assertief en respectvol naar anderen te communiceren.
Ze voelde zich reuze opgelucht toen ze ontdekte dat de wereld niet verging als ze haar grenzen stelde..
Ze leerde ‘nee’ te zeggen wanneer dat nodig was.
Ze leerde specifieke parameters in te stellen voor wat ze bereid was te doen.
Ze begon prioriteit te geven aan zelfzorg: tijd vrijmaken voor dingen die haar vreugde en voldoening gaven, evenals het zorgen voor haar basisbehoeften zoals slaap, lichaamsbeweging en voeding.
Ze leerde “ja” tegen zichzelf te zeggen.
Gezonde grenzen stellen houdt in dat je “ja” zegt tegen je eigen behoeften en verlangens.
Dit betekent prioriteit geven aan je eigen doelen en waarden, zelfs als dat betekent dat je anderen moet teleurstellen.
Niet alleen kreeg ze de felbegeerde promotie.
Ook haar man en kinderen waren dolblij met de nieuwe Jacqueline 2.0.
En ik, als haar coach en mentor, was apetrots op haar.
𝗤𝗨𝗘𝗦𝗧𝗜𝗢𝗡: Durf jij je eigen doelen en waarden voorop te stellen?
En zo nee, hoe komt dat?
——–
Wil jij dat ik schrijf over wat ik voor je kan betekenen?
Wil je weten hoe je het meest efficient sacherijnig wordt, veel piekert, slecht slaapt en met tegenzin naar je werk gaat?
Deze 7 tips werken gegarandeerd!
1.Neem geen pauzes.
Aanbevolen als je lekker veel fouten wilt maken en je opgejaagd wilt voelen.
2. Spring van de hak op de tak
Zo ben je druk bezig, maar je maakt niets af en weet je hoe een kip zonder kop zich voelt.
Aanbevolen als je je stress maximaal wilt laten oplopen.
3. Ga multitasken
Doe alles tegelijk en sluit nooit het ene af voor je met het andere begint.
Aanbevolen als je veel uren wilt werken en weinig bereiken.
4. Doe alles perfect
Dan blijf je lekker druk bezig zonder dat je je ooit trots of voldaan voelt.
Aanbevolen als je ontevreden en gefrustreerd wilt zijn.
5.Vraag je steeds af wat anderen van je denken
Een goede manier om je gek te laten maken, zonder dat je ooit weet of het klopt.
Aanbevolen als je steeds onzekerder wilt worden.
6.Slaap structureel te weinig.
Dit werkt bijzonder goed als je uit balans wilt raken, goed uit je humeur wilt zijn en niet meer kunnen relativeren.
7.Alleen maar werken.
Dit is mijn favoriet. Doe geen leuke dingen, zie je familie en vrienden zo min mogelijk, neem geen tijd voor verbinding. Doe alleen wat absoluut nuttig is voor je werk.
Aanbevolen als je je batterij nog sneller leeg wilt hebben.
Probeer deze 7 tips uit en je zult zien dat ze werken!
Nog effectiever in combinatie.
Ik vind het zo ZONDE om al die vrouwen te zien die zichzelf onderschatten, kleiner maken dan ze zijn, hun licht niet laten schijnen.
Zo was ik vroeger ook. Redenen genoeg, je vader heeft je dat verteld, een juf op school: “jij kunt dat niet, je bent te dom.”
Maar dat is allemaal niet waar, ik kan wel huilen als ik al die vrouwen zie die dat -onbewust en bewust- denken en daarom in een hoekje blijven zitten.
Daarom heb ik na mijn pensioen een nieuw bedrijf opgezet om vrouwen nieuwe inspiratie, hoop en zelfvertrouwen te geven om voor hun dromen te gaan.
Doe je mee? Ik ben er voor je. Blijf niet op de 3e rij zitten, waar het leven niet leuk en uitdagend is.
Kom samen met mij op de 1e rij zitten!
Lach, leef, gebruik je talenten en laat je niet kisten!
Voor mij was de comfort zone mijn eigen gevangenis.
Een gevangenis waarin mijn potentieel opgesloten zat binnen vier muren.
Tot ik ontdekte dat de sleutel van mijn eigen gevangenis aan de binnenkant zat.
Als je dat eenmaal door hebt, zijn er twee mogelijkheden.
Of je draait de sleutel om en stapt naar buiten en groeit.
Of je stagneert binnen die vier muren.
Kies maar!
Begin klein.
Draag je horloge aan je andere pols.
Ontbijt met kaviaar of met je lievelingstoetje.
Maak een ander ommetje met de hond en zet een rode pet op.
Koop kleren in kleuren die je nog nooit hebt gedragen.
Nodig die stik vervelende collega uit voor een kop koffie met appeltaart.
Ga buiten die veilige, vertrouwde ruimte en doe iets waar je stiekem bang voor bent.
Of waarmee je je ongemakkelijk voelt.
Jij weet wel wat…
Ik geef je op een briefje dat je je daarna goed voelt over jezelf.
En daarna weer een stapje zet.
Als je blijft doen wat je altijd doet, krijg je wat je altijd krijgt.
En bedenk: besluiten niets te doen is ook een besluit.
Voor mij was de comfort zone mijn eigen gevangenis.
Een gevangenis waarin mijn potentieel opgesloten zat binnen vier muren.
Tot ik ontdekte dat de sleutel van mijn eigen gevangenis aan de binnenkant zat.
Als je dat eenmaal door hebt, zijn er twee mogelijkheden.
Of je draait de sleutel om en stapt naar buiten en groeit.
Of je stagneert binnen die vier muren.
Kies maar!
Begin klein.
Draag je horloge aan je andere pols.
Ontbijt met kaviaar of met je lievelingstoetje.
Maak een ander ommetje met de hond en zet een rode pet op.
Koop kleren in kleuren die je nog nooit hebt gedragen.
Nodig die stik vervelende collega uit voor een kop koffie met appeltaart.
Ga buiten die veilige, vertrouwde ruimte en doe iets waar je stiekem bang voor bent.
Of waarmee je je ongemakkelijk voelt.
Jij weet wel wat…
Ik geef je op een briefje dat je je daarna goed voelt over jezelf.
En daarna weer een stapje zet.
Als je blijft doen wat je altijd doet, krijg je wat je altijd krijgt.
En bedenk: besluiten niets te doen is ook een besluit.
Toen het me voor de wind ging, kreeg ik het in mijn bol en werd ik knap arrogant.
En ongelukkig.
Ik “vergat” verbinding te maken met anderen.
Dus ook met mezelf.
Tjonge tjonge, wat had ik het goed met mezelf getroffen.
Luisteren was er niet bij, praten wel.
Tot ik zelf iets knap vervelends meemaakte.
Dat zette me met beide benen op de grond.
Gelukkig maar.
Toen besefte ik:
Het doet er geen bal toe wat voor hotemetoot je wel niet bent ,hoe veel opleiding je hebt, geld, macht, status of hoe cool je wordt gevonden.
Je laat uiteindelijk zien wie je bent door de manier waarop je anderen behandelt.
Probeer het ook eens uit:
Behandel deze week bewust 2 mensen eens zoals jij zelf graag behandeld wilt worden.
Luister eens echt.
Stel vragen.
En slik je eigen verhaal eens in.
Zoiets.
Wedden dat het super voelt?
Misschien wordt het zelfs wel een gewoonte…
Ik word daar erg gelukkig van.
Laat de echte leider opstaan!
De echt bijzondere leiders zijn vrouwen en mannen die opkomen voor hun mensen.
Ze gaan voor ze door het vuur, steunen ze en springen ze zonder nadenken bij op hun moeilijkste momenten.
Ze stimuleren hun mensen om het beste uit zichzelf te halen.
Echt goede leiders behandelen je zoals je verdient te worden behandeld.
Zoals ze zelf willen worden behandeld.
Met respect en waardigheid.
Ze kleineren je niet en proberen je nooit af te branden in gezelschap van collega´s of cliënten.
Ze zijn wezenlijk in je geïnteresseerd.
Ze vragen je: “hoe gaat het met je” en wachten op antwoord.
Ze vinden altijd tijd om hun tevredenheid te uiten over je werk.
En als het niet goed gaat, nemen ze je apart en bespreek je samen wat er aan de hand is.
Ze hebben de unieke gaven om mensen te inspireren en te motiveren. Om buiten de box te denken.
En ze geloven in meer dan hun eigen beperkende gedachten.
Ze hebben impact en halen grote voldoening uit hun werk en hun leven.
Ze zijn gelukkig.
Ben je zo een leider of wil je er 1 worden?
Zonder evenwicht tussen aanmoediging en kritiek krijg je je mensen niet mee. En zonder autoriteit ook niet.
Waarom is dat belangrijk?
Als nieuwe manager staat vooral een man (?) te popelen om zijn gezag te laten gelden. Zit dat in de aard van het beestje?:)
Voor vrouwen ligt dat vaak anders: bah, wij vinden autoriteit een vies woord.
Toch moeten wij dat wel leren, op onze eigen manier.
Aan de top is autoriteit onontbeerlijk.
Toch?
Aanmoediging is een belangrijk ingrediënt voor elk succesvol team, en een manager die de juiste balans kan vinden tussen kritiek, aanmoediging en autoriteit zal een team creëren dat zelfverzekerd, productief en gemotiveerd is.
Zorg er bij het geven van kritiek voor dat je specifieke feedback geeft die zowel constructief als bruikbaar is.
In plaats van simpelweg te zeggen: “Dit rapport is niet goed genoeg”, geef je specifieke voorbeelden van gebieden die verbetering behoeven en doe je suggesties voor het aanbrengen van die verbeteringen.
Super belangrijk is dat je feedback gericht is op de taak die voorhanden is en niet op de persoon.
Aanmoediging is net zo belangrijk als kritiek.
Wanneer iemand in je team iets goed doet, zorg er dan voor dat je hun succes erkent en viert.
Dit kan zo simpel zijn als het sturen van een e-mail om hen te bedanken voor hun harde werk, of zo uitgebreid als het organiseren van een teamuitje om een grote prestatie te vieren.
Als nieuwe manager is het belangrijk om je team voortdurend te ondersteunen en te coachen.
Dit omvat het stellen van duidelijke verwachtingen en het geven van regelmatige feedback.
Daarvoor heb je autoriteit nodig.
Toch?
Achter elke persoon zit een verhaal en vaak lezen nieuwe managers maar één hoofdstuk van een veel langer boek.
Onthoud dat en respecteer je mensen voor wie ze zijn, waar ze zijn en de reis die ze maken.
Dan heb je vanzelf autoriteit.
En dat is geen vies woord.
Pardon, bij vrouwen dan.
Bij een man wel: “dat is een echte leider.” 💪
En wat doen we dan?
Dan gaan we dimmen en ons voorzichtig opstellen.
We gaan ons anders gedragen dan we zijn.
We zetten een lief masker op.
Waarom doen we dat eigenlijk?
Denken we dat dat beter is voor onze carrière?
Willen we door de godganse wereld aardig worden gevonden?
Soms gaan we de mannen imiteren.
Dan onderdrukken we onze vrouwelijke kwaliteiten en eigenschappen.
Waarom doen we dat eigenlijk?
Nemen we onszelf niet serieus?
Vinden we de mannen “beter” dan onszelf?
Soms gaan we slijmen met mannen.
Waarom doen we dat eigenlijk?
Deden we dat ook al als kind?
Krijgen we dan wat we willen? 🍿
Soms lopen we met messen rond om andere vrouwen een kopje kleiner te maken.
De kantoorpolitiek is een slangennest, hoor ik dan. 🔪 🔪
Waarom doen we dat eigenlijk?
Zijn we bang dat ze beter zijn dan wij en proberen we ze af te slachten uit jaloezie en onzekerheid?
Soms maken we ons klein en gaan we twijfelen aan onszelf.
Dan vragen we ons steeds maar af of we wel goed genoeg zijn. 🦐
Waarom doen we dat eigenlijk?
Waarom geven we onze macht zo gemakkelijk uit handen?
Soms gaan we ons gedragen als slachtoffer en vinden onszelf zielig, voelen ons verongelijkt en onbegrepen.
Dan leggen we het bijltje er bij neer. 😪
Waarom doen we dat eigenlijk?
Luister, ik heb jouw antwoorden niet.
Die heb je alleen zelf.
Heb je wel eens mild en objectief als een vriendelijke buitenstaander gekeken naar jezelf en je eigen “strategieën”?
Heb je je wel eens afgevraagd of dat allemaal echt “moet”?
En waarom je dat doet?
Word je er gelukkig van je anders te gedragen dan je bent?
Word je er gelukkig van de hele tijd toneel te spelen?
Word je er gelukkig van met een masker op rond te lopen en je anders voor te doen dan je bent?
Nou, ik niet.
Jij wel?
EN HET HOEFT NIET.
Welke strategieën zou je toepassen als je echt vertrouwen in jezelf had?
Als je echte eigenwaarde en zelfliefde had?
En het je dus niet zou uitmaken, buiten je inner circle, of ze je aardig vonden?
Is het niet hoog tijd eens goed naar jezelf te kijken, met de hulp van een goede coach, hoe je uit deze vicieuze cirkel kunt stappen?
Als ik het kon, kun jij het ook!
——–
Een keer of 20 ben ik waarnemer geweest namens de EU bij verkiezingen.
Altijd in landen waar de bevolking -zacht gezegd- wel een democratisch steuntje kon gebruiken.
Omdat ik een opvallende badge om mijn nek hing, wisten de mensen me te vinden.
Je vond mij niet in al die conferentiezalen waar de regering allerlei meetings had georganiseerd.
Om ons van de straat te houden…
Die straat ging ik juist op.
Een week lang.
De week voor de verkiezingen.
Dan kun je nog een en ander rechtzetten.
Elke halve dag ging ik naar een andere stad of dorp.
Altijd met het openbaar vervoer. 🚌
Vaak alleen.
Soms met collega Jan Willem Bertens van D´66 die er net zo over dacht en als oud ambassadeur van onder andere Latijns en Midden Amerika op veel plekken de weg kende.
Op die manier schudden we de zittende regeringspartij of andere belanghebbenden van ons af en konden ze ons niet in de gaten houden.
Die lieden zaten in auto’s met chauffeur.
Met hoofdpijn over die lastige Larive. 😰
Dan ging ik op zoveel mogelijk plekken rondlopen en mensen kwamen dan op me af om hun zorgen te uiten.
Over akelige chantage.
Over een verkiezingsbureau dat gesloten zou blijven.
Over druk die ze ondervonden om op een bepaalde partij te stemmen.
Over de georganiseerde bussen waar ze in mee moesten om hun steun voor die partij uit te spreken.
Dan kregen ze geld, eten, vlaggetjes en een t-shirt.
Over zogenaamd ongeldige papieren om te mogen stemmen.
Dan ging ik er op af. 💪
Soms schakelde ik de media in en gaf een persconferentie waar de honden geen brood van lustten.
En CNN wel…
De regeringsfunctionarissen en politici deden het soms in hun broek en het verkiezingsbureau kon opeens wel open op de dag van de verkiezingen.
Of de mensen hoefden opeens niet meer mee in de bus.
Waarom vertel ik dat allemaal?
Omdat wij verkiezingen maar heel gewoon vinden en soms denken “pech ,ik heb echt geen tijd.”
Omdat het goed is even te beseffen dat kunnen stemmen niet zomaar iets is.
Maar een recht om dankbaar voor te zijn. 🙏
Omdat ik moest denken aan al die mensen op de wereld die bereid zijn 3 dagen -soms op blote voeten- te lopen om van dat recht gebruik te maken.
Of er zelfs voor te vechten en hun leven op het spel te zetten.
——–
Hoe vaak heb jij een inschattingsfout gemaakt?
Ik was er reuze goed in om tijdens een vergadering een spontaan idee op tafel te gooien.
Veel te vroeg.
Als niemand er nog klaar voor was.
De meute was dan even stil, keek me verbaasd aan en ging verder met oreren alsof ik niets gezegd had.
Weet je nog hoe ongezien en ongehoord je je dan voelde?
En dan…precies… dan na een uur of zo kwam iemand met een briljant idee.
Rustig en zeker legde hij /zij het uit, bouwde het op met door anderen genoemde punten, prees ondersteunende argumenten en kreeg van alle kanten bijval.
Mijn gesputter dat het mijn originele idee was dat ik aan het begin van de meeting had ingebracht, werd niet eens gehoord.
Even verkeerd ingeschat..
——–
Toen ik moest gaan werken omdat mijn man met de Noorderzon en een jongere vrouw vertrok- ik was al 26…- was ik DOODSBANG.
Gelukkig -zo voelde ik het toen niet, maar wel achteraf- had ik geen keus.
Er moest brood op de plank voor mij en mijn baby.
Ik zocht en kreeg alleen miezerige baantjes.
Daar ben ik overheen gekomen.Wat houdt jou tegen om die baan te krijgen die je wilt?
Zijn het misschien de mensen om je heen met hun stereotype cultuur, manipulatie enzoverder enzovoort die jou klein houden?
Hoe zou je daarmee omgaan als je meer zelfvertrouwen, zelfliefde, weerbaarheid en veerkracht had?
Hoe zou je daarmee omgaan als je de verbinding met jezelf terughad?
Zonder die stevige basis kun je je dit jaar weer suf werken
Dan boek je geen resultaat en blijf je – in het beste geval- hangen in die “best aardige baan”
Of in die “best aardige relatie.”
Hoe voelt dat?
——–
De sleutel om IN balans te blijven is je bewust zijn wanneer je UIT balans bent.
Grote leiders vinden de juiste balans tussen realiteit en hoop.
Het is belangrijk dat je mensen geloven dat er betere dagen komen, dat hun leider grip heeft op de situatie en openhartig is over de ontwikkeling ervan.
Grote leiders begrijpen dat balans niet iets is dat ze vinden, maar eerder iets dat ze creëren met hun kernwaarden.
Dan moet je ze wel kennen!
De eerste stap naar het creëren van balans in je leven is dus het identificeren van je kernwaarden.
Hier zijn vier vragen om je op weg te helpen:
– Wat is belangrijk voor jou?
– Hoe wil je herinnerd worden?
– Wanneer voel je je het meest levend en energiek?
– Hoe heb je in het verleden uitdagende keuzes gemaakt?
——–
Ik weet nu dat ik slecht luisterde.
Dacht al snel dat ik wist wat de ander ging zeggen en liet haar/hem niet uitpraten.
Ik werd ongeduldig, waarom moest het zo omslachtig, konden ze niet to the point komen?
Nu weet ik dat dat niet alleen onaardig is maar ook niet efficient.
Als ik beter had geluisterd, -ook naar wat Niet werd gezegd en op de lichaamstaal had gelet- ,had ik heel wat problemen met mijn team kunnen voorkomen.
Hoe ga jij om met je ongeduld?
——–
Je bent door niets gebonden behalve door je overtuigingen.
Kijk er dit weekend eens naar en laat je niet langer kisten en gevangen houden door wat iemand ooit (vaak) tegen je heeft gezegd en dat je voor waar hebt aangenomen.
Stap uit die gevangenis!
De sleutel zit aan de binnenkant.
——–
Een gelukkige partner is de fijnste partner.
Een gelukkige moeder is de beste moeder.
Een gelukkige vriendin is de beste vriendin.
Dus jezelf, je behoeften en verlangens kennen en erin investeren is NIET egoistisch, maar altruistisch…
We leven in een land van vrije keuzes.
En als het goed is, maak je je keuzes BEWUST en overzie je de consequenties.
Maak asjeblieft die keuzes van uit je eigen binnenste.
En niet omdat het in jouw milieu zo hoort, omdat het van je verwacht wordt, je voelt dat je aan andermans eisen moet voldoen en je onder sociale druk wordt gezet.
Of wordt meegesleept door de waan van de dag.
Weet je eigenlijk niet zo goed wat je gelukkig maakt?
Investeer dan in jezelf.
Buiten winnen, is binnen beginnen.
Zoals de Dalai Lama tegen me zei:EEN GELUKKIGE VROUW IS DE BESTE PARTNER, MOEDER EN METGEZEL.
——–
Mijn cliënte Astrid richtte zich voor 100% op de behoeften van haar teamleden en probeerde continu in al die behoeften te voorzien.
In het begin werd ze op handen gedragen.
Maar ze raakte uitgeput, voelde zich opbranden en langzamerhand werd ze een speelbal van haar omgeving.
Ze voelde zich eenzaam en onbegrepen.
Zo kon het niet langer.
Ze vroeg mij om hulp en stapte in mijn jaartraject.
We gingen graven.
Waarom deed zij dit?
Hoe kwam dat?
Wilde zij dit echt?
We begonnen “thuis.”
Ze ontdekte hetzelfde patroon.
Ook daar cijferde ze zichzelf weg.
Waar kwam dit (please)gedrag vandaan en was ze daar gelukkig mee?
Ze heeft HET EVENWICHT, DE BALANS gevonden tussen wat het thuisfront en haar teamleden van haar nodig hebben en hoe zij daaraan kan meewerken vanuit haar eigen kracht, kwaliteiten en visie.
Ze heeft haar onbewuste saboterende overtuigingen over zichzelf opgespoord , haar BREINBLUBBER ontdekt en er afscheid van genomen.
Ze neemt haar eigen behoeften serieus.
Nu willen mensen haar echt volgen en kan ze zijn wie ze werkelijk is.
Nu is ze een echte leider.
——–
Ben jij een verborgen talent?
Voel en weet jij dat je een potentiële leider bent maar komt het niet uit de verf?
Voel jij je ondergesneeuwd?
Misschien heb je je er bij neergelegd: “Zo ben ik nu eenmaal.
Ik ben tevreden zoals het is. Ik hoef niet zo nodig hogerop.”
Is dat echt zo?
Misschien zit je in een businessunit die ver van het hoofdkantoor afstaat.
Of je bent stilletjes, dringt jezelf niet op de voorgrond en voelt je overschaduwd door luidere en meer zichtbare persoonlijkheden.
Ik vind dat doodzonde.
Want je presteert uitzonderlijk goed in je functie, je werkt effectief samen, je hebt een uitgebreid netwerk en veel informele invloed onder je collega´s.
Je WEET dat die leider in je zit.
En als je echt eerlijk bent tegen jezelf, WIL je het ook zijn.
Alleen komt het niet naar buiten.
En dat frustreert je en maakt je boos.
Je wilt gezien worden, gelukkig zijn, impact maken in een baan waarin jij verschil maakt, je talenten optimaal gebruiken.
Maar hoe?
Je merkt dat de meeste mensen geneigd zijn diegenen te erkennen, belonen en promoten die uiterlijk en in gedrag op hen lijken.
Geef de moed niet op.
Heb je er wel eens aan gedacht een coach te nemen?
Ik geef je visie, structuur, focus, ondersteuning, feedback, zekerheid en zelfvertrouwen.
Je kunt met me sparren.
Je laat je observeren door mijn ogen en oren.
We ruimen samen je beperkende gedachten op.
Ik noem dat breinblubber.
Zodat je betere keuzes maakt.
Zodat die innerlijke zekerheid, kracht en weerbaarheid weer wakker wordt die je al een tijdje kwijt bent.
Zodat je je laat zien als die potentiële leider.
Zodat je je licht niet meer onder de korenmaat laat schijnen.
Terwijl je authentiek blijft.
Wie durft te geloven in mijn onconventionele proces gaat doel treffen!
——–
Buiten winnen is binnen beginnen.
Als wij gaan samenwerken vind jij de voor jou bestemde plek in je leven.
Privé en in je werk.
Net als de 1141 vrouwen die je zijn voorgegaan.
Maar wist je dat je ook een week lang naar mijn Spaanse landgoed komt?
Na 3 kwartier rijden met onze chauffeur vanaf Alicante airport kom je in een andere wereld.
Een wereld van zon, zee, bergen en palmbomen.
Een wereld van kracht en licht waar je vriendschappen voor het leven bouwt met 7 andere deelnemers aan mijn jaartraject.
Zin in een eenpersoonskamer met badkamer, yoga aan zee, excursies naar mijn eigen stuk wilde land in de bergen of naar een mooi typisch Spaans stadje?
Zin in zwembad, sauna, Turks stoombad en Ayurvedische massages?
Zin in extra 1 op 1 coaching onder de palmbomen?
Zin in groep coaching, yogales, meditatie, bewuste ademhaling en leren ontspannen?
Het kan allemaal, maar het hoeft niet.
Je kunt ook kiezen te luieren bij het zwembad of in een hangmat in de enorme mediterrane tuin in de schaduw liggen.
Zin in tweemaal per dag een zalige drie gangen maaltijd van onze privé kok op het buitenterras met uitzicht over de bergen?
Kom dan in mijn jaartraject Fire and Force!
——–
Ken jij de bekende en gevreesde groep”SCHOOLPLEIN TERREUR”?
Deze groep is actief en heeft vestigingen in heel Nederland.
Op elk schoolplein is ze vertegenwoordigd.
Word je/werd je boos of geïntimideerd?
Wakkert dat je schuldgevoel aan?
Laat je je daardoor een rotgevoel aanpraten?
JE KUNT HET OOK ANDERS ZIEN.
Hebben de moeders die jou terechtwijzen met hun (goedbedoelde?) opmerkingen, zelf wel het gevoel een vrije keuze te hebben gemaakt.
Of hebben ze spijt van hun keuze.
Zeker is dat het ergens schuurt.
Anders ga je niet blaffen.
Mijn hondje Chula blaft alleen bij onraad.
Ze blaft alleen als ze bang of onzeker is.
Jij met je vastbesloten tred en voltijdbaan bent geen prettige spiegel om in te kijken.
Voor de moeders van de schoolplein terreur groep dan.
Die je “op je plek” willen zetten.
Je kunt het ook anders zien.
Dat is jouw keuze.
Je kunt ook mild naar ze kijken, met inlevingsvermogen.
Niet gaan uitleggen en verdedigen.
Niet binnenhalen wat ze zeggen.
Het bij hen laten.
Dat geeft lucht en bespaart je een schuldcomplex.
WANT JE GEEFT JE MACHT NIET MEER WEG.
En dan hoef je niet terug te blaffen.
——–
Ik was dolgelukkig toen Richard Gere gehoor gaf aan mijn verzoek om samen in het Europees Parlement in Brussel een persconferentie te houden.
Wat heeft die man een charisma!
In alle opzichten.
In de bomvolle zaal met journalisten vroeg hij mij het woord te geven aan een jonge journaliste ver achterin de zaal, richtte zijn vlijmscherpe blik en communiceerde 1 op 1, alsof er niemand anders in de zaal was.
Dit deed hij ook tijdens de lunch vol met hotemetoten die opeens geïnteresseerd waren in Tibet en er nog nooit iets voor hadden gedaan.
Hij negeerde ze.
Maar de toegewijde medewerker pikte hij er feilloos uit en ging 1 op 1 in een diepgaand gesprek.
Wat een leider!
Mijn secretaresse die letterlijk een moord zou doen om hem even te spreken, nam hij apart.
Ze heeft die foto nog steeds boven haar bed hangen.
Na alle formaliteiten hadden we een prive strategische sessie.
Aan het eind van het gesprek keek Richard me ernstig aan en zei:” Jessica, net als jij heb ik een heel druk leven. Maar neem asjeblieft ook tijd voor nog belangrijker zaken dan werk.”
Ik knikte en hij vervolgde:” Ik test mezelf geregeld op drie criteria: Heb ik plezier in mijn leven? Heb ik anderen plezier gebracht? En weet ik nog hoe gras ruikt?
We namen afscheid als vrienden.
Hij zei nadrukkelijk dat ik hem vaker mocht vragen naar Brussel te komen om de Tibetaanse zaak onder de aandacht te brengen.
En dat heb ik nog 2x gedaan.
In mijn boek: “1000 plaatsen 1 thuis” lees je meer.
——–
Waarom voel ik mij eenzaam en onbegrepen?
Deze vraag krijg ik vaak van vrouwen die aan mijn coaching en jaartraject beginnen.
Na een maand weten ze het antwoord.
Na een maand of twee, drie voelen ze zich niet meer eenzaam en onbegrepen.
Mijn cliente Emmie zei:”Onlangs had ik een situatie waarin ik me denk ik wel eenzaam voelde, maar meer nog onbegrepen en niet in mijn kracht gezet.
Leidinggeven doe ik vanuit gevoel, ik sta aan en voel wat er in de groep gebeurt.
Ik voel en sta daarna vragen (individueel aan het team of in de groep) om te toetsen bij mensen wat volgens hen de situatie was/is en hoe we samen verder willen.
Toch wel vaak merk ik dat open over je gevoel zijn, wordt afgedaan als je moet je dingen niet aantrekken, niet zo emotioneel zijn of erger nog: ik heb van dat soort dingen geen last hoor!
Ik ben gestopt met uitleggen dat ik er geen last van heb, maar dat ik iets gevoeld heb in de groep dat een vervolg verdient.
Ik ben gestopt met uitleggen dat ik de dingen mij niet persoonlijk aantrek.
En wat als dat wel zo zou zijn, wat dan nog, ik sta graag als mens open voor anderen en doe graag iets met wat anderen zeggen.
Maakt dat mij dan een slechte leider?
Waarom voel ik mij dan eenzaam, onbegrepen?
Omdat het voelt alsof ik bij elk stapje vooruit, namelijk leidinggeven vanuit gevoel en mensen vanuit gevoel in hun kracht zetten, weer een stapje achteruit is, namelijk proactief tegen de stroming in zwemmen.”
Herken je dit en hoe ga jij hier mee om?
——–
“VAN EUROZETEL NAAR YOGAMAT” schreef de pers uitvoerig over mij.
Niemand snapte dat ik dat deed, mijn mooie baan opgeven.
Ze dachten dat ik een mid life crisis had of vluchtte uit liefdesverdriet.
Ik had een verkiesbare plek in de 2e kamer.
De partij had mij te verstaan gegeven dat ze minstens wilde dat ik staatssecretaris werd.
Op het laatste nippertje trok ik me daarvoor terug.
Ik kon nog 5 jaar lid van het Europees parlement blijven, burgemeester worden, hoog Europees ambtenaar, zelfs diplomaat voor de EU.
Ik deed niets van dat al.
Ik verbrandde alle carrière schepen achter me en vertrok naar Spanje .
Om het geheim van het leven te ontdekken.
Spijt?
Geen seconde.
Ik schreef er een boek over”1000 plaatsen 1 thuis.”
Na een grondige omscholing(5 jaar) ondersteun ik al 15 jaar als coach en mentor vrouwen met ambitie.
Vrouwen die door willen breken in hun carrière.
Vrouwen die in hun volle kracht willen komen en hun innerlijk zelfvertrouwen en zelfwaardering willen (terug)vinden.
Zodat ze door dat glazen plafond kunnen breken.
Het plafond buiten zich en in hun hoofd.
1123 vrouwen heb ik begeleid.
Met succes en voldoening.
Met passie en bezieling.
Doe je ook mee?
Dan zie ik je ook op mijn plek in Spanje!
Als onderdeel van het traject dat ik je aanbied.
——–
Als ik een man zou zijn, zou ik dan denken: ”Solliciteer jij maar naar die promotie of mooie baan, jij kunt het vast beter dan ik, je bent slimmer en hebt meer ervaring.”
Nee hoor, ik zou vechten voor mijn hachje en zelf die hoge post binnen hengelen.
En weet je, ik doe dat als vrouw lekker ook.
Als ik een man zou zijn, zou ik me dan laten tegenhouden door gemene opmerkingen en gekonkel?
Nee, hoor. Ik weet zelf wel wat ik waard ben.
Dat gedrag zegt meer over de ander dan over mij.
Ik ben bezig met mijn doel en laat me door dat geneuzel niet afleiden.
En weet je, ik doe dat als vrouw lekker ook niet.
Als ik een man zou zijn ,zou ik dan mijn licht onder de korenmaat laten schijnen?
Nee, natuurlijk niet.
En weet je, ik doe dat als vrouw lekker ook niet!
En jij?
——–
Ik had een klein team van medewerkers, 3 a 4, soms 5.
Met zijn allen zaten we in een klein kantoor.
Niet de luxueuze uitstraling die men van Europarlementariërs verwacht.
Natuurlijk was ik er vaak niet, stemmingen die dagen duurden, op reis, vergaderingen.
Maar als ik er was, was het fijn.
We lachten veel, we werkten hard, vaak tot laat in de avond als er een urgentie was.
Eendrachtig voor hetzelfde doel: Europese samenwerking vanuit de liberale visie.
Tussen de middag stuurde ik ze allemaal uit eten.
Brussel, he.
Dan had ik het kantoor even voor mezelf.
Ik netwerkte genoeg op andere momenten.
En hun netwerken was voor mij van onschatbare waarde.
Dat deed je aan tafel en niet met een broodje kaas op je kamer.
Een “team” bestaat niet alleen uit mensen die tegelijkertijd op dezelfde plek werken.
Een echt team is een groep van zeer verschillende individuen die graag samenwerken en die samen vastbesloten zijn om samen hun gemeenschappelijke doelen te bereiken.
Deel uitmaken van een team en steun voelen van je teamgenoten is een van de beste gevoelens die je op het werk kunt hebben. Toch?
Wanneer leiders erkennen dat hun team hun meest waardevolle hulpbron is, zullen er geweldige dingen gebeuren.
Er zit kracht en energie in een groep mensen die samenwerken aan een gemeenschappelijk doel.
Dit is waar echte ondersteuning om draait.
Ondersteunde teams zijn succesvolle teams.
Leiders zijn slechts zo succesvol als hun teams.
Met de juiste teamdynamiek, beslissingen en recht doen aan de diverse persoonlijkheden, weten de leiders dat iedereen wint!
Wil je zo’n leider zijn?
Die gelukkig is en gelukkig maakt?
——–
Leiderschap is een krachtige combinatie van strategie en karakter.
Maar als ik moet kiezen tussen de twee, kies ik voor karakter.
Een goed karakter schept vertrouwen.
Zonder vertrouwen zal niemand je volgen.
Zonder volgers valt er niets te leiden…
Wat vind jij belangrijker: strategie of karakter?
——–
Overweeg jij op zoek te gaan naar een andere baan omdat je vindt dat je te weinig verdient?
Kleine kans.
Je hebt jouw bedrijf toch uitgekozen omdat je geloofde daar tot je recht te komen, betekenisvol werk te doen, te kunnen groeien en fijne collega´s te hebben. Zoiets.
En nu wil je weg…
Maar niet om het geld.
Je bent teleurgesteld.
Je wordt niet erkend en gewaardeerd.
Je loopt tegen stereotypen en manipulatie aan.
Er worden rotopmerkingen gemaakt waar je nachten van wakker ligt.
Je voelt je alle kanten opgetrokken.
Je voelt afgunst en misgunnen, vooral van andere vrouwen.
Je wringt je in allerlei bochten en het is onmogelijk jezelf te zijn.
Je bent boos, gefrustreerd en voelt je slachtoffer.
STOP!
Denk even na.
Ligt het alleen aan het bedrijf of kun je er zelf ook wat aan doen?
Hoe komt het dat je alles persoonlijk neemt?
Hoe komt het dat je je klein houdt en je grenzen niet aangeeft?
Hoe komt het dat je afhankelijk bent van de mening van anderen?
Hoe komt het dat je niet jezelf durft te zijn en twijfelt of je wel goed genoeg bent?
Als dat zo blijft, is de kans dan niet groot dat je in je volgende baan weer tegen precies dezelfde problemen aanloopt?
Hoe zou je je voelen als je je vrij en blij voelt, uitgaat van je eigen kracht, weet dat je goed genoeg bent en best een fout mag maken en doorgroeit naar je toppotentieel?
BUITEN WINNEN IS BINNEN BEGINNEN
——–
Met zo’n beschuldigend huilstemmetje zei ze: “De hele dag heb ik zitten wachten op je telefoontje.
En gisteren ook.
Ik hoopte zo dat je me zou bellen.”
En daar ging ik weer.
Ik voelde me schuldig, ging UITLEGGEN hoe druk ik het had gehad en dat ik juist van plan was haar te gaan bellen.
Ze was min of meer tevreden nadat ik alles uitvoerig had uitgelegd. Nou ja, uitleggen….verdedigen en excuseren zul je bedoelen…Tenslotte perste ze me de belofte af dat ik over 2 dagen weer zou bellen.
Doodmoe en geïrriteerd hing ik na een half uur op.
herken je dat?
Zo kan het ook:
“Zij: De hele dag heb ik zitten wachten op je telefoontje.
En gisteren ook.
Ik hoopte zo dat je me zou bellen”
Jij: DAT KAN.
Dan is het vast verbouwereerd stil aan de andere kant.
Even.
Zij: “Vrijdag hadden we zo’n mooi gesprek, ik dacht dat je me wel op de hoogte zou houden.
Ik zat maar te wachten”
Jij: JA, DAT KAN.
Weer is het stil. Nu wat langer.
Jij wacht en zegt niets.
Zij: “ Nou, ik ben blij dat ik je nu aan de lijn heb”
Jij: “DAT KLOPT.”
En dan praten jullie gezellig tot jij of zij een einde aan het gesprek maakt.
Trek eens de stoute schoenen aan en probeer het!
DAT KAN of DAT KLOPT.
Zonder “uitleggen”…
Of vind je dat gemeen en harteloos?
——–
Denk je dat mensen onthouden wat je doet en zegt?
Nee, hoor.
Ze onthouden het gevoel dat je ze gaf.
——–
Heb jij wel eens nagedacht over de prijs die je betaalt -materieel en immaterieel- als je je onrustig, gefrustreerd en ontevreden voelt en toch de beslissing om “aan jezelf te werken” voor je uit blijft schuiven?
——–
Ik lust wel pap van alle aandacht die ik van mannen krijg.
Als ik op een middag in een restaurantje van het Europees Parlement in Straatsburg een snelle lunch gebruik met Ien van den Heuvel, een zeker twintig jaar oudere collega van de PvdA, zegt ze knipogend: ”Macht werkt erotiserend.”
Na deze uitspraak begint ze uitgebreid te flirten met een jonge Griekse god die aan ons tafeltje een praatje komt maken.
Hij flirt enthousiast terug.
Ik vraag me af of ze gelijk heeft en hij dit niet zou doen als zij geen belangrijke functie had.
Het ligt meer voor de hand dat zulke mannen aandacht geven aan de vele mooie en jonge tolken, Europese ambtenaren, secretaresses en persoonlijk assistentes die om ons heen zitten.
Vrouwelijke Europarlementariërs zijn bijna allemaal stokoud.
Zeker vijftig.
Meestal goed geconserveerd.
Maar desalniettemin oud.
En ze hebben allemaal sjans.
Nu weet ik waarom.
Een dag later zit ik in de taxi met een oudere in haar land beroemde Italiaanse collega, Vera Scarcialupi.
Een prachtige vrouw.
Ze zegt: ”Jouw tijd komt nog.
Ik kan kiezen wie ik wil.
Ik ben vrij en hoef niet meer praktisch te zijn.
Geld verdien ik zelf genoeg en kinderen zijn een gepassioneerd station.“
Het lijkt of ze me bemoedigend aankijkt.
Is dat in Nederland ook zo, vraag ik me af…
Fragment uit mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis.”
——–
Ik was in het begin een slechte leider.
Ik nam mensen aan die ik aardig vond.
Goede papieren en minstens 3 talen hadden ze allemaal.
Ik was niet duidelijk over mijn verwachtingen.
Dat vond ik lastig onder woorden te brengen, “we zouden gaandeweg wel zien.” Ik denk dat ik gewoon lui was.
Tot ik doorkreeg dat duidelijkheid cruciaal is.
Zo gedetailleerd mogelijk.
Ik vond het eerlijk gezegd, best vervelend., het kostte kostbare tijd.
Maar het was het waard: medewerkers gelukkig en een goed draaiend kantoor.
——–
Met een goede of slechte leider staat of valt je nieuwe baan.
Je kunt heel wat ellende voorkomen door tijdens de interviews gerichte vragen te stellen.
Vraag bijvoorbeeld of en hoe de leider haar/zijn verwachtingen over de prestaties van het team heeft vastgelegd en of er ruimte is tijdens de (maandelijkse) 1op1 gesprekken het over meer te hebben dan status updates.
Vraag hoe hij/zij jouw rol ziet, wat je verantwoordelijkheden en taken zijn.
Als je vage nietszeggende antwoorden krijgt ,zoals “oh, dat zien we wel”, is dat een rode vlag.
Over algemene onderwerpen praten tijdens een interview zoals over de bedrijfscultuur is nu wel geaccepteerd, maar als ik jou was ik zou dieper graven en specifieke vragen stellen waar de ander niet onderuit kan.
Vergeet niet dat werkgevers op dit moment zitten te springen om goede werknemers, jij bent niet de vragende partij.
Daarnaast zou ik toekomstige collega´s vragen hoe zij hun leider zien.
Heeft hij/zij hun groei gesteund en krijgen ze waardering, motivatie en credit voor hun werk.
Let goed op waarschuwingssignalen.
Volg niet alleen je hoofd, maar ook je intuïtie.
Succes!
——–
Waarom onderhandelen vrouwen zo zelden over hun salaris tijdens het job interview?
Zijn we bang dat ter plaatse het aanbod wordt ingetrokken? Zullen ze fronsend zeggen: “Nee, mevrouw, als u gaat onderhandelen, dan hoeft het voor ons niet meer.”
Besef je wel dat de potentiële werkgever de vragende partij is en niet jij?
De arbeidsmarkt is krap, ze hebben jou nodig.
Tenzij jij een krappe gedachtengang hebt…
Het moment om te onderhandelen is TIJDENS het job interview.
Daarna is het te laat.
Mijn advies is dan ook: accepteer de baan niet zonder een tegenbod te doen.
Als dat tegenbod niet wordt aangenomen, ga je vrolijk onderhandelen over een ander deel van het pakket.
Niet geschoten, altijd mis.
Toch?
Bedrijven waarderen goede onderhandelingsvaardigheden.
En wie weet juich je daarna om je moed.
——–
Ik loop niet in lange witte gewaden rond.
En zit niet dagenlang in lotus op een kussentje.
Ik lak mijn nagels rood.
Ik ben praktisch, best wel arrogant, bloed eerlijk en gedreven.
Daar moet je wel tegen kunnen.
Ik werk alleen met high end vrouwen die HUN TOP willen bereiken.
Vrouwen met focus en doorzettingsvermogen.
Ze willen exclusieve aandacht en begeleiding.
Ze willen een nieuw perspectief.
Ze willen een verschil maken.
Ze willen hun lef, vertrouwen en zelfliefde vinden en door het glazen plafond stoten- ook dat in hun hoofd.
Ze zijn open voor feedback en willen hun belemmeringen onder ogen zien en opruimen.
Ze willen alleen het allerbeste en zijn bereid daarvoor te betalen.
Ze willen VRIJ EN BLIJ zijn.
Mijn missie is die vrouwen te helpen het onderste uit de kan te halen.
Al mijn hele lange leven.
Hedy d’Ancona, Hanja May-Weggen en ik werden samen de “Nederlandse vrouwenmaffia” in het Europees Parlement genoemd.
En dat zal ik tot mijn laatste snik blijven doen: vrouwen steunen om hun droom te verwezenlijken.
Niets kan me daar van af brengen.
——–
Marijke, mijn cliënt had een nieuwe interimjob bij een ministerie.
Ze kwam uit het bedrijfsleven en moest erg wennen aan de overheidscultuur.
Haar eerste werkdag stapte ze het ministerie binnen met in haar tas een zak stroopwafels.
Ze begon met iedereen op haar afdeling op te zoeken.
Zonder onderscheid des persoons.
“Hallo, ik ben Marijke en nieuw hier, kom uit het bedrijfsleven en heb nog niet helder hoe het hier werkt. Ik kan alle hulp gebruiken om wegwijs te worden.”
Ze stelde zich voor, maakte een praatje en bood een stroopwafel aan.
Gek?
Absoluut niet.
De mensen voelden zich gezien en onthielden haar.
De nieuwe collega’s, het secretariaat, de veiligheidsmedewerkers, de ICT-mensen.
Ze vroeg hoe ze heetten, wat ze deden, of ze hun werk leuk vonden en hoe lang ze er al zaten.
Binnen een week- in plaats van de gebruikelijke maand(en)- had ze haar nieuwe e-mailadres, toegangspasje, haar nieuwe laptop en voelde ze zich welkom.
Ze had connectie gemaakt met de mensen rond haar nieuwe werkplek.
Berekening?
Nee, dan was ze door de mand gevallen.
Mensen voelen of je wezenlijke interesse hebt of niet.
Sindsdien wordt ze nog geregeld ‘Marijke, de stroopwafel dame’ genoemd.
Door zelf initiatief te nemen en connectie te maken met de mensen op haar werkplek was Marijke in staat om iets engs om te buigen in iets leuks.
Hoe doe jij dat?
——–
Waarom wordt een assertieve vrouw met kennis dominant en onderwijzend genoemd terwijl een man als oke en uitleggend wordt betiteld?
——–
Grote leiders zijn geen betweters die voortdurend proberen iedereen te overtreffen.
In plaats daarvan geven ze hun ongelijk toe en willen ze oprecht van anderen leren.
Het gaat ze er niet om de slimste te zijn.
Het gaat ze er om een superteam te bouwen met de meest briljante mensen die ze kunnen vinden.
Het gaat ze er om hen te inspireren in het onmogelijke te geloven.
Wanneer je een team opbouwt, moet je hun kracht zien als een aanvulling op jouw zwakke plekken.
Als je dat doet en ze niet als een bedreiging voor je positie of autoriteit ziet, dan ben je een groot leider.
Dan is the sky the limit!
Als je dat wilt bereiken: een GROOT leider worden, investeer dan in jezelf.
——–
Ken/ben jij een leider die wil dat iedereen zoveel mogelijk op de werkvloer is?
“Als ik zie dat je aanwezig bent, dan werk je ook voor mij” ,moet Elon Musk hebben gedacht toen hij iedereen opriep weer naar kantoor te komen.
Dit hield de gemoederen flink bezig.
Ik voel daar conservatisme en zelfs wantrouwen in. Jij?
Gelukkig (vind ik tenminste) is hybride werken niet meer te stoppen, hoewel je dat nooit zeker weet.
Hoe zie jij de rol van de leider hier?
Deze zal een andere manier van leiderschap moeten ontwikkelen.
Hoe houd je verbinding met het team als dat niet op kantoor is??
Ik geef twee voorzetjes:
1. De leider spreekt duidelijke DOELEN af met het team, zodat hij/zij kan sturen op output.
2. De leider laat het team merken dat zij/hij er op VERTROUWT dat het team het werk doet zoals afgesproken.
——–
Hoe komt het dat jij je laat tegenhouden door verdekte discriminatie, stereotypen en vooroordelen?
Of doe je dat niet?
Het komt het dat je gemene opmerkingen persoonlijk neemt?
Of doe je dat niet?
Je weet zelf immers wat je waard bent?
Of niet?
Dat gedrag en dat gekonkel zegt meer over de ander dan over jezelf.
Hoe komt het dat je je door dat geneuzel laat afleiden?
Hoe komt het dat je je macht afgeeft aan die ander?
Ik begrijp het allemaal best, ik deed het ook.
Maar het hoeft niet, dat verzeker ik je!
——–
Doe jij ook aan “SCHULDSCHUIVEN”?
Dit prachtige woord is bij mijn weten voor het eerst gebruikt door Renske de Greef in de NRC.
Ik was daar een meester in, in schuldschuiven.
Het kwam nooit door mij, welnee.
Mijn baas, mijn partner, mijn vriendinnen, mijn collega´s deden het fout.
En ik werd heel pissig als ze de bal naar mij terugspeelden.
En jij?
——–
“Het boek ´Prachtige wereld, waar ben je` van de Ierse schijfster Sally Rooney schetst het leven van twee vrouwen van eind twintig met een geslaagd werkend leven.
Persoonlijk gaat het minder goed met hen.
Alice, een wereldberoemd schrijfster, trekt na een zenuwinzinking naar de kust, waar ze een leegstaande pastorie huurt.
Eileen, die bij een tijdschrift werkt, smacht in een flatje in Dublin naar haar jeugdvriend, een notoire vrouwenverslinder.
Alice en Eileen voldoen aan het ideaal dat Simone de Beauvoir meer dan zeventig jaar geleden in ´De tweede sekse´ optekende: het zijn economisch en sociaal zelfstandige vrouwen die onafhankelijk van een man hun leven kunnen inrichten.
Zij zijn daarin niet uniek, veel vrouwen in de rijke wereld staan op eigen benen en komen hogerop in hun werk, hoewel Nederland daarin flink achterloopt.
Vrouwen van nu hebben het vaak goed voor elkaar, maar onder Rooney’s pen spat dat beeld uiteen: haar heldinnen voelen zich alleen, ze missen intimiteit en slagen er niet in iemand aan zich te binden.
Wat maakt dat zoveel vrouwen en mannen zich herkennen in het verhaal van Alice en Eileen?
Ook De Beauvoir, die levenslang een open relatie met Jean-Paul Sartre had, kon zich, net als Alice en Eileen, eenzaam in de liefde voelen.
In haar werk maakte ze daar geen gewag van, maar wel in haar dagboeken, die lang gesloten bleven.
Was De Beauvoir in haar tijd al open geweest over haar gevoelens, dan hadden haar critici haar tot een mislukte vrouw kunnen reduceren, schrijft biografe Kate Kirkpatrick.
Ook als denker zou ze niet serieus zijn genomen.
Wat dat betreft is er niet zo veel veranderd: vrouwen met macht worden nog altijd als agressief gezien en onderuitgehaald om de hiërarchie tussen de geslachten te herstellen.
Zo bezien geeft ‘Prachtige wereld’ uiting aan een worsteling die De Beauvoir al ervoer: succes in het werk kan zich tegen vrouwen keren.
Maar anders dan in De Beauvoirs tijd spreken vrouwen daar nu open over, zonder dat het meteen hun professionele positie hoeft te schaden.
Alice krijgt een relatie.
De bittere pil in wat een happy end lijkt, is dat Felix van Alice zegt te houden om wat ze ‘echt’ zou zijn.
Haar werkende zelf hoort daar niet bij.”
PS
Ik heb een rommelig relatieleven.
Heeft het feit dat ik bijna altijd een mooie loopbaan heb (gehad), daar mee te maken?
Stel ik (onbewust)te hoge eisen?
Waarom werd ik in een relatie weer dat kleine onzekere meisje, terwijl ik moeiteloos zalen met 2000 mensen toesprak?
——–
Jij bent een succesvolle vrouw maar wilt meer: volle impact, erkenning, invloed en voldoening in je werk.
Zonder overwerkt te raken of jouw authenticiteit te verliezen.
Je wilt naar JOUW top, materieel en immaterieel.
Je bent voornemens om een coach/mentor te nemen om je doelen te bereiken..
Het volgende kan ik jou bieden:
1. Zoek je iemand die jouw uitdagingen kent en vele jaren in jouw wereld heeft geleefd?
Ik heb 10 jaar als internationaal jurist in Brussel in de witte mannen cultuur gewerkt.
Daarbuiten ben ik 15 jaar Europarlementariër(VVD) geweest.
Deze praktische kennis in de slangenkuil van de politiek, gecombineerd met mijn ervaringen in het bedrijfsleven kan ik op jou overdragen.
2. Zoek je een coach die zich serieus heeft voorbereid op de baan van coach/mentor? Ik heb VIJF volle jaren geïnvesteerd in erkende opleidingen tot coach.
4. Zoek je een coach die zich als coach bewezen heeft?
Al 15 jaar lang heb ik meer dan 1000 vrouwen maar ook mannen op mijn Spaanse centrum in Spanje begeleid als coach, met prachtige resultaten, vastgelegd in testimonials.
5. Zoek je een coach die zo’n beetje alles heeft meegemaakt, zakelijk en privé, jou daardoor nog meer begrijpt en zelf ook uit diepe dalen is geklommen?
Twee jaar immobiel in bed, daarna rolstoel, werkende alleenstaande moeder met een baby, burn-out, problemen op het werk, depressie, echtscheiding, stress, verzin het maar.…Kortom, vechten en…bovenal overleven.
6. Zoek je een coach die niet alleen praktisch en vol passie is om jou in je carrière verder te helpen, maar die ook een spirituele invalshoek heeft en je helpt je saboterende en beperkende BREINBLUBBER op te ruimen, zodat je blij en vrij in je leven staat?
7. Zoek je een coach die HET GEHEIM VAN HET LEVEN heeft ontdekt, jou het goede voorbeeld geeft, zelf al 20 jaar sterk en gelukkig is en jou de tools geeft om dat zelf ook te worden?
Dus mocht je iemand zoeken die niet alleen coach is, maar ook jouw wereld kent en begrijpt…laten we dan vooral voor een vrijblijvend gesprek gaan om te zien wat ik voor je kan betekenen.
PS Mijn nadeel is wel: ik ben niet goedkoop( nou ja, alles is relatief), bazig, betweterig en wil alleen werken met mensen die echt het onderste uit de kan van hun leven willen halen en niet te beroerd zijn de confrontatie met zichzelf aan te gaan.
——–
Het slechtste gedrag dat de leider bereid is te tolereren bepaalt de cultuur binnen de organisatie.
Als het negatieve gedrag van een werknemer wordt getolereerd en door de vingers gezien, kan dat enorm negatieve gevolgen hebben voor de totale bedrijfscultuur.
De samenwerking binnen en tussen de teams wordt daardoor op de proef gesteld, het gedrag naar de klanten wordt negatief beïnvloed en nog veel meer.
Als je niet oppast wordt alles en iedereen door het gedrag van die ene werknemer besmet!
Een rotte appel in de mand kan nefaste gevolgen hebben.
Leiders zoeken vaak een “quick fix”, maar zo simpel ligt het niet.
Je kunt makkelijk de schuld geven aan het hiring process of een andere smoes verzinnen.
Maar hoe je het ook wendt of keert: de leider is verantwoordelijk voor de lage moraal die al is doorgesijpeld in jouw afdeling of bedrijf.
Hoe sneller hij/zij de negatieve situatie weet op te lossen hoe minder groot de kans is dat de goede werknemers het zinkende schip verlaten en de leider achterblijft met een verpeste werksfeer.
——–
Karin, mijn cliënte was een perfectionist.
Ze haatte het om fouten te maken, verstopte ze, gaf ze nooit toe en liep altijd op haar tenen.
Ze beklaagde zich dat haar team zo weinig meedacht en nooit met ideeën of initiatieven kwam.
In ons traject ontdekte ze dat fouten maken geen ramp is en onvermijdelijk.
Fouten maken is essentieel voor onze groei.
Karin ontdekte dat ze uit perfectionisme zichzelf een gevaarlijke druk oplegde en een onrealistisch ideaal nastreefde.
Ze was op weg naar een burn-out…
In de derde maand van ons jaartraject had ze haar moed verzameld en gaf eindelijk 1 keer een fout toe aan haar team.
Ze merkte dat de wereld niet verging en voelde zich opgelucht..
Steeds meer ging ze bewust anders kiezen:
Niet meer met de vinger wijzen maar persoonlijke verantwoordelijkheid nemen
Haar eigen fouten niet langer ontkennen en verbergen, ook en juist niet voor zichzelf.
Ze ontdekte dat ze daarmee haar medewerkers de ruimte gaf om ook hun eigen fouten op tafel te leggen.
Zodat ze konden worden opgelost.
Ze gaf immers zelf het goed voorbeeld.
Leiders hebben de verantwoordelijkheid een omgeving te creëren waarin mensen zich veilig voelen.
Als je mensen constant bang zijn om fouten te maken, nemen ze geen risico’s en denken alleen aan hun eigen hachje.
Als ze het gevoel hebben wel fouten te mogen maken helpen ze je het bedrijf te beschermen in plaat van zichzelf.
Als je je veilig genoeg voelt om je hand op te steken en te zeggen:” Ik heb een fout gemaakt” of “Ik heb hulp nodig” heb je als leider een veilige omgeving gecreëerd.
Het bedrijf bloeit, je mensen bloeien en jij bloeit.
——–
Toen het me voor de wind ging, kreeg ik het in mijn bol en werd ik behoorlijk arrogant.
Tot ik zelf iets knap vervelends meemaakte.
Gelukkig maar.
Toen besefte ik:
Het doet er geen bal toe hoe veel opleiding je hebt, geld, status, mooie baan of hoe cool je wordt gevonden.
Je laat uiteindelijk zien wie je bent door de manier waarop je anderen behandelt.
Probeer het ook eens uit:
Behandel deze week 2 (vervelende) mensen zoals jij zelf graag behandeld wilt worden.
Wedden dat het super voelt?
Misschien wordt het zelfs wel een gewoonte…
——–
Leef met de mensen mee
Leef met ze
Leer van ze
Houd van ze
Begin met wat ze weten
Bouw voort op wat ze hebben
Maar bij de beste leiders
Wanneer het werk erop zit
De taak volbracht
Zeggen alle mensen:
“Wij hebben dit zelf gedaan”
Lao Tse
——–
Hoe meer de overheid investeert in een ‘all hazard approach’, en alle mogelijke risico’s in beeld probeert te brengen, hoe meer de burger zijn eisen op tafel legt, zich fundamenteel ontevreden en wantrouwig betoont, of zelfs afhaakt, schrijft Beatrice de Graaf in Trouw.
Kun je dit idee doortrekken naar “vrouwen op de werkvloer”?
Verwachten wij te veel steun, quota, voorkeursduwtjes en begrip?
En als dat naar onze smaak te weinig is, zijn we dan “fundamenteel ontevreden en wantrouwig of haken we af”?
Vinden we dat we als vrouwen recht hebben op een speciale behandeling en is het “hun schuld” als het ons niet lukt door te breken naar die fijne baan met impact, invloed en voldoening?
Niet lang geleden stond je er alleen voor.
Je “dealde” zelf maar met de stereotype witte mannencultuur, met kleineren en tegenwerking.
Luctor et emergo- ik worstel en kom boven.
Of je zonk.
VAREN EN VERTROUWEN WE TE WEINIG OP EIGEN KRACHT?
Wachten we niet teveel tot de wereld verandert en vertikken we het naar onszelf te kijken, onszelf van onze beperkende gedachten te ontdoen en onze eigen kracht te leren kennen?
Is al die aandacht voor de vrouw -andere minderheden laat ik er, met excuses, even buiten- doorgeslagen of juist een goede ontwikkeling?
——–
70% van de stellen zijn van goede wil en willen werk en zorg eerlijk verdelen.
Halleluja.
Maar wat een schrik toen uit recent onderzoek bleek dat dat in de praktijk maar 17% van de stellen lukt!
Hebben we dan wel goed onderhandeld aan de keukentafel?
Voor je daaraan begint, moet je je goed voorbereiden.
Vind uit wat jij ECHT wilt en wat je gelukkig maakt.
Let op dat je je daarbij niet laat beïnvloeden door je omgeving.
Neem de tijd de consequenties van je keuze, ook de financiële, goed door te denken en op papier te zetten.
Begin daarmee als je nog “helder” bent en niet pas als die schattige baby al in de wieg ligt.
Wist je dat gemiddeld het inkomen van vrouwen met 45% daalt na de geboorte van het 1e kind?
Bij mannen blijft dit bij 9 op de 10 gelijk.
Babyboete?
En wat is dan de volgende stap als je besluit ook voor je werk en carrière te gaan, voor impact, werkvoldoening en financiële onafhankelijkheid?
Dan is het zaak goed te onderhandelen.
Neem daar samen de tijd voor, dat kan veel problemen voorkomen.
Ik heb er heel wat zweterige uurtjes opzitten, maar het was meer dan de moeite waard.
Voor ons beiden.
Wees duidelijk, helder en CONCREET.
Wie gaat van welke regeling gebruikmaken na de geboorte?
Hoe gaan we de taken concreet verdelen?
Mooie goedwillende woorden zijn er genoeg.
Maak praktische afspraken zijn nodig.
Maak die als de hormonen nog niet door je lijf gieren.
Niet erg romantisch, maar wel nodig om latere problemen en frustraties te voorkomen.
Weet je, het is net als bij een nieuwe relatie.
In het begin zet je het patroon.
En dat is later moeilijk te doorbreken.
In het begin heb je zin zijn/haar peertje te schillen.
Maar voor je het weet is het een patroon geworden en word je verwijtend aangekeken als je dat peertje niet zorgzaam van zijn velletje ontdoet en in sierlijke partjes op het bord legt
Zo is het ook met een nieuwe baby.
In het begin is er niets leuker dan als vrouw alles voor je baby te doen en zeg je al gauw: ”Laat mij maar doen”, omdat je dat hulpeloze gedoe van je partner niet kunt aanzien.
Tja, alles moet geleerd worden.
Sinds 2 augustus 2022 kunnen beide ouders in het 1e jaar van hun baby 9 weken verlof opnemen, met 70% doorbetaling van het salaris.
Je kunt dit flexibel inzetten en bijvoorbeeld wekelijks een extra vrije dag nemen.
Dan krijgt je partner ook de kans een band met de baby op te bouwen, zonder jouw kritische op-en aanmerkingen.
Kies, als je je het maar een beetje kunt veroorloven, niet meteen en automatisch voor de minst verdienende partner.
Kijk hoe je jullie gezinsleven samen wilt inrichten.
Je wilt toch op langere termijn gelijke verdeling van zorgtaken, gelijke kansen op de arbeidsmarkt, op financiële onafhankelijkheid en om carrière?!
Dat is de beste investering die je als (nieuwe) ouders kunt doen.
Of wil jij met de gebakken peren blijven zitten?
Ongeschild…
——–
“Buiten winnen, is binnen beginnen.”
Heb jij wel eens nagedacht over de prijs die je betaalt -materieel en immaterieel- als je je onrustig, gefrustreerd en ontevreden voelt en toch de beslissing om “aan jezelf te werken” voor je uit blijft schuiven.
Af en toe heb je het niet meer, voel je dat je op het randje staat, denk je: “nu moet ik er iets aan doen”, maar de ellende gaat weer over, je haalt opgelucht adem en gaat weer over tot de orde van de dag.
En dan komt het vol op je af: relatieproblemen, depressie, burn-out, eenzaamheid, opvoedproblemen, weer geen promotie, die baan waar je in gevangen zit, ontslag.
Ik zeg niet dat je dit alles had kunnen voorkomen, was het maar zo.
Ik zeg wel dat je bewust had kunnen zien wat er aankwam, er mee om had kunnen gaan, op tijd actie nemen om het te voorkomen of verzachten.
Als je in je kracht en innerlijk vertrouwen had gestaan.
Als je je niet als een struisvogel had gedragen en je kop niet in het zand had gestoken.
Misschien is het tijd je hoofd uit dat zand te halen en te gaan ontdekken wie je werkelijk bent.
Vol kracht, zelfliefde, zelfvertrouwen, eigenwaarde.
Door eindelijk in jezelf te investeren en jezelf serieus te nemen, kun je veel van die ellende en torenhoge kosten voorkomen.
Want ook economisch gezien vallen de kosten van een investering in jezelf in tijd, energie en geld in het niet tegen de kosten van die burn-out en andere ellende.
Weet je hoe het komt dat je ( tot nu toe) jezelf niet belangrijk genoeg vond om een power coach of mentor in te schakelen en jezelf allerlei verhalen vertelde waarom dat geen goed idee was?
Hoe beter het met jou gaat, hoe beter het met je dierbaren gaat.
Als je “schroomt” om tijd, geld en energie aan jezelf te besteden, doe het dan voor hen!
Als mijn moeder gelukkig was geweest, had ik vast en zeker niet zo´n rotjeugd gehad…
——–
Een echte leider vertrouwt haar/zijn mensen en geeft ze verantwoordelijkheid en een steuntje in de rug.
Een echte leider inspireert en motiveert.
Zo helpt zij/hij het bedrijf, de werknemers en zichzelf om te groeien.
——–
Niemand ziet hetzelfde.
Niemand hoort hetzelfde.
Jij denkt een duidelijke boodschap te hebben afgegeven.
Vergeet het maar.
Iedereen heeft zijn eigen filters en interpretaties.
Iedereen hoort en ziet wat hij/zij op dat moment wil horen of zien.
“Ik heb het je toch gezegd” is dus een zinloze opmerking.
Hoe kun je weten of de ander jouw opmerking gehoord heeft zoals jij bedoelde?
Begin dit weekend eens op je gezin of vrienden te “oefenen.”
Vertel ze op een rustig moment iets wat jij belangrijk vindt om te bespreken.
En vraag daarna, als in een spelletje, wat je nou gezegd hebt.
——–
Voor mij was de comfort zone mijn eigen gevangenis.
Een gevangenis waarin mijn potentieel opgesloten zat binnen vier muren.
Tot ik ontdekte dat de sleutel van mijn eigen gevangenis aan de binnenkant zit.
Als je dat eenmaal door hebt, zijn er twee mogelijkheden.
Of je draait de sleutel om en stapt naar buiten en groeit.
Of je stagneert binnen die vier muren.
Kies maar!
Begin klein.
Draag je horloge aan je andere pols.
Ontbijt met kaviaar of met je lievelingstoetje.
Maak een ander ommetje met de hond en zet een rode pet op.
Koop kleren in kleuren die je nog nooit hebt gedragen.
Nodig die stik vervelende collega uit voor een kop koffie met appeltaart.
Ga buiten die veilige, vertrouwde ruimte en doe iets waar je bang voor bent.
Of waarmee je je ongemakkelijk voelt.
Jij weet wel wat…
Ik geef je op een briefje dat je je daarna goed voelt over jezelf.
En daarna weer een stapje zet.
Als je blijft doen wat je altijd doet, krijg je wat je altijd krijgt.
Niets besluiten is ook een besluit.
——–
Maak even pas op de plaats.
Krul je op op de bank of maak een wandeling.
Bekijk jezelf en je leven van een afstandje.
Welke kant wil je op?
Wat wil je nou echt met je kostbare leven doen?
Wat zijn jouw eigen behoeften en verlangens?
En komen die wel aan bod?
——–
De godganse dag was ik bezig uit te leggen waarom ik iets zei of iets deed.
En waarom dat nou het juiste was om te zeggen of te doen.
Ik had er een dagtaak aan.
Ik hield niet op voor de ander uitgeput het moede hoofd in de schoot legde en zuchtend zei:” Ja, Jessica, je hebt gelijk.”
En als ze het in hun hoofd haalden dat niet te zeggen, ging ik “gewoon” door met uitleggen.
Tot ze boos, stilletjes, gefrustreerd, wanhopig, van me wegslopen of wegrenden.
De eerstvolgende keer dat ik ze zag, begon ik weer opnieuw.
Maar…-gek he?- mensen begonnen me te mijden.
Tot een medewerker eindelijk haar moed verzamelde en eerlijk tegen me zei: “Gek worden we van dat uitleggen van jou.
Weet je, je wilt gewoon gelijk hebben. En dat noem jij uitleggen. Je bent super irritant.”
Eerst begreep ik er niets van en werd boos: “Ik leg toch alleen maar uit, dat is toch juist goed, communiceren.”
Ik ging uitleggen waarom ik uitlegde…
Pas geleidelijk aan begon het tot me door te dringen dat ik het gewoon niet kon hebben als iemand er een andere mening op na hield dan ik.
Ze dachten verkeerd en moesten net zo denken als ik.
Mijn manier van denken en problemen oplossen waren immers de juiste.
Vond ik.
Ik wilde gewoon mijn gelijk krijgen met al dat uitleggen.
Doodvermoeiend.
En niet alleen voor mij…
PS Die medewerker heeft het heel ver geschopt, is nog steeds een goede vriendin en ik ben haar eeuwig dankbaar.
En jij?
Herken je jezelf als “uitlegger” ?
Mijn cliënte Marlene was al vaker bij een sollicitatie afgewezen.
Ze was 54 en ze dacht steeds vaker dat het door haar leeftijd kwam.
Ze werd er knap moedeloos van.
En onzeker.
Terwijl ze kon bogen op een prachtige staat van dienst.
Laten we eerlijk zijn: leeftijdsdiscriminatie is een feit.
Niet officieel maar wel in de praktijk.
Ondanks recente wetgeving.
De “Wet gelijke behandeling op grond van de leeftijd bij de arbeid” geldt vanaf januari 2020.
Als het geen Europese verplichting was geweest, was hij er niet eens gekomen.
Weer een voorbeeld van Nederland als “Het Staphorst van Europa.”
Daarom kijken “ze” wel mooi uit om openlijk te zeggen dat je “te oud” bent.
Maar herken je dit: “Hmmm, wij laten het u horen. Het gaat wel om een jong, dynamisch team.”
Of zoiets…
Benadruk je wel zelfbewust je voordelen?
Vertel je over je (levens)ervaring en kennis?
Wijs je er op dat je eventuele kinderen groot zijn en dat 50+ , zoals uit allerlei onderzoek blijkt, veel minder ziekteverzuim kent, niet in het hoogseizoen op vakantie hoeft of niet vastzit aan vaste tijden?
Vertel je dat je jongere werknemers kunt coachen?
Daar heeft de werkgever zelf vaak niet aan gedacht.
Vergeet dat niet, dat is echt een groot voordeel!
Zo bouw je in de mind van je potentiële werkgever nadelen om tot voordelen.
Vertel je dat je graag nieuwe dingen leert?
Benadruk je voldoende je competenties voor de baan?
O ja, en zorg dat je LinkedIn profiel tot in de puntjes op orde is.
En zet er een goede professionele foto bij.
Praat nooit verontschuldigend over je leeftijd!
Ga oefenen voor de spiegel en/of met een vriendin.
Zet eerst al je argumenten goed op een rijtje en leer ze uit je hoofd.
En als je geen zelfvertrouwen en eigenliefde hebt, je jezelf klein houdt, je lijdt aan zelfonderschatting , je je een slachtoffer voelt of niet jezelf durft te zijn?
Sorry.
Dan kun je voor de spiegel gaan oefenen tot je een ons weegt.
Of je nu 34 bent, 44 of 54.
Dan boek je geen resultaat.
Neem dan als de wiedeweerga een Power coach (mij dus…) en vind je kracht en eigenwaarde!
Je bent 50+.
So what?
Laat je niet van de wijs brengen, blijf focussen op de functies waarin je kennis en ervaring hebt.
En word vooral niet zuur als het even tegenzit.
Hou vol!
Veel succes!
——–
In de Rode Hoed zei iemand tegen Yvonne Keuls bij een boeklancering:” Moet jij zo nodig op jouw leeftijd nog een bestseller schrijven? Ben je niet te oud om het succes van je eigen boek na te jagen?”
Pardon?!
Tijdens een interview op Radio 1 zei de interviewer -op zich een aardige man- tegen mij:” Waarom gaat u niet lekker borrelen op uw Spaanse terras in plaats van zo hard te werken?”
Ik voelde dat als leeftijdsdiscriminatie en zei dat ook.
Hij leek verbaasd.
Misschien was het mijn eigen projectie.
Hoop ik.
Er schijnt een Afrikaanse stam te zijn, waar elk jaar “de oudjes” van 50+ in een boom moeten klimmen en dan gaat het hele dorp feestelijk aan de boom schudden.
Degenen die er niet uitvallen, mogen nog een jaar mee.
Wat er met de rest gebeurt vertelt het verhaal niet…
Rond 1977 werden vrouwen bij de Belgische vliegmaatschappij Sabena ontslagen als ze 32 jaar oud waren.
Ja, dat is natuurlijk ook heel oud.
De zaak kwam uiteindelijk bij de Europese rechter terecht.
De rechter gaf de vrouwen gelijk, in die zin dat mannen dan ook met 32 moesten worden ontslagen.
En daar had Sabena dan weer geen zin in, dus probleem opgelost.
Op papier tenminste.
——–
Je titel of opleiding maakt je nog geen leider.
Leiderschap heeft niets te maken met je sociale status, je macht, je bankrekening of in wat voor huis je woont.
Je bent een leider als je mensen kunt inspireren en motiveren om de beste versie van zichzelf te worden.
Dat kan op je werk zijn, maar ook thuis in je gezin of met vrienden.
Goed voorbeeld doet goed volgen.
Je mooie woorden blijven praatjes als je je geen leider VOELT en er niet naar handelt.
Als jouw woorden en acties anderen inspireren om meer te dromen van grote doelen, meer te leren, meer te doen en meer te worden, dan ben je een leider!
Ben jij zo’n leider?
Wat houdt je tegen?
——–
Als je een leider bent of wilt worden, is het je eerste taak goed voor je team te zorgen.
Als je mensen behandelt als objecten en je menselijkheid opzij schuift, ben je geen leider, maar een dictator.
Laat je niet als een marionet behandelen en neem je leven weer in eigen hand.
——–
Boekbespreking over mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis” door Thomas Lepeltak, journalist van het Stan Huijgens journaal.
“Ik ken Jessica Larive al een aantal jaren.
Veel verhalen over deze onafhankelijke, flamboyante juriste deden de ronde in Europa en daar buiten.
Wie met het hoofd boven het maaiveld uitsteekt…
Na een liefdeloos huwelijk liet Jessica zich door niemand de wet meer voorschrijven en leefde ze haar eigen leven zoals zij wilde.
Waarbij ze haar aandacht moest verdelen tussen haar werkzaamheden voor het Europarlement en haar kind.
Het was in een zwoele, tropische nacht op de dansvloer van een hotel in het Indonesische Sulawesi, dat ik Jessica voor het eerst ontmoette. Ik was daar als journalist – onder mijn pseudoniem Stan Huygens – toegevoegd aan een delegatie uit het Europees Parlement.
Jessica was de mooiste vrouw in dat gezelschap.
Wat een charisma en wat een krachtige uitstraling.
Jaren later belde ze mij op, om te vertellen dat zij een boek aan het schrijven was.
Een ambitie die door velen gekoesterd wordt, maar zelden leidt tot een succes.
Jessica wist me aangenaam te verrassen: de vrouw die 15 jaar als Europarlementariër in Brussel en Straatsburg werkte, heeft een goed leesbaar en boeiend werk geschreven.
De rode draad in het boek is haar zoektocht naar zichzelf en haar geluk.
Haarfijn legt ze het belang van Europa uit.
Nederland heeft de EU altijd links laten liggen en er dan ook nooit ten volle van geprofiteerd.
Ambtenaren uit Den Haag werden met een pakje brood naar Brussel gestuurd, waar de beslissingen juist bij een goede lunch in een uitstekend restaurant gemaakt werden.
Jessica heeft dat weten te veranderen.
Toch is “1000 plaatsen, 1 thuis” geen saaie bloemlezing over Europa en politiek.
We krijgen een heel interessant kijkje achter de politieke schermen.
Ook haar liefdesleven wordt openhartig behandeld.
Regelmatig gieren de hormonen en proberen beroemdheden als Fidel Castro en Valéry Giscard d’Estaing afspraakjes met haar te maken in chambres separées.
Jessica vertelde me dat Castro waardig reageerde en zei: “U moet meer uit uw hart leven.”
Giscard d’Estaing zei beledigd: ”U bent een ijskonijn.”
Ondanks alle succes dat zij behaalt en het feit dat de VVD haar terug wil hebben in Den Haag (voor een staatssecretariaat of zelfs ministerschap), weet Jessica haar bestemming niet te vinden.
Ze reist heel de wereld over, maar voelt zich nergens thuis.
Uiteindelijk geeft ze geld en status op en besluit het roer volledig om te gooien.
Typisch Jessica om haar eigen koers te varen.
In haar goedlopende Spaanse “Atalantacenter” ontvangt ze nu mensen die geestelijk en lichamelijk de batterij komen opladen.
Deze vrouw met grote innerlijke kracht, ervaring en vele diploma’s is de aangewezen persoon om anderen te helpen in hun kracht te komen.
Amsterdam, Thomas Lepeltak”
PS Sinds 2020 is het NIET MEER MOGELIJK een week op mijn Spaanse centrum “los” te boeken. Dat is nu onderdeel van mijn jaartraject.
——–
Zou je het leuk vinden als ik je zei:”Over 10 jaar is je leven nog exact en precies hetzelfde als nu.”
Nee toch?
Waarom zijn we dan zo bang voor verandering?
Soms stoppen we al onze energie in het vasthouden van de bestaande situatie.
Misschien is die situatie wel stik vervelend en akelig.
Maar ze is wel vertrouwd…
Nu pas snap ik waarom ik, na een jeugd met een agressieve vader, belandde bij een agressieve echtgenoot.
“Lekker “vertrouwd.
Vervelend of naar is immers ook vertrouwd.
Je weet in elke geval waar je aan toe bent.
Verspilde jaren.
Doe jij dat ook in je werk?
Hoe komt het dat we niet beseffen en vertrouwen dat er iets veel beters op ons wacht?
Is het angst voor het onbekende?
Precies op het moment dat jij besluit dat je een ander, beter leven wilt, begint het universum mee te werken.
Het is nooit te laat om je leven te veranderen en te zijn wie je wilt zijn.
Dan vind je het doel waarvoor je op deze planeet bent.
Nee, ik ben geen zweefteef, ik heb het ondervonden.
Ik ben praktisch, met beide benen op de grond.
Ik heb ontdekt dat, als je verlangen groot genoeg is er geen belemmeringen zijn die je niet aankunt.
Echte verandering, of liever echte groei komt uit een diep niveau van zelfbewustzijn.
Iedereen heeft dat bewustzijn in zich.
Het is verstopt geraakt.
Het zit bedekt onder de BREINBLUBBER van al die angstige praatjes van je hoofd.
Wil je je authentieke kracht vinden?
Forever VRIJ zijn?
Doe dan mee aan mijn jaartraject!
——–
Je bent door niets gebonden behalve door je overtuigingen
Je vrijheid ligt niet buiten je, maar in je.
De sleutel van je gevangenis zit aan de binnenkant.
Of vind je dat ik maar wat klets?
PS Ik heb het alleen maar over jou, niet over een ander.
——–
We vertellen elkaar de godganse dag verhalen.
En als niemand luistert vertellen we ze aan onszelf.
Daar is helemaal niks mis mee.
TENZIJ JE ZE GELOOFT.
Hoe vaker je ze vertelt, hoe meer je ze gaat geloven.
En wat jij gelooft, gaat in je systeem zitten en is voor jou waar.
Je geeft ze macht over jou door erin te geloven.
Neem afscheid van de verhalen die je verhinderen
voluit te leven.
Neem afscheid van de verhalen die je saboteren en die je tijd, geld en energie kosten.
Dan gaan de gordijnen open en kan het licht binnenstromen!
——–
Soms loopt het niet zo lekker in de samenwerking, of je nu leider bent of niet.
Misschien heb je wat aan mijn “werkregels.”
1. Neem de tijd voor 1 op 1 gesprekken, plan die in. Spreek met elkaar af wat je van elkaar kunt verwachten.
Neem het voortouw en laat je zien.
De kans dat de ander zich dan ook laat zien is veel groter dan je denkt.
Zo kun je misverstanden., teleurstelling en frustratie beperken.
Doe in dat gesprek echt je best de ander te laten uitpraten.
Wacht een minuut (dat is heel lang) als je denkt dat de ander is uitgepraat.
Draai dan nog 20 rondjes met je tong in je mond… Vaak komt na die stilte pas het belangrijkste.
2.Blijf onpartijdig.
Luister naar iedereen en zoek raakvlakken.
Doe niet mee aan geroddel, hoe verleidelijk ook.
3 Zeg sorry als je een fout hebt gemaakt.
Excuses maken is veel beter dan je fout ontkennen.
4.Geef geregeld een eerlijk compliment.
Als je inhoudelijk ingaat op de prestatie, komt de pluim nog beter binnen.
5 Kies zorgvuldig je communicatiemiddel.
Voor iedere boodschap zoek je uit wat het beste werkt bij die ene collega: mailtje, app ,telefoontje, even langs lopen.
6 Geef niet op, juist niet bij collega´s met wie het lastig communicen is.
Blijf bruggen bouwen.
Focus op de overeenkomsten, niet op de verschillen. Misschien heb je wel een gemeenschappelijke hobby of allebei een kind met problemen.
Je werkt tenslotte aan hetzelfde doel.
Succes!
——–
Na 8 maanden in haar nieuwe baan begon mijn cliënte Esther zich onrustig te voelen.
Ze was vol vuur en passie begonnen.
Ze voelde dat de bedrijfscultuur langzaam begon te veranderen en van inspirerend afzakte naar een beetje giftig.
Het was heel subtiel.
Lag het aan haarzelf?
Verbeeldde ze het zich alleen maar?
Ze twijfelde.
Ze stelde het voorzichtig aan de orde bij de nieuwe baas.
Welnee, dat verbeeld je je maar. Niks aan de hand,” kreeg ze te horen.
Toch voelde Esther haar enthousiasme afnemen, ze verloor haar vuur en passie, hield haar hoofd onder de radar en begon rond te kijken naar een nieuwe baan.
Als gepassioneerde mensen rustig worden, is het uitkijken geblazen voor de organisatie.
Dit gebeurt niet in 1 klap.
Het is altijd een combinatie van grote en kleine dingen die langzaam het bedrijf binnensluipen.
Als de leider dit wegwuift en negeert, is het vaak einde verhaal.
Dan zijn die eerst zo enthousiaste mensen binnen de kortste keren vertrokken.
Net als Esther.
En de leider heeft het nakijken.
Als zij/hij niet echt luistert naar het team, hun mening niet vraagt, geen nieuwe uitdagingen aanbiedt en niet zorgt dat ze hun vibe houden, heeft de leider op deze krappe arbeidsmarkt het nakijken.
Zij/hij raakt groot talent kwijt en moet het doen met middelmatigheid.
Heb jij dit ook meegemaakt?
——–
Beijing en omgeving zijn nog steeds een gesloten boek voor me.
Dan, na 3 dagen van 12 uur per dag vergaderen op deze Wereld Vrouwen Conferentie, komt Erica naar me toe: “Ga je mee naar de Chinese Muur? Ik kan me even vrijmaken, jij ook, ja toch?”
Natuurlijk kan ik dat, niemand is onmisbaar.
Erica heeft een auto met chauffeur.
Na een tijdje vraagt ze hem in het Chinees om even te stoppen.
De man rijdt onverdroten door.
Naar een vrouw hoef je niet te luisteren?
Ze tikt hem voor de 3e keer op de schouder en zegt nadrukkelijk:”Stop nu!”
Eindelijk geeft hij gehoor aan haar vraag.
Langs de weg zijn kleine lage huisjes.
Ze roept een paar zinnen in het Chinees.
Een groepje mensen komt naar buiten.
De Chinezen beginnen te knikken en maken uitnodigende gebaren richting huisje
Ik kijk even achterom naar onze chauffeur.
Een regeringsvertegenwoordiger die hem ontsnapt en rechtstreeks contact met niet door het regiem uitgekozen mensen heeft, kan hem zijn kop kosten.
Ik heb geen medelijden met hem- hij is vast chef van de veiligheidsdienst – en ik denk niet dat hij van plan is met Erica op de vuist te gaan.
In een hoek van de kamer liggen opgerolde matrasjes en netjes gevouwen beddengoed.
In een andere hoek staat een kook pit met daarboven keurige rijen potten en pannen.
Meubilair als in een poppenhuis.
Het ruikt indringend naar kruiden.
We worden uitgenodigd te gaan zitten.
Op piepkleine krukjes.
De kamer heeft zich inmiddels gevuld met de halve bevolking van China
Ik zie uitgerekte nekken en kindjes op de schouders.
Buiten staat een lange rij mensen.
Dan begint Erica te lachen en steekt uitnodigend haar rechter blote arm omhoog.
Wat is hier aan de hand?
Gaat ze een zwemdemonstratie op het droge geven?
Een van de Chinese dames staat op en loopt naar haar toe.
Aait ze Erica ´s arm?
Dan pakt ze een stuk vel tussen duim en wijsvinger, begint verschrikkelijk te giechelen, heel hoog, en laat los.
Erica lacht mee en houdt opnieuw uitnodigend haar blote arm in de lucht.
Een tweede vrouw staat op en doet hetzelfde, alleen durft deze te knijpen in Erica´ s vel.
Dan volgen nummer drie en vier.
Als de vrouwen om ons heen aanstalten maken ook een knijpje in haar arm te geven, ze gaan zowaar in de rij staan, steekt Erica daar een stokje voor.
Ze zegt iets in het chinees.
Het moet een leuke grap zijn, want iedereen begint te giechelen, met de hand voor de mond, de mannen ook.
We gaan staan, de menigte wijkt uiteen en vriendelijk lachend en wuivend als de Koningin met haar hofdame wandelen we terug naar de auto.
Erica slaakt een voldane zucht. “He, daar had ik me nou de hele tijd op verheugd, lekker even met gewone mensen kletsen”.
Ik vraag wat er nou precies aan de hand was.
“O, een van de vrouwen vroeg of ze even mocht voelen aan mijn arm, ze had nog nooit “ stevig blank vlees” gevoeld.
Nou en daarna vroeg ze of ze mocht knijpen, en ik zei waarom niet?”.
Precies, waarom niet.
uit mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis.”
——–
Dit artikel is geschreven door mijn cliente Francine Meijerink
Doodeng en om dit te delen, maar ik doe het toch.
“Kwetsbaarheid maakt je mooi”, Brené Brown
De afgelopen jaren waren voor mij zowel zakelijk als privé pittig. Onder het motto “vallen, opstaan en weer door”, ging ik altijd door. Opgeven was geen optie, het staat (stond) voor mij als synoniem voor falen. Ook corona heeft mijn bedrijf geraakt.
Vorig jaar had ik de stap naar Francine 2.0 gezet, met zelfreflectie en een aantal gesprekken met lieve mensen om mij heen, waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Ik stortte mijzelf volledig op zaken waar ik energie van kreeg. En ontdekte dat ik meer dingen leuk vind om te doen dan mijn eigen vak. Ik kreeg waardering. Dat was nieuw! Ik ging weer stralen en bloeide weer helemaal op…dacht ik.
Tot dat ik afgelopen voorjaar mijn fysieke klachten zo toenamen dat ik op een zaterdagavond – na een volleybal wedstrijd – bij de Huisartsenpost zat. Mijn lichaam gaf aan, nu is het genoeg. Je hebt lang genoeg “alle ballen in de lucht gehouden”. De huisarts zei uiteindelijk “Francine, je staat voor iedereen klaar, je helpt iedereen verder, je vergeet jezelf, je bent alleen al zover gekomen. Hulp vragen is niet erg”. Het door mijn huisarts voorgestelde traject van traumaverwerking binnen een GGZ traject zag ik echter niet zitten. Ik weet wel wat er allemaal in de loop van de (40) jaren is gebeurd. “Ik wil vooruit en niet achteruit”, zei ik tegen de arts. Al leefde ik – denk ik nu – al jaren in de verleden tijd. Als…dan. Ik wilde naar leven in het nu. Ik nam de regie over mijn eigen leven. Ik ging al dan niet gedwongen minder uren op mijn kantoor aan het werk.
Een aantal maanden hiervoor had ik via dit medium contact gehad met Jessica Larive. Ze wilde destijds graag een connectie. Ze coacht topvrouwen, vrouwen in corporate business . Ik dacht toen nog, dat is toch niet voor mij…”ik ben toch geen topvrouw en mijn bedrijf is geen corporate business”.
Echter ik had met Jessica Larive een click en zij met mij, het voelde aan beide kanten vertrouwt. Ik durf(de) met haar dit traject aan. Ze woont en werkt in Spanje, ver buiten mijn eigen netwerk, dat voelde – voor dit traject – ook goed. En ondanks dat mijn jaartraject afgelopen mei is begonnen, merk ik nu al verandering. Het traject is pittig. Ik kom mezelf in allerlei opzichten ontzettend tegen. Ik laat alle emoties die erbij horen maar gebeuren. Ik durf te vertrouwen dat het goed komt en dat ik er sterker uitkom!
Het is – nu al – meer dan de moeite waard!
Op naar Francine 3.0!
——–
Ik was me niet bewust van mijn echte probleem.
Ik voelde me onbestemd, vaag ontevreden, onrustig en dacht dat het aan concrete dingen, mensen, omstandigheden buiten me lag.
Ik douwde dat gevoel stelselmatig weg en “vergat” het dan weer.
Als dat rotgevoel me dan weer lastig viel dacht ik: Komt door mijn man, mijn drukke werk, die knullige baas, mijn kind, mijn gezondheid, een vervelende vriendin, die zeurende buurvrouw, die jaloerse collega, mijn verstopte afvoer, de kilo’s te veel, die klussen die maar blijven liggen.
En dan ging ik daar bij tijd en wijle aan knutselen.
En voelde me weer even goed.
Mijn fulltime hobby was iedereen te veranderen.
Naar hoe ik dacht dat ze moesten zijn en denken.
O ja, ze moesten vooral zo denken als ik.
ALS mijn man nou…..,dan word ik gelukkig.
ALS mijn baas nou….,dan word ik gelukkig.
ALS mijn moeder nou…,dan word ik gelukkig.
ALS mijn collega nou…., dan word ik gelukkig.
Mezelf veranderen, dacht ik daaraan?
Leren anders te kijken?
Op zoek gaan naar mijn innerlijke vrede en kracht?
Nee, dat kwam eerlijk gezegd niet in me op.
De onrust, de ontevredenheid begon steeds meer te knagen.
Ik voelde me steeds meer opgejaagd en gestrest.
Een coach of mentor nemen?
Nee, hoor, dat had ik niet nodig.
Ik kon het alleen wel af.
Het lag immers aan al die anderen.
Herken je dit?
Misschien een beetje?
Zit je in de gevarenzone?
Of denk je van niet en ga je weer een opleiding volgen, op vakantie, verhuizen, verbouwen, een nieuwe relatie, misschien toch nog een kind, een andere baan?
Als je nu boos op me wordt, vraag je dan af waarom je boos wordt.
Als je dat wilt, gaan we samen op onderzoek.
We overleggen welke stappen je kunt zetten.
Je gaat op je dooie gemak en in je eigen tijd de lessen doen die ik je aanraad, met video’s en podcasts, met lol en relativeringsvermogen.
Elke maand hebben we een 1 op 1 coaching, waar je alles op tafel kunt leggen.
Daarom is het een jaartraject, zodat je geleidelijk aan de nieuwe ideeën in je opneemt, integreert in je leven, je echte zelfvertrouwen (terug)vindt, transformeert naar wie je werkelijk bent.
En gelukkig wordt, net als ik.
En dan is er ook nog een fijne week in Spanje met anderen die hetzelfde traject hebben afgelegd
Investeren in jezelf om dat nare, misschien onbestemde gevoel eindelijk forever en eeuwig en altijd kwijt te raken?
Gerichte actie ondernemen waardoor je je potentieel en je talenten ten volle gebruikt?
Niet meer BUITEN je zoeken, maar BINNEN je vinden?
——–
Dat soort dingen.Zonder mijn kartonnetjes zou ik door de mand vallen.Dat wist ik zeker.Dan ziet iedereen dat ik dit niet kan.Daarom bereidde ik me altijd extreem goed voor.
Nee, ik was absoluut geen control freak, hoe kom je er bij.
Herken jij dat?Om 1800 sprong ik in mijn auto, veel eerder kon ik niet weg uit de Brusselse stemzaal.
Op weg naar De Groene Kip in Heiloo of Het Zwarte Schaap in Groningen.Mind you, zonder Tom Tom. Wel wegenkaarten, stadsplattegronden.
En mijn kartonnetjes.Stilstaan tussen Brussel en Antwerpen.
Gesneden half bruin en een appel op de passagiersstoel.
En met een beetje geluk een flesje water.Meestal was ik net op tijd om lippenstift op te doen, mijn haar te kammen, een plas te doen en nog een snelle kop koffie te krijgen.Tot die keer.
Teveel opstoppingen.
De Kwakende Kikker in Alphen a/d Rijn was onvindbaar.
Een lieve fietser die mijn wanhoop zag, was voor me uit gereden.
Ik wil nog steeds trouwen met die man.38 Minuten te laat kwam ik binnen hijgen.
Verwijtende gezichten.
Geen koffie.
Meteen beginnen.Waar waren mijn kartonnetjes?
In de auto, die op10 minuten lopen geparkeerd stond.Dit was het moment van de waarheid, besefte ik.
Na 11 jaar en drie maanden zouden ze ontdekken dat die Larive een bedrieger was.Ik begon en gooide mijn glas water om.
Toch groeide mijn zelfvertrouwen.
Goh, het ging eigenlijk best goed.
Nee, ik kwam niet met voorbeelden over EU steun in de regio.
Ik geloof niet dat ze dat misten.Zonder kartonnetjes werd ik steeds enthousiaster.
Je kunt dan zo lekker met je armen maaien.Sindsdien had ik, alleen voor de zekerheid, nog maar een 1 kartonnetje bij me.Heb jij ook ontdekt, omdat het opeens moest, dat je veel meer kunt dan je dacht?——–Natuurlijk ben je het niet altijd eens met elkaar. Hèhè.
In vele gevallen is dat zelfs uitermate gezond.
Zelfs het leiderschap ter discussie stellen kan helemaal geen kwaad. Zolang de discussie maar respectvol is.
De effectiefste teams schromen niet om het met elkaar oneens te zijn. En hun diverse opinies aan elkaar te toetsen. En naar elkaar te luisteren.
Klinkt zo logisch. Maar is de praktijk bij jouw organisatie of bedrijf ook zo?
We zijn behoorlijk geconditioneerd om te denken dat iedereen het altijd met iedereen eens moet zijn.
En als je dat dan niet bent en je mond opentrekt ben je “een troubleshooter”, een bitch of agressief.
Het slechtste wat een bedrijf kan doen is een leider steunen die zich omringt met Ja knikkers.
Is jouw werkomgeving veilig genoeg om je mening te durven geven en tegen de stroom in te zwemmen?
——–
Kon dat dan.
Het ene ogenblik is alles goed en veilig.
Het volgende moment loop je rond als in een aardbeving.
Hij laat niets van zich horen, komt ook geen spullen halen.
Na tien dagen bel ik hem op: ” Je hebt een kind, hij moet je zien.”
Hij komt tot de voordeur.
Nathan wordt van mijn armen in de zijne overgeheveld als een pakketje.
Hij kijkt me niet aan.
Ik zie Franse Claire in de auto zitten, teer en fragiel, elegant..
Ik wil hem krabben, z´n hele gezicht open krabben, dan mag Claire de bloederige strepen verzorgen.
Ik wuif naar haar.
Weken later worstel ik om de deur open te krijgen met een slapende baby in mijn armen.
De treinreis naar mijn ouders in Amstelveen was vermoeiend.
Een doordringende stank van hete olie slaat me in het gezicht.
Dan weet ik het.
Hij komt niet meer terug.
Hij zal me niet met tranen in de ogen om vergiffenis smeken: “Jij bent mijn liefste, kun je me vergeven?
Samen hadden ze fondue gegeten.
Ons maal, in ons huis.
Mechanisch zet ik de tuindeuren open tegen de penetrante olielucht.
In de donkerte van de kleine stadstuin zie ik witte vlekken wapperen.
Natte lakens dansen aan de lijn.
Dan huil ik voor het eerst in weken diep van binnenuit, ik brul.
Woedend ruk ik de lakens van de lijn, smijt ze op de grond, draai m´n hakken er in rond, scheur ze in stukken, snuit er driftig m´n neus in, prop ze in de vuilnisbak.
Ik heb geen idee hoe het verder moet.
uit mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis.”
——–
Over mijn boek
“In deze autobiografie in romanvorm “1000 plaatsen 1 thuis” beschrijft Jessica Larive openhartig haar roerige leven.
Nadat haar vader is vermoord in Nederlands Indië keert ze met moeder en broertje terug naar Nederland.
Na een bizarre en eenzame jeugd verruilt ze op haar twintigste haar flamboyante jeugdliefde voor een veilig huwelijk.
Ze vertrekt met haar man naar Angola en het Midden Oosten en voltooit vanuit het verre buitenland haar rechtenstudie als verzet tegen de haar opgelegde traditionele rol. In Beiroet krijgt ze haar kind.
Als haar man met de Noorderzon vertrekt, moet ze met een nog niet gebruikte bul en een peuter van anderhalf zelf de kost verdienen.
De lezer leeft mee met haar strijd als alleenstaande moeder in de jaren zeventig en maakt mee hoe ze elf jaar later in het Europees Parlement wordt verkozen als Europarlementariër voor de VVD.
Ze moet haar eigen plek veroveren in een mannenbolwerk vol politieke intriges. En dat in een tijd dat werkende moeders in topfuncties zeldzaam zijn.
Ze ontmoet vele groten der aarde, zoals de Dalai Lama, Fidel Castro en Richard Gere, reist de halve wereld af en beleeft intrigerende avonturen in Guatemala, India en Tibet. Ook de VN wereldvrouwen conferentie in Beijing met Erica Terpstra passeert de revue.
Ze heeft forse kritiek op de Europese ommezwaai van Frits Bolkestein.
Dit boek geeft veel meer dan een klein kijkje in de Europese keuken en de politiek.
Vijftien jaar lang werkt ze met passie in het Europees Parlement en houdt zich o.a. bezig met vrouwenrechten,
mensenrechten, sociaal beleid, onderwijs, cultuur, economie en de Europese munt.
Ze raakt verwikkeld in een schandaal en maakt zich zorgen over het steeds kleiner wordende draagvlak voor de Europese samenwerking.
Ze ontmoet haar jeugdliefde opnieuw en begrijpt niet waarom ze er met de mannen in haar leven steeds opnieuw een potje van maakt.
Ze begint zich steeds vaker af te vragen of ze het roer niet volledig om moet gooien.
Geld, status, macht, roem, mannen, het voldoet voor haar niet meer.
Het is ontoereikend.
Er moet meer zijn, veel meer.
In 1998 laat ze de klaarstaande zetel in de Tweede Kamer aan haar neus voorbijgaan met een beloofd zicht op een positie in de regering, evenals een hoge baan als Europees ambtenaar of als burgemeester.
Ze besluit alle schepen achter zich te verbranden, stapt eind1999 uit de politiek en gaat op zoek naar haar bestemming.
Ze vertrekt naar Spanje.
Ze heeft een droom en daar gaat ze voor.
De lezer maakt mee hoe ze totaal opnieuw begint en haar grote droom realiseert.
Jessica omschrijft in haar boek haar zoektocht naar het ‘echte” en naar zichzelf.
“Wie voor zichzelf een vreemde is, kan geen thuis vinden. Waar zij ook zoekt.”
———-
Natuurlijk moeten foute mannen worden aangepakt, maar voor de rest denk ik: zorg dat je weerbaarder bent
Annemarie Van Gaal is een vrouw die staat voor verantwoordelijkheid nemen.
Over de #MeToo-beweging: “Die gaat naar mijn smaak te ver. Natuurlijk moeten foute mannen worden aangepakt – dan heb ik het over machtsmisbruik, aanranding of verkrachting – maar voor de rest denk ik: maak vrouwen weerbaarder. Te beginnen op de basisschool. Leer meisjes daar al een weerwoord te geven. Het zijn geen buitenaardse wezens die op je af komen en bezit van je nemen, het zijn gewoon brutale mannen. Reageer moedig en ga door met je leven. Besteed er niet al je tijd en energie aan. Dat is zonde.”
‘ALS JE EEN DICKPIC KRIJGT, HANG DE FOTO DAN OP HET PRIKBORD MET DE NAAM VAN DE AFZENDER ERONDER. DAT ZAL HEM LEREN’
“Als het om kleine dingen gaat, een foute opmerking of een arm om je schouders, dien de man in kwestie dan van repliek en flikker het daarna over je schouder.
Slachtofferschap kost veel te veel energie.
Nee, ik bagatelliseer dit soort zaken niet, maar ik heb er moeite mee als gebeurtenissen van dertig of veertig jaar geleden worden opgediept. Blijf niet in de slachtofferrol steken, is mijn advies. Dat is misschien wel het geheim van gelukkig ouder worden: verval niet in de slachtofferrol.
Dat gebeurt in de huidige maatschappij veel, te veel mensen vinden zichzelf zielig. De tijd en moeite die je daarin steekt, zou je moeten gebruiken om dingen voor jezelf op te lossen en beter te maken.
Slachtofferschap kost veel te veel energie.”
——–
Ieder heeft een reis met het doel de schoonheid van binnen te ontdekken.
Welke bezigheden resoneren met mijn hart, voelen dus goed?
Wat past echt bij me?
Wat beroert en ontroert me?
Wat zijn mijn diepste drijfveren?
Wat is mijn passie, mijn werkelijk verlangen, waar word ik gelukkig van?
Wil ik door bezieling en passie worden uitgetild boven eigenbelang en zelfbehoud?
Wil ik me laten gebruiken voor iets groters dan mezelf?
Wil ik dat het gaat waaien in mijn hart?
Hoe wil ik mijn leven invullen?
Daarvoor wil ik luisteren en stil zijn en mezelf serieus nemen.
Ik vertrek van binnenuit.
Ik ben stil.
Ik zet mijn antennes op iets hogers dan mezelf, dan denk ik aan wat ik in de wereld wil doen en wat ik wil zijn.
Ik ben duidelijk en niet bescheiden.
Ik denk niet aan praktische beperkingen.
Er bestaat geen gelukkiger mens dan die zijn eigen melodie mag zingen.
——–
Waarom krijg je die baan niet?
Je weet zeker dat je geschikt bent voor die baan.
Maar waarom krijg je hem dan niet?
Het laat een vervelend gevoel achter.
Je belt en vraagt om de reden.
In 9 van de 10 gevallen krijg je geen of een nietszeggend antwoord.
In de 2 gesprekken die je met ze hebt gevoerd liep het toch zo lekker? “Ja, je was de 2e maar die ander had net meer ervaring of paste beter in het jonge dynamische team.”( Pardon, bedoelt u dat ik te oud ben, ik ben 32….)
Nou was ik maar een piepklein baasje.
Ik had een budget voor drie assistenten.
Tenminste, dat vond ik.
Sommige collega´s hadden voor hetzelfde geld 6 PA´s (Personal Assistant), die dus de helft van mijn assistenten verdienden.
Natuurlijk nam ik principieel alleen maar vrouwen aan.
Zo´n PA- baan bij een politicus in Brussel was erg geliefd als opstap naar meer.
Ik had al een paar keer iemand ingewerkt.
Kost veel tijd.
En als ze dan eindelijk, zo na een jaar, het klappen van de zweep kenden, trokken ze weer verder.
Dus ik begon te selecteren op de minder ambitieuze vrouwen. Misschien doe ik het werk wat ik nu doe -ambitieuze vrouwen naar hun top helpen- wel uit schuldgevoel…:)
Ik had zo mijn trucjes.
We zaten met zijn vieren in een klein kantoortje.
Tijdens zo´n gesprek vroeg ik mijn PA´s koffie in de kantine te gaan drinken.
Dan liet ik ze mij bellen, terwijl ik zorgde in een andere hoek van het kantoortje te zijn en de sollicitant voor mijn bureau zat.
Nam ze de telefoon op of liet ze hem hulpeloos rinkelen? Wat zei ze bij het opnemen? Hoe handelde ze het gesprek af?
Mijn assistenten speelden dan aan de telefoon graag een lastige lobbyist die zich niet liet afschepen of een Franse kernenergie deskundige die alleen maar Frans sprak.
Iedere sollicitant had een universitair diploma – vaak Europese studies- en sprak een paar talen.
Dus daarop kon ik niet selecteren.
Uiteindelijk nam ik ze aan als ik ze aardig vond en dacht dat ze in het kleine team pasten.
Zo simpel was het.
Vaak vroeg ik bij twijfel Heleen, hoofd van mijn kantoor die 9 jaar bij me is gebleven, even mee te praten en volgde dan haar advies.
Ik weet nog dat er eentje was die in vuur en vlam stond voor het verzamelen van peper -en zoutvaatjes. Die nam ik niet aan.
Een ander die razend goede ideeën had voor benadering van de pers nam ik wel aan. Ze presteerde niets.
En als de “afgewezenen” dan belden om te vragen waarom ze de baan niet hadden gekregen, stond ik meestal met mijn mond vol tanden.
Ik wist het gewoon niet. Ik had mijn gevoel gevolgd, maar hoe leg je dat uit?
——–
Niemand kan alles.
De sterkste business drijft op zijn slimste mensen- niet op 1 persoon.
Sterke leiders hoeven niet het laatste woord te hebben.
Integendeel, ze luisteren naar het team, stellen de goede vragen, en geven iedereen de kans zijn/haar zegje te doen.
In plaats van alles zelf te doen, vinden ze mensen om het beter te doen dan zij.
Als ze die gevonden hebben doen ze een stapje terug en focussen op hun kracht, zoals het team leiden en de toekomst van het bedrijf plannen.
Grote leiders zijn geen betweters die de ander de loef wil afsteken.
Ze geven het toe als ze ongelijk hebben en willen oprecht leren van anderen.
Uiteindelijk gaat het ze er niet om de slimste te zijn.
Het gaat ze erom een team te bouwen met de intelligentste en beste mensen die ze kunnen vinden.
Het gaat ze erom hun mensen te inspireren om in het onmogelijke te geloven.
——–
Vind jij Ivana Trump een succesvolle vrouw?
De ex-vrouw van Donald Trump, Ivana Trump, is op 73-jarige leeftijd overleden. De vrouw staat vooral bekend omwille van haar turbulente relatie met de voormalige president en de vechtscheiding die volgde. Maar wie was ‘de vrouwelijke Donald Trump’?
“Onze moeder was een ongelooflijke vrouw – een kracht in het bedrijfsleven, een atlete van wereldklasse, een stralende schoonheid en een zorgzame moeder en vriendin. Ze was een overlever. Ze vluchtte voor het communisme en omarmde dit land. Ze leerde haar kinderen over doorzettingsvermogen en hardheid, medeleven en vastberadenheid. Ze zal erg gemist worden door haar moeder, haar drie kinderen en tien kleinkinderen.” Zo maakten Donald Junior, Ivanka en Eric donderdag het overlijden van hun moeder bekend.
Het merendeel van haar leven stond ze bekend als mevrouw Trump maar eigenlijk werd ze in een klein Tsjechisch dorp geboren als Ivana Zelníčková. Om aan de communistische levensstijl te ontsnappen, ging ze een schijnhuwelijk aan met een Oostenrijkse ski-instructeur Alfred Winklmayr. Het platonische huwelijk hield een jaar stand, net lang genoeg om in 1972 de Oostenrijkse nationaliteit te verwerven.
Toen ze in 1976 samen met enkele andere modellen aan het werk was in New York City, botste ze er op vastgoedmakelaar Donald Trump. Tegen april 1977 waren de twee getrouwd. Zij werd een intrinsiek onderdeel van de Trump-onderneming. Ze was betrokken bij de Trump Tower, de renovatie van het Grand Hyatt hotel en de constructie van het Trump Taj Mahal casino in Atlantic City.
De Trumps leken elkaar goed in evenwicht te houden. Ze werd omschreven als een charismatische carrièrevrouw – de vrouwelijke Donald Trump. Ronald en Nancy Reagan behoorden tot hun kennissenkring. Tot er een abrupt einde aan kwam in 1989. Op de skilatten in Aspen kreeg Ivana lucht van de affaire van haar echtgenoot. Het was de vijftien jaar jongere Marla Maples die zichzelf kwam voorstellen aan Ivana. “Hallo, ik ben Marla. Ik hou van uw echtgenoot. En jij?” Het kwam tot een ouderwets handgemeen tussen de vrouwen.
Ivana wandelde uiteindelijk weg met 14 miljoen dollar, een villa met 45 kamers, een appartement in Trump Plaza en een maand per jaar mag ze Donald’s buitenverblijf Mar-a-Lago gebruiken.
Ook bleef ze niet bij de (dure) pakken zitten. Ze startte een modelijn met kleding, juwelen en andere schoonheidsproducten die vooral via teleshopping verkocht werden. Ze schreef ook verschillende boeken over de liefde en over opvoeding. Ze presenteerde het reality programma ‘Ivana Young Man’, waar een vrijgezelle dame op zoek gaat naar een jongere man.
In 2008 trouwde ze een vierde maal. Deze keer met de Italiaanse acteur Rossano Rubicondi. Zij was op dat moment bijna 60, hij amper 35.
Ivana stierf in juli 2022 73-jarige leeftijd.. BRON: Nina Bernaerts, Nieuwsblad.
——–
Hoe weet ik wat ik weet?
(Oftewel: waarom zou jij als vrouw die het onderste uit je kostbare leven en je werk wilt halen, met mij samenwerken)
1.Omdat ik – jaren als alleenstaande moeder- heb gewerkt als jurist, heb ik de “witte mannen cultuur” goed leren kennen.
Ik heb geleerd er mee om te gaan zonder omver te worden geblazen.
Zonder mezelf te verloochenen.
Jij hoeft niet door al die ellende en valkuilen heen als we gaan samenwerken
2. Ik heb een boek geschreven over mijn leven, waardoor ik vanuit de helikopter naar mezelf kon kijken. Daar heb ik veel lessen uit getrokken die ik weer op jou overbreng.
3.Ik ben vijftien jaar lid van het Europees Parlement geweest.
Daar zette ik me in, naast financiën, economische zaken en onderwijs, voor de positie van de vrouw.
Wij waren (en zijn) HET STAPHORST VAN EUROPA.
Nu is dat niet meer in wetgeving, maar wel in mentaliteit.
Ik leer je daarmee constructief en efficiënt om te gaan.
4.Daarna heb ik me omgeschoold en ben yoga-meditatie- coaching- en persoonlijke ontwikkeling leraar geworden.
Die studies hebben me alles geleerd wat ik veel eerder had moeten weten.
Dan was ik een stuk beter, efficiënter en gelukkiger geweest in mijn werk. Met veel meer lol en minder stress.
Ook dat zal ik jou overbrengen.
Zodat je de valkuilen waar ik jarenlang in ben gedonderd kunt vermijden.
Zodat je in jezelf gelooft en niet meer bang bent (zoals ik was) om door de mand te vallen.
Zodat je in snel tempo en zonder al die kramp in je buik je doelen zult bereiken.
Voila.
——–
Je bent goed genoeg
“Toen ik in 2014 het aanbod kreeg om hoogleraar te worden, heb ik dat twee jaar afgehouden”, zei Ellen Laan, de onlangs overleden baanbrekende seksuoloog.
Ze gaf uitleg: “Omdat ik mezelf niet goed genoeg vond.
Laat het maar over aan mensen over die het echt kunnen, hoorde ik mijn vader in mijn hoofd zeggen.”
Herken je dit?
Laat je kansen lopen uit angst om door de mand te vallen?
Ik deed dat wel.
Tot ik na veel schade en stapels schande geleerd had dat ik goed genoeg was.
Mijn privé leven en mijn carrière kwamen tot bloei.
In mijn jaartraject ruim je je BREINBLUBBER op.
Met mijn coaching ga je jezelf ontdekken en je werkelijke verlangens.
In de week op mijn Spaanse centrum leer je ontspannen en weer plezier in je leven te krijgen, met echt zelfvertrouwen, een glimlach van binnen en zelfliefde- dat geen afbladderend vernisje is.
Dan laat je je niet meer tegenhouden door verdekte discriminatie.
Dan neem je gemene opmerkingen niet meer persoonlijk.
Je weet zelf immers wat je waard bent.
Je denkt:” Dat gedrag en dat gekonkel, ook van vrouwen(!) zegt meer over de ander dan over mij.
Ik ben bezig met mijn doel en laat me door dat geneuzel niet afleiden. Ik laat me daardoor mijn macht niet afpakken. Ik kijk wel mooi uit.”
Wat houd je tegen?
Geld? Dat heb je er zo uit met je volgende promotie.
En hoeveel vind jij het waard je tot je dood niet meer miezerig over jezelf te voelen en in je kracht te staan?
Tijd? Hoeveel tijd voor jezelf vind jij jezelf waard van de 4400 minuten per dag? Toch wel 150 minuten per WEEK?
——–
Staphorst van Europa
Na 10 jaar werken als internationaal jurist en 15 jaar als Europarlementariër heb ik alle carrière schepen achter me verbrand en ben op de bonnefooi naar Spanje vertrokken.
Op zoek naar het geheim van het leven.
Vijf jaar lang heb ik studies gedaan die met yoga, coaching en persoonlijke ontwikkeling te maken hadden.
Zwaarder dan de hele rechtenstudie!
Ik heb het geheim van het leven ontdekt.
Daarna heb ik in Spanje een centrum opgericht om mijn geheim te delen met meer dan duizend Nederlandse en Vlaamse vrouwen (en een enkele man) die een week mijn gast waren.
Met velen heb ik nog steeds contact.
Ze staan in hun kracht.
Toen Corona daar een stokje voor stak heb ik de B.V. “Jessica Larive”opgericht.
Nu richt ik me alleen op vrouwen die al een prettige baan hebben en ambitie hebben om hun volle potentieel te gebruiken, zichzelf te zijn zonder masker, met erkenning en voldoening door te groeien, impact te maken en, als zij dat willen, in zelfvertrouwen door te stoten naar de top. Vrouwen die een verschil willen maken.
Om dat te bereiken bied ik je een jaartraject aan met een prachtige online training die je op je gemak in je eigen tijd kunt doornemen.
Daarnaast krijg je elke maand een 1 op 1 coaching. En tenslotte kom je een week hier in Spanje.
Ons land was het STAPHORST VAN EUROPA in wetgeving.
Nu “alleen nog” in mentaliteit.
Om daarmee om te gaan moet je stevig in je schoenen staan.
Op het schoolplein, op je werk en zelfs met je vrienden en familie.
Als je besluit in jezelf te investeren in tijd, energie en geld
ga je privé en in je werk knallen!
En het mooie is: je kunt meteen beginnen.
——–
Verborgen talenten en potentiële leiders kunnen gemakkelijk verborgen blijven en ondersneeuwen.
Misschien zit je in een businessunit die ver van het hoofdkantoor afstaat.
Of je bent stilletjes, dringt jezelf niet op de voorgrond en je denkt overschaduwd te worden door krachtiger persoonlijkheden.
Terwijl je toch uitzonderlijk goed presteert in je functie, effectief samenwerkt, een uitgebreid netwerk hebt en veel informele invloed onder je collega´s.
Toch voel je dat de meeste mensen geneigd zijn diegenen te erkennen, belonen en promoten die uiterlijk en in gedrag op hen lijken.
Geef de moed niet op.
Heb je er wel eens aan gedacht een coach te nemen?
Ik geef je visie, structuur, focus, ondersteuning, feedback, zekerheid.
Zodat je betere keuzes maakt.
Jij bent dat “verborgen talent” en juist jij als individu hebt ( nog niet) dat promotie pad doorlopen.
Je bent nog te veel onzichtbaar.
Maar wie durft te geloven in mijn onconventionele proces gaat doel treffen!
——–
Ik was tweedejaars student rechten.
De lol kon niet op.
Een collegezaal had ik niet vaak van binnen gezien.
Ik tenniste 10 uur per dag, bijna prof.
Toen, op mijn brommer op weg naar de zoveelste tenniswedstrijd, knalde ik tegen een dronken autobestuurder op.
Ruim een jaar ziekenhuis, daarna revalidatiecentrum.
Tot de artsen me vertelden dat ik nooit meer zou kunnen lopen en me wegstuurden in een rolstoel.
In die tijd had niemand me moeten vertellen dat deze ervaring “goed voor me was.”
Uiteindelijk bleek deze tijd een zegen te zijn.
Ik had geleerd mijn angsten te confronteren.
Plat liggend in bed, had ik alle tentamens gedaan.
Met een scherm om het bed- op zaal met 25(!) andere vrouwen, kwamen de professoren tentamens afnemen.
Wel eens gezakt, maar ook vaak geslaagd.
De relatie met mijn ouders werd beter.
Slechter kon niet.
Ik genoot van dat nieuwe contact en we konden veel rechtzetten.
Ik leerde levenslessen van al die vrouwen op zaal. En heel veel over mannen…
Ik leerde niet zielig te zijn en door te zetten.
Ik leerde dat in een rolstoel zitten geen ramp is en ik snapte wat mensen met een handicap nodig hadden.
Die kennis gebruikte ik later in de politiek.
Twee jaar later behaalde ik mijn doctoraal, lopend.
Hoe zou ik zonder dat ongeluk, toen mijn man met de noorderzon vertrok, voor mijn baby hebben kunnen zorgen?
Door tennisballen te verkopen?
Zou ik zonder dat ongeluk die prachtige banen die mijn leven hebben verrijkt gehad hebben?
Heb jij ook rampen meegemaakt die je achteraf voor geen goud had willen missen?
——–
Ga eens buiten je comfort zone. Doe iets geks!
Geen groei in de comfort zone, dat weten we best.
Waarom blijven we er dan hangen?
Omdat het er zo warm, gezellig en vertrouwd is.
Natuurlijk, daarom noemen we het comfort zone.
Maar je wilt toch ook groeien?
En impact maken.
En invloed hebben.
En meer betekenisvol werk.
En erkenning.
Dan is het tijd buiten de lijntjes te kleuren.
Dan doe of zeg jij iets dat je normaal niet doet.
Dan zeg je dat je die promotie of opleiding wilt.
Dan…Ja, dat!
Vanmorgen vertelde iemand me dat ze, na een afwijzing door haar manager, naar de directeur was gestapt.
Dat had ze haar manager wel verteld.
Ze nam een risico, kleurde buiten de lijntjes.
Met in dit geval goed resultaat.
En als zoiets minder goed uitpakt, ga je dan dood?
Buiten je routine gaan is hard werken.
Losbreken uit gewoontes is hard werken.
Iris van Bennekom, die al 35 jaar in de zorg werkt en nu Voorzitter is van het College Specialismen Verpleegkundige vertelde me:
“Vrouwen moeten wel geholpen willen worden.
Lange jaren heb ik geobserveerd hoe velen niet geholpen willen worden.
Als puntje bij paaltje komt deinzen ze terug voor die grotere stoel.
Ze zijn bang uit hun sociale comfort zone te komen.
Vaak onbewust zijn ze bang er niet meer bij te horen.
Familie, oude schoolvriendinnen die een mening over je hebben…”
Ik snap dat wel.
Voor een stukje is het afscheid nemen.
Ik denk dat iedereen dat wel herkent.
Het voelt alsof je gewonnen en verloren hebt.
In mijn 2e baan keek ik vaak verlangend naar de gezelligheid van ex collega´s waarover ik nu “de baas moest spelen.”
Ja, geen groei in de comfort zone, geen comfort in de groeizone.
Maar weet je, die groeizone wordt na een tijdje weer comfort zone en dan kun je weer prima omgaan met die oud collega´s.
En familie en vrienden raken ook gewend aan je nieuwe status.
Als je het 1 keer hebt aangedurfd is de volgende keer makkelijker.
Tenminste, zo werkte het bij mij.
——–
Soms moet je even volhouden, maar dan heb je ook wat…
Gemiddeld levert 9x NEE me 1 JA op.
Zo was het ook in het Europees Parlement.
Ik heb altijd Europa concreet willen maken voor de burger.
Europees paspoort, Europese nummerplaat, een programma voor studenten.
Want Europese kaas, melk en eieren hadden we genoeg, maar geen Europese burgers.
Wel varkens.
Iedere Nederlander kon met zijn eigen varken wandelen.
Europees paspoort en nummerplaat vinden we nu heel gewoon.
Het Erasmus studenten uitwisselingsprogramma kent iedereen.
Ben ik best trots op.
Na 9x NEE kreeg ik toch een JA.
Dus hou even vol.
Wees blij met je NEE´s.
Ze brengen de JA steeds dichterbij.
——–
Ben jij er ook zo een die wil dat je kind een dikke jas aantrekt omdat jij het koud hebt?
Je kind roept vertwijfeld: “Maar ik heb het niet koud, echt niet!”
En jij gooit er nog een sjaal tegenaan.
En een pet.
Of je geeft een etentje en verzint je menu.
Dat wordt dan krabcocktail, omdat je daar zelf gek op bent en onbewust denkt dat de anderen daar ook blij mee zijn.
Het zijn vaak je eigen gedachten die je in het hoofd van een ander stopt.
Dat wordt pas echt vervelend als je gedachten negatief over jezelf zijn
Want dan denk je dat je baas je irritant vindt.
Dan denk je dat je man je niet aantrekkelijk vindt.
Dan denk je dat je vriendin je egoïstisch vindt met je verhalen.
Dan denk je dat je buurvrouw je raar vindt of een ontaarde moeder.
Dan denk je dat “ze” je onaardig of een bitch vinden.
Of slordig of …..
Het is wel een goede manier om je eigen gedachten te ontdekken.
Want ga er maar van uit dat wat jij denkt dat de ander denkt, jouw eigen gedachten zijn.
——–
Je kind gelukkig. Hoe dan?
Toen mijn man een mooi aanbod voor een baan in Luxemburg kreeg, aarzelde ik geen moment.
Ik zei mijn goede baan in Brussel op en ruilde mijn pensioenrechten in voor cash.
Want…ik ging eindelijk een goede moeder worden!
Ik ging er altijd zijn, het huis gezellig maken, lekker koken.
En met dat pensioengeld mooie nieuwe meubels kopen.
Het werd een lijdensweg.
Het paste niet bij mij.
Misschien wel bij jou, maar niet bij mij.
Ik werd kribbig en boos.
Gefrustreerd en verdrietig.
Na drie maanden vroeg “een kleine delegatie” om een gesprek.
Ik was net bezig met mijn tweewekelijkse zelfopgelegde taak: de ramen zemen.
Man en kind wilden met me praten.
“Mamma, waarom ga je niet weer een baan zoeken?
Vroeger was je zo leuk en blij.”
Ze aarzelde:” En nu ben je kattig. Zo vind ik je niet meer lief.”
Mijn man deed ook een duit in het zakje. ” Schat, laten we een schoonmaakster nemen en ga jij lekker weer werken.
Iedereen blij.
Een au pair is ook geen slecht idee.”
Mijn kind knikte enthousiast.
Ik voelde me beledigd.
Maar ook opgelucht.
Uiteindelijk heb ik hun dringende advies opgevolgd.
En iedereen was weer gelukkig…
Het beste wat je als moeder voor je kinderen kunt doen, is jezelf gelukkig maken.
Dat werkt duizendmaal beter dan zo je best te doen hen gelukkig te maken.
Als jij nou laat zien hoe jij jezelf gelukkig houdt, kunnen zij van jou jou leren hoe je dat doet en zichzelf gelukkig maken.
Twee vliegen in een klap.
Als mijn moeder gelukkig was geweest, zou ik niet zo´n rot jeugd hebben gehad.
Dus ik had het kunnen weten…
Zijn je kids het je waard om in jezelf te investeren?
Is je relatie dat waard?
Ben jij het waard?
Ja toch?!
Ga op zoek naar wat je gelukkig maakt!
Ga op zoek naar wat het doet waaien in je hart.
Zoek die kracht, die innerlijke vrede, dat geluk dat IN JE leeft maar onder het stof zit.
Je kinderen ( en partner) zullen je daarvoor dankbaar zijn.
Ik wil je daar graag bij helpen.
——–
Dit schreef Petri Zandijk me als aanbeveling
Blijf je tegen dezelfde dingen aanlopen in je werk, maar voel je diep van binnen dat het anders moet kunnen?
En dat je het ook anders WILT?
Omdat er zó veel meer in je zit dan er nu uitkomt en je pas echt gelukkig zou zijn als je je ten volle kunt ontplooien?
Boek dan vooral géén nieuwe vakantie, maar een reis naar binnen, bij Jessica.
Ik kan haar van harte (en vanuit mijn hart) aanbevelen.
Jessica heeft als geen ander de kennis en ervaring om je naar je persoonlijke bestemming te brengen.
Ze heeft ècht interesse in jou, je doelen en wat je hindert om die te kunnen bereiken.
Ze is stevig en mild tegelijk en laat er geen gras over groeien.
Je moet direct aan de slag, maar niet zonder haar persoonlijke steun en begeleiding.
Ze is er voor je.
En dat is precies wat je nodig hebt!
Geen mooie verkooppraatjes, maar what you see is what you get.
En wat je krijgt, is misschien wel meer dan je hoopt of verwacht.
Ik ben sinds 2 weken gestart met Jessica’s workshops en pluk daar nu al de vruchten van.
Jessica heeft mij over een dood punt heen geholpen en mijn trein weer aan het rijden gekregen.
Met inzichten die ik maar wat graag eerder in mijn leven had gehad, maar waarvoor het nooit te laat is.
Als je het wilt èn gemotiveerd bent, dan helpt Jessica je gegarandeerd verder.
De reis met haar naar binnen brengt je naar de mooiste bestemming. Daar kan geen vakantie tegenop! “
——–
Niemand vond me aardig
Mijn moeder vond me een egoïst.
Mijn vader was dood.
Mijn stiefvader vond me een weerzinwekkend kind.
De kinderen op school voelden feilloos mijn behoeftigheid aan en gingen me pesten.
Zooooo verschrikkelijk graag wilde ik dat “ze” me aardig vonden.
Daarvoor wrong ik me in alle bochten.
Het lukte me niet.
Niemand vond me aardig .
Ik snakte ernaar.
Daarom werd ik heel “lief” en behulpzaam.
Daarom ging ik heel hoge cijfers op school halen.
Daarom kocht ik van mijn karige zakgeld snoepjes om op school uit te delen.
Het hielp niet .
Niets hielp om aardig te worden gevonden.
Ik was een slim kind en ontwikkelde strategieën.
Ik ontdekte dat een grote mond hebben en van me af meppen, wel eenzaam maakte maar effectief was.
En eenzaam was ik toch al.
De strategie van heel goed op school zijn, hield ik erin.
Als enige uit een klas van 52 kinderen ging ik naar het Gymnasium en daarna naar de Universiteit.
Ik ontdekte nog een goedwerkende strategie: ZIELIG zijn.
Ik deed net of ik doodging van de buikpijn, maakte mijn ouders radeloos en mijn prima blindedarm werd er uit gehaald.
Dat leverde weken aandacht op.
Zo improviseerde ik er op los.
Een ongeluk op de brommer leverde me een jaar lang aandacht in het ziekenhuis op.
Ik kon dat flink uitsmeren daarna, door nog pijn te hebben en mank te lopen.
Natuurlijk was ik me daarvan allemaal niet bewust.
Nu wel.
Als je je niet BEWUST wordt van je strategieën uit je jeugd, blijf je ze levenslang gebruiken.
Terwijl ze allang niet meer effectief zijn.
Integendeel.
Je hebt er alleen maar last van en ze saboteren je.
Ik help je je strategieën boven water te halen en te zien of je ze nog steeds wilt toepassen.
Want wat vroeger effectief was, hoeft dat nu niet meer te zijn.
——–
Je kunt alleen geven wat je zelf hebt
Ben jij een manager?
Dan ben je een leider in je organisatie.
Tenzij je mindset je verhindert een echte leider te zijn.
Wil je die echte inspirerende leider worden?
Wil je iemand worden die anderen kan inspireren dat het onmogelijke mogelijk is, dat het ondenkbare kan worden bereikt?
Dan moet je stevig in je schoenen staan.
Dan moet je tegen een stootje kunnen.
Dan heb je innerlijke zekerheid nodig.
Niet een vernisje van zelfvertrouwen dat bij het minste geringste afbladdert.
Dan sta je op voor je mensen, dan leid je door te zijn wie je bent, als voorbeeld en dan creëer je een omgeving waarin iedereen kan gedijen.
Wil je zo iemand zijn?
——–
Of heb jij liever een capucinno?
Het kan mij geen klap schelen of er cappuccino is, een fitness ruimte of een notenhouten bureau.
Ik wil wel een CEO die mijn voorstellen serieus neemt, op tijd naar huis gaat, gelazer van mannen op de werkplek niet tolereert, die me ¨s avonds en in het weekend met rust laat, me kans geeft me te ontwikkelen en te groeien en als iemand zijn been breekt in het ziekenhuis langs gaat.
Is dat teveel gevraagd?
Of heb jij liever een cappuccino?
——–
Hemel en hel
Toen Suus bij de hemelpoort aankwam kreeg ze een rondleiding van een mooie sexy engel.
“Kijk, Suus, dit is de eetzaal van de hel.
Niet slecht, hè?
De enige regel is dat goede tafelmanieren in acht worden genomen.
Daar houden we van.
Dus geen gesmak en met mes, vork en lepel eten.”
De engel glimlachte.
Suus zag prachtig gedekte tafels vol verrukkelijk eten, fraai servies, kaarsen en bloemen op tafel.
Het water liep haar in de mond.
Die hel viel nog wel mee.
Toch zag ze tot op het bot vermagerde mensen nors voor zich uit staren.
Iemand probeerde een idioot lange lepel in zijn mond te stoppen. Vergeefs.
Hij kwakte hem op tafel, het eten spatte rond.
Niemand reageerde.
Het bestek was te lang was om in je mond te steken, vreemd.
Vragend keek ze de engel aan.
God, wat was hij mooi.
Peter- zo heette de engel, hij had zich inmiddels voorgesteld-, haalde zijn schouders op.
“Kom” zei hij: “Nu laat ik je de hemel zien.”
In een volgend vertrek trof ze weer zo´n prachtig gedekte tafel aan, vol met heerlijk eten.
Het was er gezellig en rumoerig.
Mensen lachten en voerden gesprekken.
En weer diezelfde lange lepels.
Toen zag ze hoe ze aten.
Ze voerden elkaar…
We scheppen zelf onze eigen hel hier op aarde.
Of hemel.
Kies maar.
——–
WAARSCHUWING!
Wees bedacht op symptomen van innerlijke vrede.
Een toenemend aantal van ons is inmiddels al in contact gekomen met innerlijke vrede.
Ik sluit niet uit dat dit op langere termijn epidemische vormen gaat aannemen.
Dit zou een serieuze bedreiging kunnen vormen voor wat tot nu toe een tamelijk stabiele toestand van conflict in de wereld is.
Daarom vraag ik je alert te zijn op deze belangrijkste symptomen:
1. Een neiging om spontaan te denken en te handelen in plaats vanuit angsten gebaseerd op ervaringen uit het verleden.
2. Een onmiskenbaar vermogen om van elke moment te genieten.
3. Een verlies aan interesse om over andere mensen te oordelen.
4. Een verlies aan interesse om de handelingen van an deren te interpreteren.
5. Een verlies aan interesse in conflicten.
6. Veelvuldige lachaanvallen.
7. Warme gevoelens van verbondenheid met anderen en de natuur.
Een zeer ernstig symptoom waarop ik je dringend aanraad extra alert te zijn is een toenemend onvermogen om je zorgen te maken.
——-
Ik heb geen tijd me te haasten.
Vele jaren heb ik van kick naar kick geleefd.
Altijd druk.
Altijd bezig.
Geen tijd echt te luisteren.
Geen tijd te voelen.
Geen tijd me af te vragen of ik uiteindelijk wel goed bezig was.
Geen tijd me af te vragen of ik gelukkig was.
Geen tijd me af te vragen of ik echt tijd en aandacht had voor de mensen met wie ik werkte.
Dan kun je geen goede leider zijn.
Hoe staat dat bij jou?
Hoe komt het dat je altijd haast hebt?
Hoe komt het dat je altijd bezig bent en geen minuut stil kunt zitten en niet doen?
Hoe komt het dat je meteen als het even rustig is, weer wat verzint om te gaan doen?
Je hebt geen tijd je te haasten.
Dan mis je het NU.
Dan mis je die glimlach en die frons.
Dan kun je geen goede leider zijn.
Dan kun je niet liefdevol aanwezig zijn.
Niet luisteren en kijken.
Je hebt geen tijd je te haasten.
In haast neem je slechte beslissingen.
Dan kun je geen goede leider zijn.
Als je altijd maar door dendert, mis je nieuwe kansen en ervaringen.
Je ziet ze niet eens.
Je leven is te mooi om er zo haastig doorheen te gaan.
In je haast mis je alles wat echt belangrijk is.
Dan kun je geen goede leider zijn.
Hou op je te haasten.
Vertraag.
——–
Ik kreeg hartkloppingen en pukkels van haar
Iedereen vond haar aardig.
Ik niet.
Ik kreeg rode pukkels van haar.
En hartkloppingen.
Ik vond haar stinkend vervelend.
Eigenwijs, oppervlakkig, altijd maar het hoogste woord.
Als een bulldozer ging ze over andermans gevoelens heen.
Vond ik.
Het werd zo erg dat ik besloot niet meer aan dat leuke groepje waar ik haar steeds tegenkwam mee te doen.
De flits van inzicht kwam toen ik aan het mediteren was.
Voor mij is dat simpelweg even stilzitten en NIET doen.
Dat doe ik stelselmatig elke dag tien minuten.
Super nuttig en fijn.
Opeens wist ik het!
ZE DEED ME AAN MIJN MOEDER DENKEN.
Telkens weer deed ze me aan mijn moeder denken.
In mijn geval was dat niet fijn.
En dat niet alleen, ik zag trekken in haar die ik in mezelf (en mijn moeder?) afwees.
Dus toch nog onopgeruimde business…
Ik heb Liesbeth uitgenodigd voor een wijntje en alles aan haar uitgelegd.
Ze snapte me en voelde zich niet beledigd.
We zijn zelfs vriendinnen geworden, Liesbeth en ik.
Mensen die je ergeren, waar jij je aan irriteert zijn vaak je beste leermeesters!
Als je in die spiegel durft te kijken…
——–
We creëren demonen die niet bestaan
Ik was een hotemetoot en kreeg veel complimenten, zelfs bewondering.
Dan moet je je toch goed voelen?
Nee, want ik geloofde de complimenten niet.
Het gleed langs me heen, ik kon het niet binnen halen.
Want mijn zelfbeeld zag er heel anders uit.
Ik vond mezelf waardeloos en was constant bang door de mand te vallen.
Zowel in mijn werk als in mijn privé leven.
Het was een SOEPZOOI.
Dat wat je gelooft is waar voor je.
Je geeft het macht doordat je er in gelooft.
En dan maakt het helemaal niet uit wat anderen tegen je zeggen.
Herken je dit?
Gelukkig werd ik me op een gegeven moment BEWUST van deze steeds terugkerende gedachten en ging ze met behulp van een goede coach onderzoeken.
Het was niet gemakkelijk mijn oude vertrouwde ideeën over mezelf op te geven.
Maar WOWW, wat ben ik er gelukkig van geworden om niet meer door die “breinblubber” lastig te worden gevallen!
——–
Het gaat om mensen.
Jessica, het gaat om mensen, zei ik hardop tegen mezelf als ik weer tegen de bergen dossiers zat aan te hikken.
Die wetgeving, die wijzigingen erop, die rapporten, dat budget, alles gaat over mensen.
Ze kunnen een wereld van verschil maken voor die Griekse boer, die Nederlandse vrouw, die Franse kruidenier.
Om dat niet te vergeten had ik een paar foto´s op mijn bureau in Straatsburg staan.
Die lieve vrouw in Nicaragua die mijn petje had afgetroggeld was er een van.
Elk jaar probeerde ik een week tijd vrij te maken om ergens ter wereld waar de democratie bevochten moest worden, waarnemer bij de verkiezingen te zijn.
Zo kon ik ook van “gewone” mensen leren over de noodzakelijke ontwikkelingshulp ter plaatse van de EU
Door die grote kaart om mijn nek met “waarnemer” kwamen de mensen naar me toe om hulp te vragen en over hun problemen te vertellen.
Vaak werd ik thuis uitgenodigd.
Het is wrang: maar hoe armer, hoe gastvrijer.
Ik leerde niet te zeggen dat ik iets mooi vond, want dan werd het onmiddellijk in mijn armen geduwd als cadeau.
Geld wilden ze niet, soms verstopte ik wat biljetten onder kussens of in een pan.
Ik leerde van hen meer dan in de vergaderingen.
Over het ziekenhuisje of schooltje dat 3 dagen lopen was of over een stembureau dat opeens gesloten werd.
Ik denk dat het Europese petje nog steeds gedragen wordt, misschien door haar kleindochter.
Ken jij een beroep of functie dat/die uiteindelijk niet over mensen gaat?
——–
Elke week moet ik taartjes eten met mijn schoonmoeder
Heb jij dat ook?
Al die verplichtingen waar je als een berg tegenop ziet?
Mijn hele leven “moet” ik van alles.
Ik moet dinertjes geven van liefst 4 gangen. Met gepoetst zilver en een mooi gestreken tafelkleed.
Ik moet het allerleukste verjaarspartijtje geven.
Ik moet pannenkoeken bakken op school ( ik haat dat!).
Ik moet geduldig zijn, empathisch, zorgzaam, er altijd leuk en verzorgd uitzien, een gezellig en opgeruimd huis hebben dat nog schoon is ook.
En dan nog mijn werk.
Daar mogen ze thuis geen last van hebben.
Het sokkenmandje moet gevuld zijn.
Ik mag niet moe zijn en moet leuke verhalen vertellen en geen ellende.
“Je wil zelf toch zo graag werken? Nou dan!”, zeg ik tegen mezelf in mijn hoofd.
Ik moet een leuke vriendin zijn, sporten, belezen zijn zodat ik gezellig en interessant mee kan praten, een partner zijn die mooie lingerie draagt en altijd aantrekkelijk is ,een lieve dochter die ruim de tijd neemt om langs te komen, een fijne schoondochter.
En vul jij maar in wat je allemaal nog meer moet…
MOET DAT ALLEMAAL ECHT?
VAN WIE DAN?
VAN JEZELF!
Die enorme druk leg je jezelf op!
Ga eens opruiming houden!
Ik heb mijn schoonmoeder gevraagd of we onze taartjes samen eens in de maand zouden gaan eten.
Ze knikte opgelucht: “Eerlijk gezegd, nu je het vraagt, is het wel heel vaak.
Maar ik durfde niets te zeggen, omdat ik dacht dat jij dat heel graag wilde.”
Ik heb mijn partner verteld dat mijn werk lang niet altijd zo leuk was als ik het deed voorkomen.
Hij knikte opgelucht:” Fijn, schat, ik durfde zelf ook niet meer mijn ellende op tafel te leggen, omdat jij altijd zo positief bent.”
Ik praatte met de vrienden en zei:” Kunnen we die etentjes wat simpeler maken?”
Ze knikten opgelucht. “Ik word altijd benauwd na weer zo´n perfect dinertje bij jou en word al zenuwachtig bij het idee dat ik jullie terug moet vragen en ook zulke mooie dingen op tafel moet zetten.”
O ja, we hebben ook afspraken gemaakt over de verjaarspartijtjes en ik bak geen pannenkoeken meer.
Ik hoef niet meer perfect te zijn.
Wat een opluchting!
——–
ONZE GROOTSTE ANGST IS NIET DAT WE NIET GOED GENOEG ZIJN.
Onze grootste angst is dat we over een grenzeloze macht beschikken.
We zijn vooral bang voor het licht in ons en niet zozeer voor de duisternis.
We vragen ons af: wie ben ik om zo briljant, knap, getalenteerd en geweldig te zijn?
Eigenlijk zouden we onszelf de vraag moeten stellen; waarom zou ik dat niet zijn?
Jij bent een kind van God.
Jezelf kleineren is nergens goed voor.
Het is helemaal niet verlicht om jezelf kleiner te maken dan je bent, zodat andere mensen zich niet onzeker hoeven te voelen in jouw aanwezigheid.
Het is de bedoeling dat we allemaal stralen, zoals kinderen dat ook doen.
We zijn geboren om de glorie van God, die in ons innerlijk huist, zichtbaar te maken.
De glorie van God huist niet in enkelen van ons, maar in iedereen.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
Als we onszelf bevrijden van onze angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch andere mensen.
————————————————–
PS Deze tekst sprak Nelson Mandela uit bij zijn inauguratie.
Wist je dat deze prachtige tekst uit “Een Cursus in Wonderen ” komt? Marianne Williamson had erover geschreven in haar boek” Terugkeer van liefde” en Nelson had dit uitgekozen.
Ik lees al 22 jaar elke dag in “een Cursus in Wonderen.”
Begin er niet “zomaar” aan, dan lukt het niet.
Contacteer mij, dan leg ik je uit hoe je dat het beste aan kunt pakken.
Dat boek heeft mijn leven veranderd!
——–
Laat je niet kleineren en in een hoekje stoppen.
De adviezen van (business)coaches ken je nu wel.
Misschien heb je al een traject gevolgd.
Goede voornemens te over…
Maar wat als je die adviezen wel rationeel in je hoofd begrijpt, maar het lukt je niet ze door te zetten?
Wat als je smoezen maakt: “over een jaar, ik ben nog niet goed genoeg, de kids hebben me nodig. de bedrijfscultuur hier bevalt me niet.”
Wat als je constant op je tenen loopt om maar te bewijzen dat je al die ballen in de lucht kunt houden?
Wat als je bang bent om door de mand te vallen en daarom op je oude vertrouwde plekje blijft en je nek niet uitsteekt?
Kun je eerlijk tegen jezelf zijn?
Kun je toegeven aan jezelf dat je “van binnen nog niet op orde bent” ,dat je nog niet echt in jezelf gelooft, niet voldoende eigenliefde hebt.
Zodat angst je tegenhoud je goede voornemens in daden om te zetten.
En veel en veel belangrijker: Kun je aan jezelf toegeven dat je niet echt gelukkig bent?
Of geef je de schuld aan je omgeving, je partner, aan de houding van mannen en bitchy vrouwen?
Als je eerlijke antwoord JA is, -en daarvoor moet je jezelf echt eerlijk recht aankijken-, dan is het tijd in jezelf te investeren!
Als jij van binnenuit sterk bent, verbonden met jezelf en overtuigd van je waarde, dan ligt de wereld aan je voeten!.
Dan ben je de rest van je leven gelukkig, ongeacht de omstandigheden.
Dan gaat het vanzelf en heb je al die adviezen niet meer nodig.
Ik heb een prachtig aanbod voor jou.
Ik bied je een halfjaar traject aan of een jaartraject.
Daarin krijg je een supermooie online training, die je kunt doen wanneer en waar je wilt.
Daarmee heb ik al meer dan 1000 cliënten gelukkig gemaakt.
Ik begeleid je het hele/halve jaar met 1 op 1 coaching.
En als klap op de vuurpijl krijg je een all in week aangeboden op mijn Spaanse centrum Atalanta!
Met eigen kamer+ badkamer, zwembad, sauna, massages, excursies naar zee en bergen, privé kok en alle lessen die je maar wilt.
Verdieping maar ook yoga, meditatie en coaching.
Laten we eens overleggen!
——–
Wil en kun jij een inspirerende leider zijn?
1. Blijf je kalm in stress volle situaties?
2. Laat je je altijd als mens zien?
3. Luister je?
4. Ben je veerkrachtig?
5. Ben je integer?
6. Heb je oog voor talent en help je dat te ontwikkelen?
Aspireer jij een leider te worden en wil je daartoe je kwaliteiten nog verder ontwikkelen?
——–
Los jij dit raadsel op?
Er zitten NEGEN vogels op een dak in stad A.
Ze houden een korte vergadering onder leiding van de oudste en nemen zich unaniem voor gezamenlijk naar een ander dak in stad B, op 12 kilometer afstand, te vliegen.
Vraag: hoeveel vogels zitten er tien minuten later op het dak in stad A?
HET ANTWOORD IS…. NEGEN!!!
ZE NEMEN ZICH VOOR NAAR DAK B TE VLIEGEN.
MAAR…NET ALS JIJ EN IK VOEREN ZE EEN VOORNEMEN VAAK NIET UIT. DIT KEER OOK NIET.
Moraal van dit verhaal: een voornemen is nog geen besluit. Een besluit voer je uit. Een voornemen blijft vaak hangen in goede voornemens. Dus DE VOGELS (EN JIJ?zitten nog rustig op hun oude vertrouwde dak met gaten, bovendien is het er ´s zomers erg heet en ´s winters heel koud. En vijanden pesten ze…
Maar ja, het is best eng iets nieuws te doen.
Van het oude vertrouwde weten ze tenminste hoe het is, hoe vervelend ook.
Dus blijven ze hangen in voornemens.
Jij niet he?
——–
De Nederlandse vrouwenmaffia
Wist je dat je, als getrouwde werkende vrouw die werkloos werd, in Nederland na een half jaar GEEN CENT meer kreeg “omdat je een man had”?
Denk je eens in!
Je hebt 30 jaar gewerkt, netjes alle belastingen en premies betaald net als een mens, pardon een man.
En na een half jaar ben je totaal financieel afhankelijk…
Zo was het nog in ons goede vaderland 34 jaar geleden.
Lange jaren heb ik met Hedy d´Ancona en Hanja May Weggen samengewerkt in het Europees Parlement om aan dit soort toestanden een eind te maken.
Gedurende mijn 1e mandaat als Europarlementariër waren we alle drie woordvoerder voor sociaal beleid en vrouwenrechten.
Er was veel te doen voor vrouwen.
Hoe ik ook “mijn” liberale mannen in de Europese fractie probeerde te interesseren en riep :”Man, vrouwen zijn de helft van je kiezers, je bent suf je niet bezig te houden met vrouwenrechten”, ze haalden hun schouders op, deden een plas of lazen de krant.
“Jessica, doe jij het maar, natuurlijk moeten wij als liberalen gelijke rechten steunen.”
Omdat ik me ook had bewezen in “serieuze” onderwerpen als economisch en financieel beleid en ik daarin door hen was goedgekeurd, vertrouwden ze me.
In de plenaire zaal volgden ze braaf mijn stemlijsten -die ik waar mogelijk met Hedy had afgestemd.
Zo kwamen we, met nog wat ijverig lobbyen bij andere fracties, bijna altijd aan een meerderheid.
Hanja kon lang niet altijd meedoen.
De Europese christen- democratische fractie was doordrenkt met conservatieve mannen en vrouwen, zoals de Britse en Oostenrijkse parlementsleden.
Zij hadden een traditionele rolverdeling hoog in het vaandel.
Otto van Habsburg zei trots in de plenaire: “Het moet zo blijven dat de man het brood verdient en de vrouw het smeert.”
Tja, met zulke mensen had ze maar te dealen.
Het waren mooie, dierbare momenten als we weer eerlijke wetgeving tot stand hadden gebracht.
Ja, ook de gelijke behandeling in de sociale zekerheid is er doorgekomen.
———
En nu ben ik het spuugzat!
Karin was een stuk zekerder over zichzelf en zei nog wat aarzelend: “Tegenwoordig mag ik mezelf wel, vroeger was ik mijn eigen vijand.”
Ze was een week op mijn Spaanse centrum.
Dit was de afsluiting van een bij mij gevolgd halfjaar traject
Haar doel was haar innerlijke zekerheid terug te vinden en een bloeiende carrière op te zetten.
Ze schudde haar korte koppie met mooi bruin haar met lichtjes erin: “Maar, Jessica, ik ben er nog niet.”
Ik zei niets.
Even stonden we in een stille omhelzing.
Die dag gingen we naar mijn mooie wilde plek in de bergen, we wandelden, deden yoga, lachten, leerden elkaar beter kennen.
Weer thuis, maakte Huib, mijn super kok, een heerlijke maaltijd op het buitenterras.
Karin werd steeds stiller.
Opeens duwde ze met kracht haar stoel naar achter en stond op.
Het schrille geschraap van de stoel over de tegels overstemde het geroezemoes van de gesprekken en het geluid van de krekels.
Het werd magisch stil.
Iedereen keek naar haar, hoe ze daar stond, rechtop en met flikkerende ogen.
“Weten jullie,” zei ze met krachtige stem, “Ik ben precies goed zoals ik ben.”
Ze haalde diep adem, bracht haar linkerhand naar haar hoofd en trok met een ruk het pruikje van haar hoofd.
“Dit ding heb ik 32 jaar gedragen, dag en nacht.
Het is mooi geweest.
Nu ben ik het spuugzat!
Ik mag zijn wie ik ben, van binnen en van buiten.”
Een paar maanden later solliciteerde ze op een mooie nieuwe baan en kreeg de baan.
Toeval?
——–
De toekomst is aan diegenen die blijven leren
Wat heb ik veel fouten gemaakt!
Ik had het superdruk met mijn werk. Vond ik.
Ik had geen tijd om bij te leren, laat staan aan persoonlijke ontwikkeling te “doen.” Vond ik.
Mijn team?
Geen kans voor bijleren.
Werken, mij ondersteunen.
Geen tijd voor “flauwekul.”
Wat was dat kortzichtige korte termijn planning.
Als je denkt alles al te weten wordt je op den duur een gevangene van een wereld die niet meer bestaat.
Als jij persoonlijk niet groeit en je hebt geen zin om iets nieuws (over jezelf) te ontdekken, is het misschien tijd voor een portie “soul searching”
Net zoals je je spieren traint met fysieke inspanning , groeien de zenuwcellen in je brein met mentale training.
En deze neuronen ontwikkelen een grotere verbinding en voelsprieten voor saamhorigheid en empathie.
Daarom blijven succesvolle vrouwen open voor nieuwe inzichten en ontdekkingen.
En nemen en geven ze tijd voor persoonlijke ontwikkeling.
Ze weten dat, hoe hoog hun kennisniveau ook is, er altijd meer te ontdekken valt.
En ze geven hun team alle kansen om bij te leren.
Het gevolg is ook dat mensen na een paar jaar niet vertrekken.
Juist omdat ze die kansen krijgen.
Niet gek in deze tijd van personeelsschaarste.
De groei van het bedrijf hangt af van de groei van de leider en zijn/haar team.
Als jouw organisatie stagneert, is er een behoorlijke kans dat het bedrijf opereert in een wereld die niet meer bestaat.
Echte leiders zien het belang van constante ontwikkeling. verhogen de motivatie en gedrevenheid van iedereen om hen heen.
Daarom is het goed je af te vragen, juist in goede tijden:” Waar kan ik verbetering aanbrengen, wat kan ik veranderen, wat kan ik bijleren, hoe kan ik mezelf verder ontwikkelen.”
Als je dat niet doet, of je blijft hetzelfde steeds opnieuw op dezelfde manier doen, blijf je dezelfde persoon.
En dezelfde blijven betekent achteruitgang…
——–
Fake it till you make it
Je bent precies goed zoals je bent.
Als je dat (nog) niet gelooft, neem dan vandaag een kleine stap en zie wat er gebeurt.
Sta op en laat jezelf zien.
DURF.
Zeg en doe wat je hart je ingeeft.
Negeer even die kwek in je hoofd die het altijd beter weet.
Laat 1 keer vandaag je authentieke zelf zien en zie wat er gebeurt.
Doe je het?
Ja he?
——–
Verandering kan heel angstaanjagend zijn
We houden van het oude, vertrouwde.
Dat kan heel ver gaan.
Waarom koos ik een man die agressief was en me uiteindelijk sloeg?
Omdat ik dat van huis uit gewend was, ik zocht het vertrouwde…
Pas toen ik dat doorkreeg kon ik veranderen.
Een van de voordelen van verandering is dat het je een kans geeft de toekomst die je echt wilt te gaan bouwen.
Als verandering zich aandient: stop bang te zijn voor wat verkeerd kan gaan en wordt enthousiast over wat goed kan gaan!
——–
TOEN IK ALS LEIDER WERD VERKOZEN, KREEG IK DE FANTASTISCHE KANS OM DE LEVENS VAN VELEN TE BEÏNVLOEDEN.
Ik nam die taak niet licht op
Ik deed mijn uiterste best.
Maar met de kennis en ervaring van nu had ik het veel beter kunnen doen.
En ik had veel gelukkiger kunnen zijn.
Die kennis en ervaring draag ik graag over aan jou, als toekomstige leider.
Zodat je ego je niet meer in de weg zit.
Zodat je niet mijn stress hoeft te hebben.
Zodat de eisen die je aan jezelf en anderen stelt eerlijk en realistisch zijn.
ZODAT JE KANSEN GEEFT OM KANSEN TE NEMEN.
——–
Je kunt gelukkig zijn
Niet als in: “Mijn leven is wel oké”.
En: Je kunt niet alles hebben.”
Of:” Vergeleken met anderen heb ik het best goed.”
Niet als gelukkig volgens de normen van onze maatschappij.
Nee, gelukkig als in: verrukt -je- bed -uitspringen- op- weg- naar- weer- een- heerlijke- dag.
Als je nou je hoofd schudt van ” dat is niet voor mij weggelegd” noem ik dat BULLSHIT.
Dat leven is bereikbaar voor jou.
Je hoeft je “alleen maar” weer te verbinden met wie je werkelijk bent.
Nee? Vind je dat eng, veranderen, risico´s nemen, afgaan van je vertrouwde paden, investeren in jezelf met tijd, energie en geld?
Ben je tevreden met af en toe een glimp van hoe het had kunnen zijn?
Geen punt, ik respecteer jouw mening en misschien is het nog te vroeg.
Maar wil je echt veranderen, transformeren en gelukkig zijn?
Ongeacht de omstandigheden?
Je hebt misschien al veel zelfhulpboeken gelezen en misschien wel coaching gehad.
Heb je al die adviezen in de praktijk gebracht?
Zoals “leef je eigen leven en niet dat van iemand anders.”
Weten en niet doen komt op hetzelfde neer als niet weten.
Toch?
Ik breng, ALS JOUW COACH EN MENTOR, al die adviezen en slogans terug naar de basisbeginselen en laat je zien hoe die je helpen je authentieke zelf terug te vinden.
En ik help je ze ook in de dagelijkse praktijk van je leven toe te passen.
Met inzichten, eenvoud, motivatie.
Ik schud je uit je onverschilligheid en onzekerheid.
En ik zorg met toewijding en discipline dat het je dit keer wel lukt om je uitdagingen recht in de ogen te kijken.
En ze te overwinnen met strategieën die voor jou werken.
Geloof in jezelf is de sleutel naar een gelukkig en succesvol leven.
YOUR LIFE DOESN´T HAVE TO SUCK!
PS Als je alleen maar lief op je rug geklopt wilt worden, ben ik niets voor jou.
Als je wilt leren hoe jezelf kunt transformeren in een blij ei, een gelukkig mens, moeder, leider, partner, collega, moet je bij mij zijn.
——–
Zo ben ik op aarde gekomen.
Met dit lichaam.
Als in een auto.
Aan het stuur zit de taxichauffeur.
Mijn ego.
Mijn persoonlijkheid.
Hij weet het altijd beter, is corrupt en doet precies waar hij zin in heeft.
Hij luistert niet en kletst maar door.
Ik ben niet alleen.
Op de achterbank zit de passagier.
Mijn hogere Zelf.
Hij is de eigenaar van de auto en bekijkt mijn leven, het gedoe.
Hij kijkt mild en oordeelt niet.
De passagier heeft mededogen en kent geen grieven.
Hij ziet het licht in mij.
Hij is het licht.
Ik moet stil worden.
Heel stil en luisteren.
Wees stil, Jessica, wees stil
—-————————————-
PS Dit is de proloog uit mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis.”
Als je stil bent en luistert, vind je je passagier,
Degene die je werkelijk bent.
En dat is niet dat kwekkende stemmetje in je hoofd.
ALS JE DIE VINDT, KUN JE HET HELE LEVEN AAN ALS EEN GELUKKIG MENS.
——–
Wat een oude kop
Ja, hallo, ik ben al jaren de jongste niet meer.
Maar ik wil niet dat je dat teveel ziet
Maar… zeggen “ze”: Rimpels geven je gezicht expressie en…..
Ammehoela.
Ik wil geen oud hoofd vol groeven en een kippen nekje.
En die handen…
En die armen….
Ik ben van binnen zo jong als wat, maar dat gezicht in de spiegel past er van geen kant bij.
Vind ik.
Maar… zeggen “ze”: Je bent zo jong of oud als je je voelt.
Wie zegt dat?
Oude mensen toch?
Volgende week komt Renée van der Heide een fotoreportage maken.
Ze gaat niet retoucheren.
Daar begin ik niet aan, dat heb ik zo besloten en Renée is het ermee eens.
Toch, Renée?
Jullie krijgen het echte plaatje.
Snap je dat ik best een beetje zenuwachtig ben?
PS Vorig jaar moest ik nieuwe pasfoto´s maken.
Ik geef toe: Ik ben ijdel.
Dus toen ik de foto´s zag, begon ik verschrikt te gillen.
Weet je wat mijn vriendin zei die er bij was in de fotozaak?
IK ZOU MAAR BLIJ ZIJN MET DIE FOTO´S.
VOLGEND JAAR ZOU JE WILLEN DAT JE ER ZO UITZAG.
PS Hoe ga jij om met van buiten ouder worden?
Heeft je uiterlijk ook consequenties voor je carrière?
Moeten we dan aan de botox en fillers?
———
Wat je ziet in de ander zie je in jezelf.
Zoals je de ander behandelt, zo behandel je jezelf.
Als je je focus verlegt naar het goede en mooie in de ander, zie je ook het goede en mooie in jezelf.
Dat is de beste manier om tevreden en gelukkig te worden met jezelf.
Dat is tenminste mijn ervaring.
Ben je het daarmee eens of oneens?
——–
Ik kan niet altijd aardig zijn
Maar ik kan altijd stil zijn.
Ik word niet boos. Ik word afstandelijk.
Vrede hebben is beter dan een punt bewijzen.
Ik hoef geen ruzie te winnen van iemand die denkt altijd gelijk te hebben.
Genieten van alleen zijn is mijn soort geluk.
Het hoeft niet bruisend en luid te zijn.
Ik geniet van rustige momenten alleen en ik geniet van lekker lachen met goede mensen.
Ik hou van het leven. Ik geniet van waar ik vandaag ben en ik hou van waar ik naartoe ga.
Ik heb een kleine vriendenkring die me begrijpt in plaats van in grote kringen te zitten waar ik mezelf elke keer moet verklaren.
Ik hou meer van mensen die me confronteren met pijnlijke waarheden dan me troosten met versierde leugens.
Ik glimlach naar kritiek. Zo leer ik het. Zeg me dat ik het mis heb en je verdient mijn respect.
Ik ben graag met mensen waar ik vals, gek, irrationeel en humeurig kan zijn en ze nog steeds het beste in me zien.
Mensen die van me houden en me accepteren zoals ik ben en nog steeds willen dat ik met hen meegroei.
Het zijn mijn mensen. Ze zijn mijn stam.
——–
Een paar keer heb ik een experiment gedaan met mijn gasten op mijn Spaanse centrum.(Meer dan duizend mensen heb ik in Spanje ontvangen die aan zichzelf wilden werken, hun passies ontdekken en in hun kracht komen. Nu kan dat alleen nog als je eerst aan een traject met coaching hebt meegedaan.)Tegen het einde van de week liet ik iedereen haar/zijn verhaal over het Spaanse avontuur onder vier ogen vertellen aan een derde die er geen seconde bij was geweest.De verhalen werden opgenomen.De laatste avond luisterden we met zijn allen naar de acht verhalen.
Te gek!Het leek of de een in de bush van Brazilië was geweest, de ander op een luxe cruise, nummer drie in een ashram in India.Alle verhalen waren totaal verschillend.Iedereen had mijn centrum, hun kamer, de dagelijkse workshops, de gezamenlijke maaltijden op het buitenterras, de tuin, de excursies naar zee en bergen, de activiteiten, volkomen anders ervaren.Zelfs iets objectiefs als mijn zwembad van 9×4 meter was voor de een een pierenbadje en voor de ander een meer.Er was letterlijk niets in de verhalen dat hetzelfde was.Terwijl ze exact hetzelfde hadden gedaan, dezelfde oefeningen ,dezelfde wandelingen, urenlang elke dag dezelfde woorden en ideeën uit mijn mond gehoord, samen aan tafel gezeten, hetzelfde gegeten, dezelfde gesprekken gevoerd.Logisch toch, denk je nu misschien.
Ja, logisch.Want jij weet vast wel dat je FILTERT wat je ziet en hoort.
Afhankelijk van je gemoedstoestand, je ervaringen, je opvattingen en geloofsovertuigingen.Maar trek dat eens door in de dagelijkse praktijk!Als jij iets vertelt aan een ander, denk je dan dat hij/zij gehoord heeft wat jij zei?
Wat jij bedoelde te zeggen?Nee, hoor.
Die kans is te verwaarlozen.Vraag maar eens feedback.
Vraag maar eens of de ander jou terug wil vertellen wat jij gezegd hebt.Je zult versteld staan en roepen:” Maar dat heb ik helemaal niet gezegd!”Maar gelukkig kunnen we communiceren leren…——–Echt gebeurd
Een van mijn cliënten besloot om een maand lang elke morgen om 830 de eerste die haar kantoor binnenkwam volop haar tijd te geven, naar zijn/haar mening te vragen, ideeën uit te wisselen, in gesprek te gaan, haar waardering te uiten.Ze nam alle tijd.
Binnen 3 dagen stond er een lange rij mensen te wachten.
Maar alleen de eerste kreeg die kans.De vierde dag stond die eerste al om 0630 voor haar deur.
Uiteindelijk hebben de werknemers van hoog tot laag samen een schema opgesteld.Nu, drie jaar later, doet ze het nog steeds elke dag.
“Soms gaan er wel 3 koppen koffie doorheen”, vertelde ze, ” en ze nemen allerlei lekkers mee.”Het bedrijf floreert met gemotiveerde werknemers die altijd bij de baas terecht kunnen.Het is zo simpel te luisteren, uit te wisselen, je waardering te uiten.Toch is het een ongelofelijk motiverend en inspirerend gebaar dat iemands zelfvertrouwen en motivatie sky-high kan opkalefateren!Maak het als leider prioriteit om tijd voor je mensen te nemen, te luisteren, hun commitment en bijdragen te zien en er je waardering over uit te spreken .
En bedank ze!Als je er de tijd voor neemt om je mensen te laten weten dat je ze waardeert, inspireert dat om nog veel meer te doen en een cultuur te creëren waardoor anderen ook zin krijgen zich van hun beste kant te laten zien.
——–
Tijdens Corona hebben we de laatjes opgeruimd. Nu je hoofd nog.
Je hebt vast wel van Marie Kondo gehoord, de Japanse opruim guru.
Ze geef, vind ik tenminste, goede adviezen om je huis te ontdoen van overbodige rommel en spullen.
Ze zegt:” Kijk naar het ding, pak het in je handen -als het klein genoeg is- en vraag jezelf: “Heb ik dit nog nodig, is dit nuttig, doet dit me goed, word ik hier blij van?”
Zo nee, HUP, weg ermee!
Ik leer jou in mijn 6 maanden- of jaartraject om overbodige spullen IN JE HOOFD op te ruimen.
Gedachten die je belemmeren, saboteren, ongelukkig maken.
Gedachten die je verhinderen een plan en je dromen in realiteit om te zetten.
Als je niet bereikt wat je wilt, je schuldig voelt, mistroostig bent, geen nee durft te zeggen, een zorgmuts bent, een perfectionist of een pleaser -en, ja ook dat ene waar jij nu aan denkt!,- is dat een signaal dat het hoog tijd is eindelijk grote schoonmaak in je hoofd te houden.
Ook als je dat allemaal niet bent of hebt (of het je niet bewust bent en hebt weggestopt in je onderbewustzijn) is het handig eens schoon schip te maken.
Want we zeulen allemaal met nutteloze gedachten rond.
Zonder overbodige spullen in je hoofd wordt je helder en opgeruimd.
Je hebt weer lucht en licht.
Je weet weer wat je te doen staat.
Je weet weer waar je van “aangaat.”
Afscheid nemen van overtollige spullen in je hoofd is dé sleutel tot een beter leven.
(Alleen zal de kringloopwinkel die oude gedachten niet willen hebben.
Die kun je aan de straatstenen niet kwijt.)
——–
Komt het door je leider en/of door jezelf?
Veel meer vrouwen dan mannen hebben het gevoel niet over de juiste capaciteiten te beschikken om mee te tellen.
Dit blijkt uit een recent onderzoek van McKinsey.
De huidige tendens is dat dit komt door het leiderschap.
Het leiderschap is niet voldoende empathisch, heeft niet genoeg oog voor het individu, inspireert niet voldoende, coacht en motiveert niet voldoende.
De media staat bol van de artikelen over nieuw leiderschap, Peters, 7 vinkjes.
En als het niet goed gaat is dat de fout van de leider.
We kunnen twee dingen doen:
1. Het moede hoofd buigen en wachten op nieuw leiderschap, bij voorkeur een vrouw ,die wel oog heeft voor jouw kwaliteiten.
Wachten op een leider die de stereotypen, vooroordelen, apenrots gedrag en manipulatie in het bedrijf elimineert.
Dan kun je lang wachten…
2. Jezelf sterk maken van binnenuit.
Dan neem je stereotiep gedrag etc niet meer persoonlijk en kunt er mee omgaan, kunt je grenzen vanuit innerlijke zekerheid aangeven, gaat in gesprek met de leider, kent je talenten en potentieel, maakt authentieke keuzes vanuit je hart.
Ik wil je daar heel graag bij helpen.
Hulp vragen is een teken van kracht.
1000+ vrouwen zijn je voorgegaan.
——–
“Een echte vrouw vindt geld niet belangrijk!
40% van de Nederlandse vrouwen werkt niet in een betaalde baan.
Ik kon mijn oren niet geloven, maar zo is het echt.
70% van de Nederlandse vrouwen tussen 18 en 70 die wel buitenshuis werken, werkt in deeltijd.
Nergens ter wereld wordt dit geëvenaard.
Iedereen weet toch dat meer dan een op de drie huwelijken in echtscheiding eindigt?
Is dat dan altijd de ander die dat overkomt?
De prins op het witte paard galoppeert er vandoor.
Of jij springt van het paard af.
Samenwoners blijven nog minder bij elkaar.
Het is uitgezocht dat vrouwen na een relatiebreuk vaak aan het kortste eind trekken.
Ikzelf bleef van de ene op de andere dag op mijn 26e achter met een huurschuld en mijn kindje van 18 maanden.
Ik had nog nooit gewerkt.
Ik had letterlijk geen cent.
Mijn man zei altijd trots:” Mijn vrouw hoeft niet te werken.”
En:” Als ze geld nodig heeft, hoeft ze het maar te vragen.”
Maar zo is het allang niet meer.
Toch?
Of wel?
Wie weet is mijn beeld gekleurd door eigen ervaringen, maar ik vraag me werkelijk af of over dat besluit voor deeltijdwerk wel goed is nagedacht.
Ga je niet teveel op je gevoel af van dat moment, met die schattige baby in de wieg?
Heb je wel over de financiële consequenties nagedacht?
Is dat besluit misschien op de automatische piloot genomen?
Of onder druk van partner, vriendinnen of omgeving?
Of uit schuldgevoel?
WAS HET ECHT WAT JIJZELF WILDE?
Je verdient minder, een carrière kun je wel schudden, je bouwt geen eigen vermogen op en krijgt een lager pensioen.
Ik snap het echt niet.
Ben ik dan een geldwolf dat ik financiële onafhankelijkheid wil?
Wilde ik dan geen goede moeder zijn?
Alexandra van den Bos vertelde me: “Ik werk fulltime en heb het goed geregeld met mijn 3 kinderen.
Ik voel me alleen schuldig als ik het een keer niet goed geregeld heb.”
Toen mijn man wegging was ik 26 en woonden we in Brussel.
Hij verliet me voor een jongere vrouw:)
In Nederland waren destijds de scholen tussen 1200 en 1400 dicht en kon je kind niet overblijven.
Ja, we zijn een uniek land.
Dus ik bleef in België waar wel goede voorzieningen waren.
Fulltime of niet werken, meer smaken waren er niet.
Als je niet mee de kost verdiende vond je schoonmoeder en de buurt je “een lui konijn dat op de bank zat te breien” (letterlijk!)
Ik vond het verschrikkelijk dat ik niet de hele of halve dag bij mijn kind kon zijn.
Maar ik had geen keuze.
Dus ook geen schuldgevoel.
En…mijn kind vond het verre van verschrikkelijk.
De ontdekking dat ze er geen enkel probleem mee had, vond ik eigenlijk helemaal niet leuk.
Daar ging mijn ego.
Toen ik dat ego even terzijde stelde was ik natuurlijk hartstikke blij dat ze het zo naar haar zin had!
Hoe zit dat met jou?
Ik vermoed dat jij die dit leest- ja. jij!-niet in deeltijd werkt maar zeker weet ik het natuurlijk niet.
PS IK BEN NOG STEEDS VAN PLAN MIJN EX EEN BEDANKBRIEF TE SCHRIJVEN
——–
Omstandigheden wisselen aan de lopende band
Als je je geluk daarvan afhankelijk maakt, ben je nooit gelukkig.
Want er is altijd wel wat mis.
Als het niet op je werk is, is het wel thuis.
Of vice versa.
Het is veel “handiger” je mindset tegenover al die omstandigheden te veranderen.
Het gaat uiteindelijk niet om die omstandigheden ,maar om de manier waarmee je er mee omgaat.
Ik denk dat we dat allemaal in theorie wel weten.
Het gaat om de dagelijkse toepassing in jouw leven.
Dan ga je door het plafond!
——–
Daarvoor zou ik mijn leven geven
Een van mijn bepalendste ontmoetingen was met Yehudi Menuhin, de grootste violist van de 20e Eeuw .
Telkens als ik de foto tegenkom die onze ontmoeting vastlegde is ben ik ontroerd.
Heel af en toe gebeurt het dat je elkaar “herkent” en een onverklaarbare verbondenheid voelt.
Geboren in New York in een Litouws- joods gezin, speelde hij tijdens de Tweede Wereldoorlog vaak voor geallieerde soldaten en in 1945 trad hij samen met Benjamin Britten op voor de bevrijde gevangenen van Bergen-Belsen.
Lang voor ik hem ontmoette had ik al grote bewondering voor zijn ziel doorborende muziek.
Maar ook voor de mens die hij was.
Hij was de eerste joodse musicus die na de Holocaust in Duitsland ging optreden.
“Vergeven is de weg” zei hij.
Volgens hem was de Europese Unie “het grootste vredesproject dat ooit heeft bestaan en zal bestaan.”
Juist in deze dagen denk ik vaak aan die uitspraak terug.
Ook vertelde hij dat hij elke dag aan yoga deed en mediteerde.
“Dit bevrijdt me van mijn fysieke en mentale problemen en brengt me bij mijn ware ik. Ik word er gelukkig van.”
Het is geen toeval dat ik niet veel later opleidingen voor yoga en meditatie ben gaan volgen.
Hij sloot ons gesprek af met een anekdote.
Vlak daarvoor had iemand voor de zoveelste keer tegen hem gezegd:” Ik zou mijn leven geven om zo viool te kunnen spelen.”
Hij had geknikt en geantwoord: “Dat heb ik ook gedaan.”
Een jaar later is deze grote man overleden.
Sindsdien volg ik zonder compromis mijn passies.
——–
Als ik je vraag naar mij te luisteren en je begint mij advies te geven, dan heb je me niet gegeven waarom ik heb gevraagd.
Als ik je vraag naar me te luisteren en jij gaat me vertellen waarom ik niet moet voelen wat ik voel, dan ben je op mijn tenen gaan staan.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij hebt het gevoel dat je alles moet doen om mijn problemen op te lossen, dan heb je mij niet geholpen- hoe gek dat ook mag klinken.
Luister!
Alles wat ik vraag is dat je luistert, niet praat of iets doet, alleen maar hoort wat ik zeg.
Als jij voor mij doet wat ik voor mezelf kan en moet doen, dan draag je alleen bij aan mijn angst en gevoelens van onbekwaamheid.
Maar als je als een simpel feit kunt accepteren dat ik voel wat ik voel, hoe irrationeel dat ook mag zijn, dan kan ik ophouden met je te overtuigen en kan ik een begin maken met het zelf te gaan begrijpen.
Onbegrijpelijke gevoelens zijn zinvol als we begrijpen wat er achter zit.
En als dat helder is geworden, dan zijn de antwoorden volkomen duidelijk en heb ik geen advies meer nodig.
Dus luister asjeblieft alleen maar.
Als je praten wilt, wacht dan even op je beurt, dan zal ik naar jou luisteren.
——–
Vandaag ga ik echt luisteren
Ik heb me dat al zo vaak voorgenomen en altijd loopt het in het honderd.
Steeds betrap ik me er op dat ik ongeduldig zit te wachten tot de ander klaar is met zijn/haar verhaal.
Omdat ik door wat de persoon zegt associaties krijg met verhalen die ik zelf wil vertellen.
Dat moet nu maar eens afgelopen zijn.
En jij?
Wat ga jij oefenen?
——–
Je verspilt letterlijk je adem
Hoe adem je terwijl je dit leest?
Stop even en kijk bewust naar je ademhaling.
Ik wed erom dat je ergens in je borst begint en je schouders omhoog en omlaag gaan.
FOUT!
Tenzij je de verleidelijke mogelijkheid wilt laten liggen om
– je focus en concentratie te verbeteren,
– je creativiteit en productiviteit vrij te maken
– stress, burn-out en angst te voorkomen of te verminderen.
En….er jonger uit te zien.
Weg met botox, gewoon goed ademen.
Zo´n 80% van ons ademt minstens 40.000 keer per dag, bijna altijd door de mond.
VEEL EN VEEL TE VEEL en verkeerd.
Veel beter is het niet meer dan 15 tot 20.000 keer per dag te ademen.
Dieper, langzamer, door de NEUS en met het middenrif.
Als we consequent door de neus gaan ademen fungeert de neus als een filter dat de door het lichaam benodigde zuurstof reguleert.
Als je door je mond ademt ontbreekt dit regel systeem
Ademcoaches en (dure)cursussen springen tevoorschijn.
Prima, maar ik vraag me wel af waarom de westerse mens de recente wetenschappelijke bevestiging zo hard nodig heeft om iets wat zo logisch en effectief is en al vijf eeuwen bekend is, nu pas te gaan toepassen.
——–
DE WERELD DIE JIJ ZIET WEERSPIEGELT JE EIGEN INNERLIJK REFERENTIEKADER.
JE KIJKT VAN BINNEN NAAR BUITEN.
De ideeën, overtuigingen, wensen, behoeften die in ons de overhand hebben bepalen wat wij zien en horen.
Niemand ziet en hoort hetzelfde in dezelfde omstandigheden.
We kijken van binnen naar buiten. en maken de wereld door onze eigen interpretaties tot de waarheid zoals wij die zien.
Ik zag een fascinerende uitzending over Noord Korea op tv.
De mensen daar GELOVEN in hun leiders, zij zijn hun ouders die voor ze zorgen. Dit is door brainwashing tot stand gekomen.
Denk eens na in hoeverre jij gebrainwashed bent. Meestal in je jeugd.
In hoeverre heb jij overtuigingen die je als kind hebt geleerd en waar je nu last van hebt? “Dat kun jij toch niet. Een meisje is lief en zorgt voor iedereen. Doe maar gewoon. Je bent geen knip voor je neus waard. Alleen als je keihard werkt, mag je bestaan.”
Als je geluk hebt gehad kan het zijn: “Jij kunt alles bereiken wat je wilt. Je bent precies goed zoals je bent.”
Deze vaak onbewuste overtuigingen, maken de wereld die jij ziet.
MAAKT DE WERELD DIE JIJ ZIET JE GELUKKIG? Zo ja, gefeliciteerd. Dan ben je ook de Corona tijd goed doorgekomen en roept de situatie in Ukraine je mededogen op , help je waar je kunt maar laat je je niet te neerslaan.
Zo nee, laat je dan helpen om je innerlijk referentiekader te onderzoeken en ballast op te ruimen. Met een geest die ontdaan is van ballast en BREINBLUBBER, zie je een andere vrolijker wereld om je heen. Met kansen voor jou en iedereen. Zelfs als er grote narigheid is, word je niet meer angstig, boos of verbitterd .
JE KUNT GELUKKIG ZIJN.
——–
” Ons vermogen problemen te verzinnen is eindeloos, maar de ruimte voor het ervaren van die problemen is eindig, stelt Floor Rusman in de NRC
Honger en geweld kunnen die ruimte helemaal vullen, en pas in hun afwezigheid grijpen minder levensbedreigende issues als existentiële twijfel, maatschappelijk onrecht en sociaal ongemak hun kans.
Zelfs kleine dilemma’s (wil je een hard of een zacht matras of eitje of: wie nodig je uit op je bruiloft) kunnen dan dringend aanvoelen.
Dat iemand in een schuilkelder er zijn schouders over zal ophalen, doet daar niets aan af.
De oorlog herinnert ons eraan wat voor geluksvogels wij zijn: bijna nergens in de geschiedenis én op de wereld hadden en hebben mensen het zo goed als wij nu in Nederland.
Dit dwingt ons onze gebruikelijke zorgen te relativeren.
Maar relativeren is iets anders dan ontkennen of belachelijk maken.
Doe je dat wel, dan vervreemd je van jezelf.
Je druk maken over wat er speelt in je omgeving is de enige manier om je verbonden te voelen met je leven; dat geldt ook als het gaat om ‘luxeproblemen.’
Hoe futiel die nu ook kunnen aanvoelen, ze doen ertoe.
——–
ALS JE JE MIND WILT ONTDOEN VAN BEPERKENDE EN SABOTERENDE GEDACHTEN, MOET JE ZE EERST OPZOEKEN EN ERKENNEN.
Toen ik ophield de schuld buiten me te leggen en ging investeren in mezelf, kon ik mijn dromen waarmaken.
De sleutel van je gevangenis zit aan de binnenkant!
——–
Hij deed zijn vrouw een proces aan
De Japanner Hachiro was zo ziedend dat hij besloot zijn vrouw voor de rechter te slepen en een fikse schadevergoeding te eisen.
En waarom was hij dan zo kwaad?
Zij had hem bedonderd.
Met een man? Of met een vrouw?
Nee, zij had hem een lelijke dochter gebaard.
Zo lelijk als de nacht.
Nou en?
Kan zij toch niet helpen?
Toch won hij het proces met glans en wimpel.
Laat me dat even uitleggen.
De rechter zei: ” U heeft deze vrouw uitgezocht als toekomstige moeder van uw kind vanwege haar schoonheid.
Het is niet onze taak u daarop te beoordelen.
Het is onze taak te beoordelen of uw klacht gegrond is.
Onze conclusie is dat uw klacht gegrond is en dat uw vrouw u bedrogen heeft”.
Hij zwaaide met bewijsstuk 12.
“Ik heb deze foto’s gezien die u als bewijsmiddel hebt ingediend.
Deze foto’s dateren van 3 jaar voor uw huwelijk met uw eega.”
De rechter huiverde even en legde snel het bewijsmateriaal ondersteboven op tafel.
“Nog nooit in mijn leven heb ik zo´n lelijke vrouw gezien.
Daarbij vergeleken is mijn eigen vrouw een schoonheid en dat zegt heel wat”. ( dit voegde hij tussen neus en lippen toe, schrok van zijn eigen uitspraak en vroeg meteen de stenograaf dit niet op te nemen)
Verlangend keek hij even naar de beeldschone echtgenote en vervolgde zuchtend:” Ik zou graag mijn eigen vrouw naar dezelfde chirurg sturen als waar uw vrouw zich vele malen heeft laten opereren met zulk verbluffend resultaat.
Maar dat laat een rechter salaris niet toe.”
Weemoedig keek hij enkele seconden voor zich uit.
Hij sloot af:” Hierbij verklaar ik uw klacht gegrond en uw vrouw schuldig omdat zij u onder valse voorwendselen in het huwelijk heeft gelokt.
Ik veroordeel uw echtgenote tot het betalen van een schadevergoeding van 95.000 euro. Een iets lager bedrag dan zij heeft uitgegeven aan het “bijwerken.”
——–
Ik leek op een kikker die in een pan met koud water is gestopt.
Heel langzaam wordt het water aan de kook gebracht.
Het arme beest heeft niets in de gaten en wordt langzaam gekookt.
En als hij het eindelijk doorkrijgt, is het te laat…
Zo is het mij vergaan.
Je kunt beter, als kikker dan, in een pan met kokend water worden gegooid.
Dan spring je er meteen uit.
Beetje bij beetje stapelden kleine stressfactoren zich in mij op.
Ik had het niet in de gaten en aanvaardde de stress zonder nadenken en morren.
Dat hoorde er nu eenmaal bij, dacht ik.
Herken je dat?
En toen zat ik in een burn out…
Word jij ook langzaam gekookt ?
KIJK NAAR JEZELF EN JE LEVEN EN SPRING UIT DE PAN!
——–
Een vrouw is toch niet de baas?
Mijn office manager Heleen werd stapelgek van een stel Franse lobbyisten uit de geneesmiddelen industrie.
Een maand lang belden ze elke dag, smeekten om een afspraak en stuurden kilo´s papier. Dag in, dag uit.
Ik had geen zin in ze, kende hun standpunt uit ten treure.
Maar Heleen was me dierbaar, dus vooruit met de geit.
Op een dinsdag in Straatsburg had ik na de stemmingen tijd voor ze vrijgemaakt.
Drie kwartier en geen minuut langer.
Om geen tijd te verliezen had ik met ze afgesproken in het restaurant van het Europees Parlement.
Kon ik meteen wat eten. Heleen regelde een tafel.
Toen ik rond 1430 kwam binnenrennen, – de stemmingen waren uitgelopen-, vond ik aan de gereserveerde tafel een rumoerig gezelschap van mannen met verhitte gezichten.
De wijn vloeide overvloedig.
Ik stelde me voor en ging zitten. Niemand sloeg acht op me. Ze vervolgden hun gesprekken en vulden hun glas.
Ook goed. Kon ik rustig eten.
Het nare gevoel in mijn buik drukte ik weg.
Ik was halverwege mijn salade toen mijn buurman zich minzaam naar me toe draaide.
“En mevrouwtje, werkt uw man in het Europees Parlement?”
Ik zag mijn kans schoon. Wraak.
“Nee,” zei ik, “Mijn man werkt niet in het Europees Parlement, hij werkt bij de Permanente vertegenwoordiging.”
Ik liet hem geen tijd om zijn mond open te doen en vervolgde met een gedetailleerd verhaal over de loopbaan van mijn echtgenoot.
Alleen de kleuterschool sloeg ik over.
De drie kwartier waren voorbij.
Ik stond op, groette vriendelijk in het rond met een wuif gebaar, gaf mijn buurman een hand en verdween zo snel ik kon naar mijn kantoor op de 9e etage.
Nu iemand vinden. Verdorie, alle deuren waren dicht.
Een eindje verderop zag ik een open deur. Van een Italiaanse collega.
Een jonge man zat te telefoneren achter het bureau.
Godzijdank, ik kende hem, Antonio ,een vriend van Heleen.
“Meteen meekomen asjeblieft” siste ik, “Ik heb je nodig.”
De man beëindigde snel zijn gesprek en volgde me verbaasd naar mijn kantoor.
Ik sloot de deur.
Snel ging ik achter mijn bureau zitten en wees hem de stoel voor mijn bureau.
“Wij hebben een belangrijke vergadering, begrijp je. Ik leg het je later uit.”
Hij knikte sprakeloos.
Net op tijd.
Daar waren ze. Driftig werd op de deur geklopt.
Ik stond op en deed open. Voilà. De roodwangige Franse delegatie.
“Madame, het spijt ons verschrikkelijk. Wij hadden niet begrepen dat u de geachte afgevaardigde was. O, wat spijt dat ons. Onze welgemeende excuses We willen u heel graag ons standpunt uitleggen.”
Ik knikte en zei minzaam:” Heren ,u heeft drie kwartier van mijn tijd gekregen. U ziet dat ik nu in vergadering ben.”
Ik wees op Antonio die rustig in zijn stoel zat.
“Als u ons nu wilt excuseren? We hebben een belangrijke en urgente vergadering.”
“Maar geachte …”
Ik onderbrak hem. “Heren, u hebt uw kans gehad.”
En pal voor hun verbaasde gezichten sloot ik de deur.
Heleen heeft nooit meer last van ze gehad.
——–
Mijn moeder bleef maar tegen me praten
Mijn moeder is al 20 jaar geleden overleden.
Toch hoorde ik telkens haar stem als ik even onderuitzakte:” Moet jij niet iets nuttigs gaan doen?”
Dan sprong ik alweer op.
Tot ik besefte dat ik onbewust steeds mijn macht weggaf.
——–
Als ik een man zou zijn, zou ik dan vrijwillig mijn plaats afstaan aan een vrouw?
Nee, ik zou vechten voor mijn hachje en zelf proberen die hoge post binnen te hengelen.
Met goede voorbereiding, met een plan, met een strategie.
Met alle middelen die fatsoenlijk zijn.
Zo´n man zou ik dan hopen te zijn.
Fatsoenlijk.
VROUWENQUOTUM
Als fatsoenlijke man zou ik achter het op 1 januari 2022 ingegane quotum voor 1/3 vrouwen in Raden van Commissarissen voor beursgenoteerde bedrijven staan. (waar nu nog 5 Peters en 5 vrouwen CEO zijn). Dus een beetje geduld en dit is in orde. Gelukkig is ook voor mij als man 1/3 quotum voorzien…
DISCRIMINATIE
Als ik een VROUW zou zijn, zou ik me niet laten tegenhouden door verdekte discriminatie, stereotypen en vooroordelen.
Ik zou gemene opmerkingen niet persoonlijk nemen.
Ik weet zelf immers wat ik waard ben.
Dat gedrag en dat gekonkel zegt meer over de ander dan over mij.
Ik ben bezig met mijn doel en laat me door dat geneuzel niet afleiden.
Ik laat me daardoor, hoe irriterend het ook is, mijn macht niet afpakken.
Ik kijk wel mooi uit.
Dat is een welgemeend advies van een fatsoenlijke man.
Die zich soms schaamt voor het gedrag van zijn seksegenoten.
SOLLICITEER JIJ MAAR
Als ik een man zou zijn, zou ik dan tegen een vrouw zeggen ( of zelfs maar denken): ” Nee hoor, ik hoef die baan niet, solliciteer jij maar, je kunt het beter, bent slimmer en hebt meer ervaring.”
Nee, dat zou ik niet doen.
Ik zou wel gek zijn.
NETWERK
Als ik een man zou zijn, zou ik dan mijn netwerk niet gebruiken en geen beroep doen op de solidariteit van mijn manlijke collega´s en meerderen?
Natuurlijk wel.
Dat netwerk heb ik zorgvuldig in jaren opgebouwd en er veel tijd in gestoken.
GELOOF IN MEZELF
Als ik een man zou zijn ,zou ik dan mijn licht onder de korenmaat laten schijnen?
Nee, natuurlijk niet.
SALARISONDERHANDELINGEN
Als ik een man zou zijn, zou ik dan geen harde salarisonderhandelingen voeren?
Natuurlijk wel.
Ik zou er keihard in gaan.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
O ja, als ik me daarin ongemakkelijk zou voelen, zou ik een cursus volgen of gaan oefenen met maatjes.
DE KRABBENMAND
Als ik een man zou zijn, zou ik dan tegen vrouwen zeggen:” Waarom halen jullie elkaar naar beneden? Waarom steunen jullie elkaar niet? Dat is toch veel effectiever.”
Ik ben bang van niet.
Eigenlijk vind dat ze daar zelf maar achter moeten komen.
Het verbaast me wel.
VINDBAARHEID
Als ik een man zou zijn, zou ik dan tegen vrouwelijke collega´s zeggen:” Maak jezelf beter vindbaar, schrijf je in bij SER- Topvrouwen en al die andere gremia die jullie hebben?”
Dan zouden wij de smoes niet meer hebben om te zeggen:” We willen wel, maar kunnen geen vrouwen vinden.”
Misschien zou ik ze die tip geven.
Misschien ook niet.
Per slot zijn we gelijkwaardig.
——–
Het leek wel een wedstrijd als in de wachtkamer van de dokter. Iemand zegt:” ik heb pijn aan mijn grote teen.” De ander antwoordt:” Nou, ik heb pijn aan alle tien mijn tenen.”Pas toen ik dat eindelijk doorhad, kon ik het verhaal laten rusten.
En mezelf zelfs goede dingen herinneren.Zeul jij nog steeds rond met die zware rugzak vol verleden?——–Waarom lukt het niet?We hebben 1000en redenen waarom het niet lukt.
Vaak legitiem.Maar waarom je daar door te laten tegenhouden?Geef je macht niet weg.
Ga rustig door zonder je boos te maken en verongelijkt te zijn.
En als je dan je doel bereikt hebt, kun je, als je dat wilt van binnenuit veranderen wat je niet bevalt.——–Belemmerende verhalen
Vertel jij jezelf belemmerende verhalen?
Eerlijk.
Ga er naar kijken en vraag je af:” Is het werkelijk waar?
Weet ik heel zeker dat het waar is?”——–Dat lukt je toch niet
Dit weekend betrapte ik me er weer op: “Dat lukt je toch niet, het is veel te moeilijk om dat over te brengen…”
Ja, en als je dat denkt, kun je het weL SCHUDDEN…——–Vrouwen aan de top
Het Europees Parlement dat al in 1989 met unanimiteit mijn rapport” Meer vrouwen in besluitvormende posities” aannam ,krijgt nu steun van de vrouwelijke Commissie Voorzitter.De lidstaten hielden tot nu toe de boot af, maar Frankrijk en Duitsland lijken om. Nederland kan nu geen nee meer zeggen. De tijd is rijp.Zelf was ik destijds als liberaal tegen quota, met alle bekende argumenten.
Ik ben van mening veranderd.Pas als er voldoende vrouwen in topposities aanwezig zijn, (de zogenaamde kritische massa) kun je als vrouw je eigen koers varen en je eigen visie en policy handhaven.
En dan maar hopen dat dat goed uitpakt.
Daarmee bedoel ik dat loyaliteit tussen vrouwen soms “vergeten” wordt…
——–
Een extra baan
Heb tussen alle knipsels een krantenartikel gevonden over de mannen en vrouwen die ik uit het destijds Oostblokland Roemenië heb kunnen halen. Ze mochten uiteindelijk naar hun geliefde in Nederland. Mooi beroep: huwelijksmakelaar. Zeker als blijkt dat ze nog steeds knetter gelukkig zijn.
——–
EEN FOUTE MAN
Zorgvuldig heb ik de gegevens van Amnesty International met namen van politieke gevangenen tussen mijn ondergoed in de koffer verstopt.
Met vijf collega´s ga ik naar Cuba om het gesprek met Fidel Castro aan te gaan.
Hij intrigeert me als vrijheidsvechter en politicus.
Maar ook als man.
“Foute mannen” vind ik spannend.
Is hij oprecht of een ordinaire opportunist?
Ik wil hem met eigen ogen zien en ik wil hem zelf spreken.
Ik wil hem confronteren met de politieke gevangenen op zijn eiland.
Ik ben niet bang.
Op het moment dat juist de ´cerdo de leiche´ wordt opgediend, komen vier mannen als in een wildwestfilm binnenstormen.
Met een autoritaire hoofdbeweging geven ze te kennen dat ons gezelschap mee moet komen.
Zonder commentaar worden we in een gesloten busje met zwarte ramen geduwd en rijden we weg.
Na een half uur stopt het busje.
De mannen gebaren dat we moeten uitstappen.
De revolvers stulpen uit de broekband.
Een groot wit gebouw staat eenzaam in een immens grote tuin.
Omringd door de mannen lopen we naar een moderne draaideur.
In een grote marmeren hal staat de van de vliegvelden bekende band met röntgenapparaat en een controle poortje met metaaldetector.
Mijn delegatieleider wordt met de hand gefouilleerd en geeft zijn aktetas af die in een kluisje wordt opgeborgen.
Direct schieten de papieren van Amnesty International door mijn hoofd.
Wat nu?
Ik moet snel een manier vinden deze onopgemerkt te verbergen en naar binnen te smokkel
Snel buig ik me voorover met de armen op de maag en maak onsmakelijke geluiden. De veiligheidsman haalt zijn wenkbrauwen op. Mijn delegatieleden bekijken me verongelijkt.
Verontschuldigend zeg ik met verstikte stem:”So sorry, ik ben ziek, ik moet overgeven.”
Snel overlegt de man met een collega. Ik sta er met hangende schouders bij. Ik wrijf in mijn ogen. Door mijn lenzen lukt het me tranen in mijn ogen te krijgen. Ik maak wanhopige gebaren.
De man zucht, pakt me bij de arm en brengt me naar de toiletruimtes. Op het toilet, de deur op slot, steek ik mijn vinger in de keel en braak luidruchtig. Terwijl ik de wc doortrek, pak ik zo geluidloos mogelijk het papier van Amnesty International uit mijn handtas. Ik moet dit aan Fidel Castro geven, hoe dan ook. # Hoor ik praten? Ik rol het papier zo klein mogelijk op en stop het in mijn rechterschoen.
Ik kom naar buiten en zie twee vrouwen die uitvoerig hun handen staan te wassen aan de grote wastafel. Ze nemen me onderzoekend op.
Buitengekomen laat ik me door de wachtende veiligheidsman meevoeren naar een dame die me wil fouilleren.
Ze neemt me mee naar een kamertje, zegt me met de armen en benen wijd te gaan staan en tast me zeer uitvoerig af.
Onder protest laat ik mijn grote zwarte tas en fototoestel bij haar achter.
In een grote ijskoude zaal worden we ontvangen. Hoe armer een land, hoe kouder de airco.
Het doet me wat als ik Fidel Castro aan het hoofd van een grote tafel zie zitten. Hij kijkt verveeld voor zich uit en trommelt met zijn vingers op de tafel.
We gaan zitten.
Haastig drink ik het glas water leeg dat voor me staat. Mijn keel schrijnt na de vertoning die ik zo even gegeven heb.
Ik kijk zoekend om me heen naar onze eigen tolken. Ze zijn er niet.
Gelukkig spreek ik Spaans en ben ik niet van de Cubaanse tolken afhankelijk. Je kunt er immers niet van uitgaan dat de vertaling altijd correct is.
Fidel geeft ons met veel handgebaren minzaam te verstaan dat hij de EU een interessante gesprekspartner vindt.
Ja, haal je de koekoek. Sinds de oude Sovjet-Unie is weggevallen en de VS steeds moeilijker doet, hebben ze ons hard nodig.
Als er een korte stilte valt, grijp ik mijn kans en richt ik me in het Spaans tot onze gastheer.
“Commandante, u weet ongetwijfeld dat het Europees Parlement alle internationale verdragen van de EU met de zogenoemde derde landen als uw land, dient goed te keuren? U weet dat zonder onze goedkeuring geen enkel verdrag tot stand kan komen?”
Fidel knikt minzaam. Hij kan moeilijk zijn verbazing verbergen dat buitenlandse vrouw zijn correcte aanspreektitel kent.
“U weet ook dat zelfs als onze regeringen het eens zijn, het feest onherroepelijk niet doorgaat zonder het groene licht van het EP?”
Opnieuw knikt Fidel. Nu iets minder minzaam.
“Voor het EP in het algemeen en voor de Europese Liberale fractie in het bijzonder zijn de mensenrechten een doorslaggevend criterium”, sluit ik af.
Ik doe mijn best mijn stem niet te laten trillen .
Het is stil.
Fidel kijkt me taxerend aan. Uit mijn linkerooghoek zie ik de vijandige blik van mijn Spaanse socialistische collega.
Zijn grote vrijheidsstrijder wordt hier geattaqueerd.
En nog wel door een vrouw.
Het vervolg kun je lezen in mijn boek “1000 plaatsen 1 thuis.”
——–
Zo liepen zij voort
Stap voor stap. Op blote voeten. Zo liepen de oude en de jonge monnik voort.
Zwijgend. Die eed hadden ze afgelegd. Net zoals ze hadden gezworen nooit en te nimmer een vrouw aan te raken.
Zelfs hun moeder niet.
Na twee dagen stuitten ze op een fel kolkende rivier.
Was dat een vrouw daar verderop in het water, worstelend met de stroming?
Haar hoofd verdween onder het zwiepende water en lucht happend kwam het weer boven.
De oude monnik haalde diep adem, sprong in de rivier, zwom naar haar toe, pakte de half bewusteloze vrouw in zijn armen en droeg haar naar de overkant.
Daar legde hij haar in het gras en liep zwijgend verder.
Zijn jonge metgezel voegde zich bij hem en woordeloos liepen ze voort.
Een jaar later liepen ze daar weer. Zwijgend. Stap voor stap. Blootsvoets.
Opeens kwam er geluid uit de jonge monnik.
Met verstikte stem bracht hij uit:” Je weet toch dat je geen vrouwen mag aanraken!”
De oude keek opzij en zei kalm: LOOP JE NOU NOG STEEDS MET DIE VROUW TE ZEULEN?”
( vrij naar een bekend verhaa)
——–
Meditatie
Meditatie is de enige activiteit die leidt tot verlaging van het lactaatgehalte in het bloed, een indicator van stress en angstgevoelens. De hormoonspiegel van melatonine en serotonine (kalmte) wordt verhoogd door meditatie en de hormoonspiegel van cortisol(stress) wordt hierdoor verlaagd. Hallo! Waarom mediteren we niet allemaal??
——–
Fidel Castro
‘Ja, het is zoals ik dacht,’ zegt Fidel Castro. ‘Uw ogen zijn blauwgroen, met lichte spikkeltjes.’
Hij glimlacht weemoedig. ‘Mevrouw, uw hoofd moet vermoeid zijn. U denkt te veel. Leeft u wel genoeg uit uw hart? Liefde is het enig belangrijke in een mensenleven. Een mens is wat hij liefheeft.’
uit 1000 plaatsen 1 thuis
——–
Time management?
Heel simpel: mediteer een half uur per dag. Winst : ANDERHALF UUR per dag!
Door alle processen die lichamelijk en geestelijk op gang komen heb je anderhalf uur minder slaap nodig. Extra bonus: een blije evenwichtige geest.
——–
Vergeven
Vergeven is eenvoudig je alleen de liefdevolle gedachten herinneren die jij in het verleden gaf, en die jou werden gegeven. Dan ben je vrij.
Probeer jij nog steeds het verleden te veranderen?
Wordt het geen tijd de hoop op een beter verleden op te geven?
——–
Familiediner en zo
Zie je er tegenop?
Tegen aan tafel zitten, urenlang, met familie die je het hele jaar uit de weg bent gegaan omdat ze je mateloos irriteren?
Probeer eens het volgende: zie en hoor ze alsof je ze nog nooit ontmoet hebt en ze spiksplinternieuw voor je zijn. Zonder jouw verleden. Zonder zijn/haar verleden. Zonder jullie vergissingen. Zonder jouw oordelen. Zonder de schaduwfiguren uit jouw verleden die zij misschien onbedoeld oprakelen. Geef de hoop op een beter verleden op, relax en zie ze alleen zoals ze NU zijn.
Dan wordt het misschien toch nog leuk.
——————————————————
“Ik vind je posts leuk en soms zelfs best nuttig, Jessica”, zei ze tegen me ,” maar waarom stop je daar zoveel tijd en energie in, verveel je je soms?”
Ik schoot rechtop. Vervelen?
Mijn passie is, mijn hele lange leven lang, om vrouwen te laten ontdekken dat ze veel meer kunnen dan ze denken, ze te laten bloeien, hun talenten benutten, vrij en blij zijn, in innerlijke vrede, gelukkig. In echt zelfvertrouwen en zelfliefde leven, zonder dat stemmetje “dat kun jij niet of dat ben je niet waard.
Daarom heb ik me grondig omgeschoold tot coach en mentor, na vele jaren als jurist in het bedrijfsleven en 15 jaar Europarlementariër.
Daarom heb ik 15 jaar mijn centrum in Spanje gerund en tijdens Corona mijn nieuwe bedrijf opgericht.
“Nou, ga daar dan maar over schrijven”, zei ze, “dat weet niemand.”
Doe je mee aan dit polletje, zodat ik weet of ze gelijk heeft?
Dank je wel!